«Ինչպես կասեր Իվան Գրոզնին՝ хлопцы, идем на Казань»։
Այսօր հրավիրված ասուլիսի ընթացքում անդրադառնալով Կազանում նախատեսգվող հանդիպմանը, այսպես սկսեց իր խոսքը ՀՀ գլխավոր մարքսիստ Դավիթ Հակոբյանը։
Վերջինս Կազանից լուրջ ակնկալիքներ չունի, քանի որ համոզված է, որ նույն «բալտավնյան» է լինելու։
Փոխարենը ներկայացնելով ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման վերաբերյալ իր կարծիքով 4 հիմնական տարբերակները և մասնավորապես անդրադառնալով պաշտոնական Երևանի դիրքորոշմանը նշեց.
«20 տարի շարունակ Արցախյան հիմնահարցը որպես քաղաքական խաղաքարտ օգտագործվել է իշխանագողության և իշխանությունը ամեն գնով պահպանելու համար։ Ղարաբաղը մնացել է բանակցային գործընթացից դուրս, outsider-ի կարգավիճակում։ Փաստորեն, պաշտոնական Երևանն Արցախին պահում է որպես դիվանագիտական պատանդ իր քաղաքական շառլատանությունների համար»։
Դավիթ Հակոբյանը կարծում է, որ եկել է պատմական, շրջադարձային պահ, որտեղ «սկզբունքորեն նոր դիվանագիտական դոկտրինան ուղղակի պատմական անհրաժեշտություն է» և ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման վերաբերյալ 5-րդ տարբերակի առաջարկումը՝ «առաքելությունը», Մարքսիստական կուսակցությունը վերցնում է իր վրա։
«Տարբերակը պիտի լինի հետևյալը. Հայաստանը սեպարատ դուրս է գալիս բանակցային գործընթացից և իր տեղը որպես գլխավոր կոնֆլիկտող և բանակցող կողմ զիջում է Արցախին, ոչ թե շիթիլ է անում նրան իր հետ»,- ասում է Դավիթ Հակոբյանը և հավելում, որ ժամանակն է, որ Արցախն ինքնուրույն արտաքին քաղաքական դիվանագիտության սուբյեկտ ներկայանա, որից հետո միայն կարելի լուրջ դիվանագիտական առաջընթաց ակնկալել.
Ավելին, ՀՀ գլխավոր մարքսիստը կարծում է, որ Արցախի Ազգային Ժողովը կարող է դիմել ՌԴ պետդումային, «Արցախը որպես քաղաքական ներքին սուբյեկտ ռուսական ֆեդերացիայի կազմում, այսինքն որպես հանրապետություն՝ գերբ ու դրոշով, նախագահով, ԱԺ-ով, մտցնելու համար, ինչպես Թաթարստանը, Չեչնիան»։
Ի դեպ, Դավիթ Հակոբյանը նշում է, որ սա պահուստային տարբերակ է, որն այսօր խիստ անհրաժեշտ է. «Աստղերը առաջարկում են, բայց չեն պարտադրում»,- ասում Է ՀՀ գլխավոր մարքսիստը։
