Ամուլսարի շահագործման հարցը շարունակում է մնալ հայկական լրատվամիջոցների ամենաքննարկվող թեման։
Արդյոք հեղափոխական կառավարությունը Ամուլսարի հետ կապված արե՞ց ամեն ինչ, որպեսզի Ամուլսարը չշահագործվի, և որքանո՞վ էր ողջամիտ այս երկրի համար կարևորագույն որոշումը վստահել «Էլարդ» միջազգային կազմակերպության եզրակացությանը․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին քաղաքագետ, ՄԱՀՀԻ հիմնադիր Ստյոպա Սաֆարյանը պատասխանեց․ «Եթե որևէ կրիմինալ հայտնաբերված չէ այդ հանքի շահագործման թույլտվությունը ստանալիս, այդ դեպքում այստեղ կա քաղաքական որոշում, խնդիր, որը նույնքան կարևոր է, որքան օրինականության խնդիրը։ Այս փորձաքննությունը նշանակվել էր հարուցված քրեական գործի շրջանակներում, այսինքն՝ կառավարությունը սկզբնական շրջանում հասկացրեց, որ պատրաստ է նաև իրավական հարթության մեջ հայտնաբերել խնդիրներ և պատասխանատվություն սահմանել, եթե, իհարկե, այդպիսիք հայտնաբերվեն։ Ես եզրակացությունն ամբողջությամբ դեռ չեմ հասցրել կարդալ, բայց ելնելով ԶԼՄ-ներում տպագրված նյութերից, հասկանում եմ, որ այնտեղ, ըստ էության, քրեորեն հետապնդելի որևէ բան չկա։ Կարող եմ ասել, որ այստեղ քաղաքական որոշման խնդիր կա։ Խնդիրը հետևյալն է՝ ինչ մոդելով է զարգանալու երկիրը․ այն լինելու է ուղղակի հանքահումքային բազա՝ ինչպես Ռուսաստանը կամ Ադրբեջանը, թե ավելի երկարաժամկետ կառուցվածքի տեսլական կա։ Հանուն արդարության՝ կառավարությանը չեմ կարող մեղադրել, որովհետև մեկ տարվա ընթացքում տնտեսության կառուցվածքը փոխել անհնար է, հատկապես որ այսօր բյուջեի եկամուտների մեծ մասը գալիս է հանքարդյունաբերությունից»։
Երկրում տեղի ունեցած հեղափոխության հռչակած արժեքները և Ամուլսարի հետ կապված կայացված որոշումը որքանո՞վ են համատեղելի․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին կառավարման փորձագետ Սերոբ Անտինյանը պատասխանեց․ «Շատ հաճախ որևէ հարցի բովանդակությունից զատ, շատ ավելի կարևոր է հարցի արժեքը։ Ամուլսարի խնդիրը միայն տնտեսական հարց չէ, միայն իրավաքաղաքական հարց չէ, և նույնիսկ միայն բնապահպանական հարց չէ։ Ամուլսարի խնդիրը, ըստ էության, արժեքային ու քաղաքակրթական հարց է։ Եթե մենք մոտենում ենք հենց այդ տեսանկյունից, որը, ըստ էության, հեղափոխական կառավարությունը հռչակեց իշխանության գալուց հետո, և որին սատարում էր հասարակությունը, ապա, տեսեք, ինչպիսի պետություն ենք մենք ուզում։ Ժամանակակից քաղաքակրթությունները, առաջադեմ հասարակություններն առանձնահատուկ վերաբերմունք ունեն բնության և բնական պաշարների հանդեպ, և բոլոր տնտեսություններն են կառուցված այդ պաշարների ողջամիտ, խելամիտ օգտագործման վրա։ Ընդ որում, շատ կարևոր հանգամանք է՝ մեր երկիրը չի այդ հանքը շահագործում»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
