Ադրբեջանական 1news.az կայքի փոխանցմամբ, Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովը ռուսական РИА Новости լրատվական գործակալությանը տված հարցազրույցի ժամանակ անդրադարձել է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորմանը.
«Ես մեծապես կարևորում եմ Ռուսաստանի ակտիվ ջանքերը ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործում: Ռուսաստանը մանրամասնորեն տեղեկացված է հակամարտող կողմերի մոտեցումներից:
Ես երբեք ղարաբաղյան հակամարտությունը «սառեցված» չեմ համարել: Երբ մենք շփման գծում ականատես ենք լինում զինված ուժերի, փոխհրաձգությունների, պայթյունների, ապա ինչպե՞ս մենք կարող ենք այն «սառեցված» անվանել:
Ներկայիս ստատուս-քվոն «խոչընդոտում» է թե´ տարածաշրջանի, թե´ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների զարգացմանը: Գոյություն ունեն մոտ 700.000 փախստականներ, որոնք չեն կարողանում վերադառնալ իրենց տները: Ստատուս-քվոյի հարցը մշտապես կլինի մեր օրակարգում: Մյուս կողմից էլ մարդիկ չեն կարող հարատև թշնամության մեջ լինել: Երբեմն հնարավոր չի լինում ընտրել հարևաններին»:
Հիշեցնենք, որ ադրբեջանական իշխանությունները մինչ այս շարունակում էին ամենուր թմբկահարել 1 միլիոն փախստականների առկայության մասին: Մինչդեռ իրականում ՄԱԿ-ի տարբեր զեկույցներում Ադրբեջանում փախստականների թիվը նշված է 571.272-575.609 մարդ:
«Հայաստանում, Ադրբեջանում և Վրաստանում փախստականների և տեղահանված անձանց իրավիճակի» վերաբերյալ ԵԽԽՎ զեկույցում նշված է Լեռնային Ղարաբաղից և հարակից շրջաններից մոտ 570.000 տեղահանվածների մասին:
Մինչդեռ չպետք է մոռանալ նաև հայ փախստականների ու տեղահանվածների մասին։ 2004 թվականի փետրվարի 6-ին Ժնևում ՄԱԿ-ի Փախստականների գծով գերագույն հանձնակատարի խոսնակ Ռոն Ռեդմոնդը տեղեկատվություն ներկայացրեց 1988-1993 թվականներին Ադրբեջանից Հայաստան ներգաղթած ավելի քան 360.000 փախստականների վերաբերյալ:
ԵԽԽՎ-ի` 1997 թվականի հունիսի 3-ի «Փախստականներն ու տեղահանվածներն Անդրկովկասում» և 2002 թվականի հունիսի 4-ի «Հայաստանում, Ադրբեջանում և Վրաստանում փախստականների և տեղահանված անձանց իրավիճակ» զեկույցներում նշված է 300.000 – 350.000 հայ փախստականների մասին:
Այս ամենին պետք է հավելել հակամարտության հետևանքով Հայաստանի սահմանամերձ շրջաններից ներքին տեղահանվածներին, որոնց թիվը տարբեր միջազգային փաստաթղթերում տատանվում է 60.000-ից 72.000-ի միջև:
Փաստորեն, ստացվում է, որ ադրբեջանական իշխանությունները բավական լավ հնարավորություններ ունեն իրենց փախստականներին (եթե ոչ բոլորին, ապա գոնե դրանց զգալի մասին) Ադրբեջանում հայերի կողմից լքված տներում տեղավորելու համար: Սակայն նրանք ոչինչ չեն ձեռնարկում, իրենց փախստականներին շարունակում են պահել ոչ բարվոք պայմաններում գտնվող ճամբարներում և ամենուրեք բարձրաձայնում են ադրբեջանական փախստականների մասին: