Ամբաստանյալ Հրանտ Ստեփանյանը այսօր վերաքննիչ քրեական դատարանում իր կատարած հանցանքը բնութագրեց որպես «անհեթեթություն»: Նա չկարողացավ բացատրել, թե ինչու էր կատարել անմտածված, անխելամիտ արարքը, որի համար մեղավոր է ճանաչվել ու արդեն դատապարտվել ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավճռով:
Հեշտ է, իհարկե, կատարվածը այսօր «անհեթեթություն» անվանել: Բայց այն, ինչ ձեռնարկել ու իրագործել էր 29-ամյա Հրանտ Ստեփանյանը, համարվում է մարդու դեմ ուղղված ծանր հանցագործություն: Առաջադրված մեղադրանքի համաձայն՝ նա շահադիտական դրդումներով, խաբեության միջոցով մարդ էր առևանգել:
Հրազդանցի է Հրանտ Ստեփանյանը: Անհատ ձեռներեց է եղել, ձեռնարկությունն էլ անվանել է հենց իր անունով: Զբաղվել է ոսկերչական իրերի արտադրությամբ և վաճառքով: Սակայն գործարարությունը Հրանտին ոչ հարստություն էր բերել, ոչ բարեկեցություն: Ընդհակառակը: Խոշոր պարտքեր էր կուտակել ու ընկել այդ պարտքերը ինչ-որ կերպ մարելու մտատանջության մեջ:
Ելնելով նրանից, թե ինչ որոշում էր կայացրել Հրանտը, ինչ էր ձեռնարկել՝ կուտակած պարտքերը մարելու համար, կարելի է հետևություն անել, թե ինչու էր պարտքերի մեջ թաղվել:
Նա ընտանիք ունի՝ կին, երկու մանկահասակ երեխա՝ չորս և հինգ տարեկան: Դրան զուգահեռ հանդիպել էր իր համաքաղաքացի Հերմինեի հետ, ընկերություն էր արել:
Հերմինեն գիտեր Հրանտի ընտանեկան վիճակի մասին: Բայց Հրանտը, երևի, աղջկան համոզել էր, թե միայն նրան է սիրում:
Կուտակած պարտքերը մարելու ծանր խնդիրը Հրանտը վճռել էր լուծել Հերմինեի միջոցով: Աղջիկը, Հրանտի կարծիքով՝ ունևոր, պատգամավոր հորեղբայր ուներ, որը պիտի որ ոչինչ չխնայեր եղբոր դստեր համար: Հրանտի մտքի փայլատակումն այն էր, որ կառևանգի Հերմինեին, ապա կզանգի նրա հորեղբորը՝ Մխիթարին, ու կպահանջի աղջկա փրկագինը:
Վճռել էր և գործի անցել: 2012 թվականի մայիսի 2-ին նա հանդիպել էր Հերմինեին, համատեղ ամուսնական կյանքով ապրելու առաջարկ արել, ստացել աղջկա համաձայնությունը և նրան բերել Երևան, 17-րդ թաղամաս, Նազարբեկյան փողոցի 22 շենք: Մարդը հատուկ բնակարան էր վարձակալել: Մինչ աղջիկը կպատկերացներ համատեղ կյանքի երջանիկ ընթացքը, Հրանտը վերցրել էր նրա բջջային հեռախոսը, առանձնացել և զանգահարել աղջկա հորեղբորը՝ թե ձեր եղբոր դուստրն առևանգված է, նրան կստանաք 150 հազար դոլար փրկագին վճարելուց հետո:
Հրանտ Ստեփանյանի ֆինանսական խնդիրները, սակայն, աղջիկ առևանգելով չէին լուծվել: Որովհետև, ի տարբերություն ձեռնարկատեր Ստեփանյանի, աղջկա հորեղբայրը իրատես էր ու գործի մարդ. նա անմիջապես ահազանգել էր համապատասխան մարմիններին, և զանգահարումից կարճ ժամանակ անց արկածախնդիր ձեռնարկատերը բացահայտվել ու բռնվել էր ԱԱԾ աշխատակիցների կողմից:
Բացահայտումն այնքան օպերատիվ էր կատարվել, որ տուժող ճանաչված աղջիկն այդպես էլ չէր հասցրել իմանալ, թե ինչ նպատակով էր իրեն Երևան բերել ու 17-րդ թաղամասում բնակեցրել Հրանտ Ստեփանյանը: 150 հազար դոլար փրկագնի մասին աղջիկն իմացել էր տուն վերադառնալուց հետո:
Դեպքի հաջորդ օրը՝ մայիսի 3-ին, Հրանտ Ստեփանյանը արդեն կալանքի տակ էր: Նա իրեն լիովին մեղավոր էր ճանաչել ու անկեղծորեն զղջացել:
