ՀՀ կրթության և գիտության նախկին նախարար Էդուարդ Ղազարյանը «168 ժամի» թղթակցի հետ զրույցում նշել է, որ հաճույքով է հիշում 60-70-ական թվականները, երբ կրթությունը և գիտությունը հանրապետությունում առաջատար ուղղություններ էին, իսկ այդ գործընթացներն իրականացնողները՝ անառարկելի հեղինակություններ: Ըստ նրա, այժմ հասարակությունում բարոյահոգեբանական մթնոլորտն է փոխվել:
«2005-2006թթ. կառավարությանը մի ծրագիր ներկայացրեցինք հույս ունենալով, որ այն կֆինանսավորվի, դա ինովացիոն ծրագիր էր, որովհետև ենթադրվում էր, որ վերջում մենք կունենանք լույսի նոր աղբյուրներ (լուսադիոդներ): Մենք ցանկանում էինք քվանտային կառուցվածքների վրա ստեղծել լուսադիոդներ՝ որպես կապույտ լույսի աղբյուր, ինչը շատ հրատապ էր, քանի որ կապույտի ստեղծումը հնարավորություն կտար հետագայում ստանալ սպիտակ լույս, որը շատ ավելի քիչ էներգիա է ծախսում և ավելի արդյունավետ է աշխատում: Ցավոք սրտի, պատկան մարմինները մերժեցին մեր առաջարկները, իսկ հիմա արդեն ուշ է, գիտությունը շատ արագ է զարգանում, իսկ նանոգիտությունը շատ ավելի արագ»,- ասել է նա:
Ըստ նրա, ՀՀ պաշտոնյաներն, այսօր բարձր տեխնոլոգիա ասելով, հիմնականում համակարգիչներն են հասկանում:
