Ադրբեջանական APA լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցում Հարվարդի համալսարանի՝ Ռուսաստանի ու Եվրասիայի hետազոտությունների փորձագետ Դմիտրի Պրիմուս Գորենբուրգն անդրադարձել է Ադրբեջանի էներգետիկ խնդիրներին.
«Ադրբեջանի համար լավագույն տարբերակն էներգետիկ ոլորտում բազմաթիվ տարբերակների առկայությունն է։ Եթե ադրբեջանական գազի առաքման միակ երթուղին հանդիսանար Ռուսաստանը, ապա Ադրբեջանը կբախվեր այն նույն խնդրին, ինչ Թուրքմենստանը 2009 թվականին։ Այն ժամանակ խողովակաշարի պայթյունի և դրանից ծնունդ առած վեճերի պատճառով բնական գազի առաքումները դադարեցվեցին 9 ամսով։
Ադրբեջանը երկար ժամանակ իրականացրել է իր էներգակիրների արտահանման դիվերսիֆիկացում։ Ադրբեջանական նավթն առաքվում է «Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան» (ԲԹՋ), «Բաքու-Սուփսա» և «Բաքու-Նովոռոսիյսկ» նավթամուղներով, իսկ գազը «Բաքու-Թբիլիսի-Էրզրում» (ԲԹԷ, Հարավկովկասյան) գազատարով ուղարկվում է Թուրքիա, ինչպես նաև այլ խողովակաշարերով դեպի ռուսական Մոզդոկ ու իրանական Աստարա քաղաքներ։
Ինչ վերաբերում է Nabucco-ին, այն թեև ֆինանսական տեսանկյունից ռեալ է, սակայն առանց Ադրբեջանի մասնակցության հեռանկար չունի։ Բայց եթե անգամ Ադրբեջանը միանա դրան, ապա նույնը պետք է անեն մյուս հիմնական մատակարար երկրները՝ Թուրքմենստան, Իրաք և Իրան։ Ես չեմ հավատում, որ մոտակա տարիներին կսկսվի խողովակաշարի կառուցումը։
Բացի այդ, Ադրբեջանը ծովային հանքավայրերի պատկանելության հետ կապված խնդիրներ ունի Թուրքմենստանի ու Իրանի հետ։ Կասպիցում սահմանագծման բացակայությունը կարող է հետագայում խանգարել անդրկասպյան խողովակաշարի կառուցմանը, որը թուրքմենական գազը պետք է հասցնի Nabucco-ին։
Իմ կարծիքով, Թուրքմենստանի հետ Ադրբեջանի վեճը կարող է շատ ավելի շուտ լուծվել, քան դա Իրանի պարագայում է, ինչն ավելի բարդ է և լուծում չի ստանա մոտ ապագայում։ Եթե Իրանը ձեռնամուխ լինի վիճելի հանքավայրերի հետախուզմանը, ապա Իրանի ու Ադրբեջանի միջև կարող է անգամ զինված հակամարտություն առաջանալ»։
