«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը:
-Պարոն Բաղդասարյան, «Իզվեստիա» թերթում հրապարակում կար այն մասին, որ ԼՂ խնդրի կարգավորման վերաբերյալ Ռուսաստանի պլանը հետևյալն է. տարածքների մի մասի վերադարձ Ադրբեջանին, հակամարտության գոտում խաղաղապահների տեղակայում, փախստականների վերադարձ և Ղարաբաղի լեգիտիմացում:
Ապրիլի 21-ին Ռուսաստանի արտգործնախարարը Հայաստան է ժամանում, որից հետո պետք է մեկնի Բաքու: Ի՞նչ փաստաթուղթ է առաջարկվելու. արդյո՞ք հենց այս փաստաթուղթը, որի մասին գրում է «Իզվեստիան»:
-Դրանք առայժմ ենթադրություններ են: Բնականաբար բանակցություններն ակտիվ փուլ պետք է մտնեն: Լավրովի այցն իսկապես կարևոր է նաև տրամադրվածություններն իմանալու առումով: Պետք չէ ժամանակից շուտ ենթադրություններ անել, թե ինչպիսի փաստաթուղթ կլինի: Եվ այն փաստաթուղթը, որ կլինի, դա չի նշանակում որ վերջնական է, որովհետև հիմնականում պետք է Հայաստանը Լեռնային Ղարաբաղը և Ադրբեջանը ընդհանուր համաձայնության գան, որպեսզի այդ փաստաթուղթը կյանքի կոչվի: Կլինեն տարբեր առաջարկություններ և՛ Ղարաբաղի, և՛ Հայաստանի, և՛ Ադրբեջանի, նաև Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից: Ինձ թվում է, որ արդեն ամբողջ միջազգային հանրությունն էլ տրամադրված է, և պատահական չէ նաև ԵԽԽՎ-ի հայտարարությունը, որով արդեն իսկ կոչ է արվում, որ բոլոր հակամարտող կողմերը համախմբվեն Մինսկի խմբի շրջանակներում՝ խաղաղ բանակցային պայմաններում խնդրին լուծում տալու: Իհարկե կարճ ժամանակում ես չեմ տեսնում խնդրի լուծում, որովհետև դեռևս չկա փոխադարձ համաձայնություն հակամարտող կողմերի միջև: Այս բանակցությունների արդյունքում հավանաբար դեռ բավականին փոփոխություններ կլինեն:
-Ռուսական մամուլն անդրադարձել է նաև այն հանգամանքին, որ Պուտինն անձամբ է կողմերին համոզել, որ գնան փոխզիջումների: Սա հնարավո՞ր տարբերակ է, թե՞ ոչ այս փուլում:
-Ակնհայտ է, որ Ռուսաստանի դերակատարությունը մեծանում է, կա նման ցանկություն: Մենք այդտեղ բացասական երանգներ չենք ուզում փնտրել, որ Ռուսաստանն իր դերակատարությունը մեծացնում է, դա նաև նպատակահարմար է Մինսկի խմբի երկրների համար: Մեզ համար կարևորն այն չէ, թե ով նախաձեռնությունն իր ձեռքը կվերցնի, այլ այն է, որ ներկայացվող փաստաթուղթը և բանակցությունները լինեն այնպիսին, որ ձեռնտու լինեն Լեռնային Ղարաբաղին և Հայաստանին:
–Լեռնային Ղարաբաղին, իբրև բանակցող կողմ, այս գործընթացներում ներգրավելը որքանո՞վ է հնարավոր: Կարո՞ղ է արդյոք Լեռնային Ղարաբաղի՝ որպես բանակցային կողմ մասնակցության հնարավորությունը շատ կարևոր զիջումների գնով տրվի:
-ԼՂ-ն ինքնըստինքյան ընդգրկված է, դեռ 94թ. փաստաթղթում կա ԼՂ-ի ստորագրությունը, և պաշտոնական Բաքուն ջանք չի խնայում, որպեսզի չեղյալ համարի այս ստորագրությունը, որպեսզի նոր ձևաչափով բանակցություններն ընթանան: Համենայնդեպս այդ հակամարտությունը ԼՂ-ի և Ադրբեջանի միջև է, և, բնականաբար, ԼՂ-ի մասնակցությունը պարտադիր է, մենք պետք է ձգտենք հասնել նրան, որ ԼՂ-ն հանդես գա որպես բանակցային կողմ:
-Ո՞ր ձևաչափն ընդունելի կլինի Հայաստանի իշխանությունների համար, խոսվում է՝ հինգ տարածքների վերադարձի հետ կապված: Ռուսական մամուլը պարբերաբար և ինտենսիվորեն այս օրերին քննարկում է այդ հարցը: Արդյո՞ք մեր իշխանությունները կգնան այդ քայլին:
-Բավականին նուրբ հարց եք բարձրացնում: 94թ-ից այս կողմ շոշափվում է փոխզիջումային տարբերակը, բայց փոխզիջումը լայն հասկացություն է. կարևոր է, թե փոխզիջում ասելով՝ ինչ է հասկանում հայկական կողմը և ինչ է հասկանում ադրբեջանական կողմը: Հենց այդ համատեքստում է, որ որևէ ընդհանուր միտք չկա, չի եղել մինչև այսօր: Բնականաբար Ադրբեջանի՝ պաշտոնական Բաքվի ախորժակը բավականին մեծ է, բայց Հայաստանն այդ ախորժակին կուլ չի գնա, եթե այդպես լիներ, այս հարցը լուծված կլիներ: Միջազգային կառույցները և միջնորդ երկրները, ինձ թվում է, որ նկատի են ունենում նաև դա: Պարզապես կլինեն քննարկումներ, քննարկումների արդյունքում կարող ենք հետևություններ անել: Բայց որևէ մեկ անգամ չենք ժխտել, որ կարող է լինել փոխզիջում:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