2012 թվականի սեպտեմբերի 3-ին Երևանի Աջափնյակ և Դավթաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանը՝ Վարդան Աբրահամյանի նախագահությամբ, արագացված ընթացակարգով քննեց գործը, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131 հոդվածի 2-րդ մասի 7-րդ կետով՝ մարդ առևանգելու համար մեղավոր ճանաչեց իր մեղքը լիովին ընդունող Հրանտ Ստեփանյանին ու դատապարտեց 5 տարի ազատազրկման: Դատարանում տուժողների անունից հանդես եկող ներկայացուցիչը միջնորդել էր, որ ամբաստանյալին պատժեն օրենքի ամբողջ խստությամբ, իսկ մեղադրողը հենց 5 տարի ազատազրկում էր միջնորդել:
Դատավճռի դեմ վերաքննիչ բողոք էր բերել Հրանտ Ստեփանյանի շահերի պաշտպան Էլիզա Կոստանյանը: Պաշտպանը միջնորդել էր Ստեփանյանի նկատմամբ պայմանական դատապարտություն կիրառել՝ հաշվի առնելով նրա խնամքին երկու մանկահասակ երեխայի առկայությունը, ընտանեկան վիճակը, անկեղծորեն զղջալ, սեփական սխալը հասկանալը և ուղղման ճանապարհին կանգնած լինելը:
Վերաքննիչ քրեական դատարանում այս գործով ամբաստանյալի շահերի պաշտպանի բերած բողոքի քննությունն այսօր կատարեցին նախագահող դատավոր Գագիկ Ավետիսյանը, դատավորներ Եվա Դարբինյանն ու Սերգեյ Չիչոյանը: Գործը քննվելու էր վճռաբեկության կարգով: Ահա թե ինչու դատական նիստի անցկացման օրվա ու ժամի մասին պատշաճորեն ծանուցված մեղադրողի և տուժողների բացակայության պայմաններում բողոքի քննությունն սկսվեց ժամանակին ու ավարտվեց դատարանի որոշման հրապարակումով:
Ստեփանյանի շահերի պաշտպան Է. Կոստանյանը իր բողոքը ներկայացրեց՝ ասելով. «Առկա են բոլոր հիմքերը Ստեփանյանին պայմանական դատապարտության ենթարկելու համար»: Բայց թվարկվեցին այն մեղմացուցիչ հանգամանքները, որոնք ընդհանուր իրավասության դատարանն արդեն իսկ հաշվի էր առել դատավճիռը կայացնելիս:
Վերաքննիչ դատարանի դատավորական կազմը պաշտպանի բերած բողոքն ունկնդրելուց հետո քննախույզ հայացքով նայեց ամբաստանյալ Հրանտ Ստեփանյանին: Վերջինս երդվյալ հանցագործի տեսք չուներ, հանդարտ, բարետես երիտասարդ էր: Նախագահողը տարակուսեց.
-Բոյով-բուսաթով, տեսքով երիտասարդ եք, արտաքինից մտածող մարդու տպավորություն եք թողնում: Ինչով կարող եք բացատրել ձեր հանցավոր արարքը: Միթե իրոք կարծում էիք, թե ձեր պահանջած գումարն այդ եղանակով ստանալու եք ու ձեր խնդիրները այդ ճանապարհով պիտի լուծեք:
-Ես չեմ հասկացել, թե ինչ եմ արել: Իմ քայլը խելամիտ չէր, անլուրջ էր, բայց ինչ արած…
-Անլուրջ՝ էն էլ է՜դ չափի: Ընտանիք ունեք, երեխաներ, նրանց մասին բոլորովին չեք մտածել… Պարտքերն էլ, երևի, չեք փակել:
-Չեմ փակել, բայց կփակեմ, ես չեմ հրաժարվել…
-Իսկ միգուցե պարտքերից խուսափելու համար եք անհեթեթ, բայց ծանր հանցանք գործել: Մտածել եք՝ կբռնվեք, որոշ ժամանակ կազատվեք պարտատերերից…
-Ոչ, ես դրա մասին չեմ մտածել… Իսկ առևանգված աղջիկը չի էլ իմացել, որ առևանգված է, որ հորեղբորից գումար եմ ուզել…
Երբ դատարանը պետք է հեռանար խորհրդակցական սենյակ, Հրանտ Ստեփանյանը մի վերջին ճիգ գործադրեց.
-Խոսք եմ տալիս, որ ուղղվելու եմ: Միանշանակ:
Որոշ ժամանակ անց հրապարակվեց դատարանի որոշումը: Պաշտպանի բողոքը մերժվեց: Ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավճիռը մնաց ուժի մեջ: Դատարանը եզրակացրել էր, որ կատարած հանցագործության համար ամբաստանյալը պետք է պատիժ կրի ազատազրկման ձևով: Միանշանակ:
