Երեկ ժամը 14։00-ի մոտակայքում Ալավերդի-Բագրատաշեն մայրուղու Ախթալա համայնքի հատվածում քարաթափման հետևանքով մահացել են «Գազել» մակնիշի ավտոմեքենայում գտնվող երկու ուղևորները՝ վարորդի կինն ու 12-ամյա դուստրը , իսկ 35-ամյա վարորդը նախ տեղափոխվել է Ալավերդու, ապա՝ Երևանի «Աստղիկ» բժշկական կենտրոն։ Վերջինիս վիճակը ծանր է։ Նախնական տվյալներով՝ նա ունի ողնաշարի կոտրվածք։ Պաշտոնապես ասվում է, որ ահռելի չափերի հասնող ժայռաբեկորները պոկվել են վերջին օրերին տեղացած առատ անձրևների հետևանքով։
Վերջին շաբաթվա ընթացքում սա երկրորդ ողբերգական միջադեպն է, Արարատի մարզում ՃՏՊ-ի պատճառը մեքենաներից մեկի վարորդն էր, հիմա արտակարգ հանգամանքը, որը փաստորեն կարող էր, սակայն չի կանխատեսվել ու կանխվել պետության կողմից:
Իհարկե, ստանդարտ պատճառաբանություններով այս դեպքում ևս կարող է գտնվել արդարացում: Ամբողջ խնիրն այն է, որ կայացած երկրներում նման ռիսկերը կառավարվում են, Հայաստանում հեշտությամբ գտնվում են արդարացումներ:
Խնդիրն այն է, որ ճանապարհային «սպանդը» շարունակվում է՝ փաստելով երկրում օպերատիվ կառավարման ճգնաժամի մասին:
Բացակայում են հավաքական պատասխանատվությունը, պետական ինստիտուտների ու հանրային պատասխանատվության ինտիտուտը։
Անգամ հեղափոխությունից հետո երկրում չկա, բացակայում է երթևեկության անվտանգության հայեցակարգ, ինչի հետևանքով Հայաստանի ճանապարհներին մահանում են անմեղ մարդիկ՝ չնայած ներկայացվող պոզիտիվ վիճակագրությանը։
Խնդիրն ավելի գլոբալ է ու պետք չէ թիրախավորել միայն Ճանապարհային ոստիկանությանը կամ այս դեպքում՝ արտակարգ իրավիճակների նախարարությանը:
Նման պատահարները անխուսափելի կլինեն, քանի դեռ երկրում գոյություն ունեն ոչ բարվոք ճանապարհներ ու նաև հանրային գիտակցություն, որ անվտանգ երթևեկության ապահովումը միայն պետության պարտականությունն է՝ չնայած օրեր առաջ արտակարգ իրավիճակների նախարարն ամեն ինչ բարդում էր «անպատասխանատու» և «անբարեխիղճ» վարորդների վրա ու նույն տրամաբանությամբ այսօր կարող ենք խոսել ԱԻՆ-ի հանցավոր անգործության մասին ու պահանջել հրաժարականներ:
Մեծ հաշվով՝ գործ ունենք իշխանության անհամարժեքության, հասարակության դեգրադացված ընկալումների համադրության ու դրա արդյունքում ծնվող ողբերգությունների հետ, որի հետևանքով Հայաստանի ճանապարհներին ավելի շատ մարդ է զոհվում, քան՝ հակառակորդի գնդակից։
Ցավոք, հետևություններ չենք անելու նաև երեկվա ողբերգությունից, որովհետև մեզանից յուրաքանչյուրը պատասխանատվությունը իրենից դուրս ու դիմացինի մեջ է տեսնում՝ վստահ, որ նման փորձանք կարող է պատահել միայն ուրիշի հետ ու այլոց պատճառով։
Երեկվա ողբերգությունը բացահայտեց նաև իշխանության օպերատիվ արձագանքման անկարողությունը, որն արդեն խրոնիկ բնււյթ է կրում՝ ծնելով ավելի գլոբալ հետևանքներ:
Զոհերի կյանքն այլևս հետ բերել չենք կարող, բայց պարտավոր ենք հետևություններ անել՝ առնվազն ճանապարհային սպանդը կանխելու, նման ռիսկերը կառավարելի դարձնելու ու չեզոքացնելու նպատակով։
Խոշոր վթարները, որպես կանոն, գալիս են փաստելու երկրում օպերատիվ կառավարման ճգնաժամի մասին: Չենք ուզում նման գլոբալ հետևություններ անել, սակայն ճանապարհային սպանդը շարունակվում է՝ լափելով անմեղ մարդկային կյանքեր:
