Ռեժիսոր, սցենարիստ, երգահան Քրիստ Մանարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
«Ծանր սրտով գնում եմ Համալիր՝ Ոսկե Ծիրանի բացմանը: Էսօր նաև իմ շատ սիրելի հորեղբոր՝ Արման Մանարյանի հիշատակի աստղի բացման արարողությունը տեղի ունեցավ նույն Ոսկե Ծիրանի շրջանակներում, Կինո Մոսկվայի առջև: Հազար շնորհակալություն անձամբ Հարություն Խաչատրյանին իր տեսակի ու թափած հետևողական ջանքերի համար, էդ աստղը դնելը հարգանքի տուրք մատուցելու հետ մեկտեղ բավական գումար արժի, ուզում եմ իմանաք:
Հայաստանի Կինեմատոգրաֆիստների Միությունն ազատեց մեզ հոգեմաշ գործընթացից, շնորհակալություն Հարութին և կոլեկտիվի բոլոր անդամներին:
Իսկ ծանր սրտով եմ գնում, որովհետև մտքերս արդեն որքան ժամանակ ա՝ հաճախակի դարձած ավտովթարների բազում զոհերի հետ են ու նրանց սգացող հարազատների: Մենք, արվեստագետներս, ճկռալով, բախտին ու ճակատագրին դեմ գնալով, անմարդկային ջանքեր թափելով, փող ու ընտանեկան անդորր անտեսելով, համառորեն փորձում ենք հավատալ ու ձեզ էլ հավատացնել, որ Գեղեցիկը, Ազգայինը, Արժեքավորը, Ժառանգածը միշտ կա ու լինելու ա: Ու դա յա փրկելու մեր տեսակը պատուհասող բոլոր աղետներից:
Այնինչ չգիտես որտեղից հայտնվում ա մի անպատասխանատու հայորդի-հրեշորդի ու ոտքը պետք էղածից ավելին ա սեղմում գազի ոտնակին, ընդամենը էդքանը: Եվ նրա ոտքի մի շարժումը բավական ա, որ խլի կյանքեր, երկար ժամանակով չեզոքացնելով բոլորիս ջանքերը, դարձնելով հատկապես մեր՝ մշակույթի գործիչներիս առաքելությունը ծիծաղելի, անկար ու գրեթե անիմաստ…
Մենք հակառակ բևեռներում ենք հայտնվել՝ կառուցողներս ու քանդողներդ, թեև պիտի միաբան լինեինք մեր փոքրիկ ու հաշտ երկրում՝ սա ահավոր տխուր, դառը իրականություն ա:
Բա չլինե՞ր հիմա հորեղբայրս ու մի քանի ընտիր խոսք ուղղեր ձեզ, ազգակործաններիդ, հետն էլ մի հատ լավ վզներիդ տար, որպես Հայ, որպես Հայրենադարձ, որպես Արվեստագետ ու Տղամարդ…
Ամեն ինչ չափի մեջ ա լավ՝ էլ չեմ գրելու էս մասին, ի վերջո պետություն ունենք ու պատասխանատուներ, սպասում ենք, անհամբեր, ասեք ձեր ծանրակշիռ խոսքը: Ասեք ու արեք»:
