ԲՀԿ-ական պատգամավոր Միքայել Մելքումյանը հայտարարել է, որ Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովին ոչիշխանական քառյակի ներկայացրած վեցկետանոց պահանջից արձագանքներ չկան: Պահանջները կապված էին հանձնաժողովի՝ էլեկտրաէներգիայի թանկացմանն առնչվող որոշման հետ, որը կայացվել է այն հիմնավորմամբ, թե, իբր, համակարգը ֆինանսական ճեղքվածք ունի և կարող է հայտնվել ճգնաժամում: Եվ ահա քառյակը ներկայացրել է պահանջներ, որոնց մասին արձագանք չկա, իսկ Միքայել Մելքումյանն էլ ասում է, թե ուրեմն կսպասեն դեպքերի զարգացմանը:
Ւրականում իշխանությունները վաղուց են արձագանքել այս ամենին, և Միքայել Մելքումյանը չէր կարող չհասկանալ այդ արձագանքը: Պարզապես հարկավոր է, որ այդ արձագանքը չհասկանա հասարակությունը: Իրականում իշխանությունները արձագանքել են դեռ ամիսներ առաջ ԱԺ էթիկայի հանձնաժողովի նիստում, որում որոշեցին, որ ԲՀԿ-ական պատգամավոր Միքայել Մելքումյանը էթիկայի կամ օրենքի որևէ խախտում թույլ չի տվել, նրա գործողություններում ոչ մի «հանցակազմ» չկա: Իսկ գործողությունը տարածվել էր համացանցում՝ տեսանյութի տեսքով, որտեղ լրագրողի ներկայությամբ՝ չիմանալով տեսագրվելու մասին, Միքայել Մելքումյանը ինչ-որ մեկի հետ հեռախոսով խոսում էր տարածքներ վարձակալության տալու մասին և նրան հրավիրում տնտեսագիտական համալսարան, որտեղ դասախոս է, և որի կառավարման խորհրդի նախագահը Հովիկ Աբրահամյանն է, որպեսզի տնտեսագիտական համալսարանում քննարկեն իր՝ վարձակալության տրվող տարածքի պայմանների հետ կապված հարցեր:
Ահա, օրը ցերեկով պատգամավորի բիզնեսով զբաղվելու փաստն արձանագրած տեսանյութից հետո ԱԺ էթիկայի հանձնաժողովը որոշեց, որ ամեն ինչ նորմալ է: Ահա սա է արձագանքը, որ ստացել են ոչիշխանական ուժերը իշխանություններից: Այսինքն՝ իշխանությունները որպեսզի անընդհատ ստիպված չլինեն արձագանքել տարբեր դեպքերում, առաջնորդվում են մի քանի գլխավոր արձագանք-մեսիջներ հղելու մարտավարությամբ: Եվ այդպիսիներից մեկն էլ հղեցին ԲՀԿ-ական պատգամավորի աղմկոտ դեպքի մասով:
Սրանից զատ, մնացյալ, այսպես ասած, կոնկրետ դեպքերի հետ կապված գերատեսչական արձագանքներն արդեն բացարձակապես կարևոր չեն: Գլխավոր արձագանքը իշխանությունները տվել են և հասկացրել, որ ոչիշխանական ուժերի մեջ, մեղմ ասած, կան պատգամավորներ, որոնց գործողություններում «հանցակազմի» առկայությունը բացահայտելը ընդամենը մի կոճակ սեղմելու հարց է: Ինչպե՞ս կարող են իշխանությունները մտահոգվել կամ վախենալ նման կոճակներից կախված պատգամավորների կամ ուժերի պահանջագրերից և վերջնագրերից: Այնպես որ ոչիշխանական ուժերը կսպասեն, կսպասեն այնքան, ինչքան որ հարկ կլինի, որովհետև եթե նրանք անհամբեր լինեն, ապա իշխանությունն էլ անհամբերություն կցուցաբերի նրանց գործունեության տարբեր դրվագներ վերագնահատելու հարցում:
Եվ սա է հայաստանյան քաղաքական կյանքն ու պայքարը, որի պարագայում բոլորովին էլ զարմանալի չէ, որ այդ ամենի արդյունքը իշխանությունների ավելի ու ավելի խորացող ցինիզմն ու հանդգնությունն է, ընդդիմություն հասկացության փոխարեն մեր բառապաշարում ոչիշխանական ուժեր հասկացության ամրագրումը, արտագաղթող հասարակությունն ու ահագնացող ներքին ու արտաքին մարտահրավերները:
Չի կարող երկրում որևէ բան փոխվել, եթե իշխանություններն ու ոչիշխանությունները օրվա առաջին կեսը, իբր, քաղաքականությամբ են զբաղվում, իսկ երկրորդ կեսը՝ բիզնեսով:
