Երևանում օրեցօր պակասում է փոքր խանութների թիվը։ Փակված խանութների հաճախորդները ստիպված են օգտվել սուպերմարկետներից։ Այն, որ մանրածախ առևտուրն էլ շուտով կկենտրոնանա մի քանիսի ձեռքում, և կմոնոպոլիզացվի տնտեսության հերթական ոլորտը՝ կանխատեսելի են համարում շատերը, այդ թվում՝ նաև փողոցային առևտրով զբաղվողները։
Ի՞նչ է իրականում կատարվում։ Նորմա՞լ է, արդյոք, Երևանի կենտրոնում սուպերմարկետների կուտակումը։ Արդյո՞ք դա նպատակադրված պայքար չէ փոքր ու միջին բիզնեսի դեմ։ Այս թեմայի շուրջ զրուցեցինք «Հայաստանի սպառողների ասոցիացիա» ՀԿ նախագահ Արմեն Պողոսյանի հետ։
«Սուպերմարկետների տեղի ընտրությունը կատարվում է առանց ճարտարապետական հաշվարկի։ Դա սկզբունք է, փաստը ցույց է տալիս, որ սուպերմարկետները կենտրոնում են»,- ասում է Արմեն Պողոսյանը։
Հաշվարկված է, որ էֆեկտիվ լինելու համար խանութները պետք է զբաղեցնեն մինչև 15 քմ տարածք կամ ավելի քան 15 քմ։ «Փոքր խանութները նախատեսված են այն բանի համար, որ մարդիկ կարողանան առօրյա առևտուր անել, մոտ ու հարմար լինի։ Իսկ մեծերը պետք է ամեն ինչ վաճառեն։ Մեծ խանութները պետք է հեռու լինեն քաղաքի կենտրոնից։ Դրանցից մարդիկ պետք է օգտվեն շաբաթվա համար գնումներ կատարելիս»,- ասում է Արմեն Պողոսյանը։
Այժմ խանութների թիվը պակասում է, իսկ մեծ խանութների փոխարեն կան տոնավաճառներ, որոնք Պողոսյանի գնահատմամբ «նախնադարյան» ձև են։ Փոքր խանութների սեփականատերերի անհանգստությունն ու դժգոհությունը Արմեն Պողոսյանը արդարացված է համարում, քանի որ փոքր խանութները «մեռնում են»։ Վտանգը կայանում է նրանում, որ եթե սուպերմարկետները սպասարկեն, ասենք, բնակչության 30%-ին, ապա կդառնան թելադրող, գները ուզածի պես կփոփոխեն, ինչպես անում են այլ մենաշնորհային ճյուղերում։