Սիրելի´ հայրենակիցներ,
Փետրվարի 17-ին կոալիցիա կազմած իշխանական կուսակցությունների ղեկավարները ստորագրեցին հայտարարություն, որում նրանք բարձր գնահատական տվեցին այս տարիների ընթացքում իրենց կառավարմանը, թե իբր իրենց հավաքական գործունեությունը «լուրջ դեր ունեցավ երկրի կայունությունն ու բնականոն ընթացքն ապահովելու», երկրի առջև «ծառացած արտաքին և ներքին մարտահրավերներին արդյունավետ դիմակայելու, այդ թվում` «սոցիալական լուրջ անկումներ թույլ չտալու գործում»: Եւ որ ավելի զավեշտալին է, նրանց կողմից հայտարարվեց, թե «արտաքին սպառնալիքներին համախմբված դիմակայելու», «երկրում համակարգային փոփոխությունների շարունակականությունն» ապահովելու, «դրանց նոր ազդակ հաղորդելու ու շոշափելի արդյունքներ երաշխավորելու», ինչպես նաեւ` «կոռուպցիայի դեմ համընդգրկուն պայքարի ու ստվերային տնտեսության էական կրճատման» ուղին 2012թ. խորհրդարանական եւ 2013թ նախագահական ընտրություններում իրենց վերարտադրությունն է` նույն կազմով եւ հարաբերակցությամբ:
Նրանք հայտարարեցին, թե «նպատակ չունեն գալիք խորհրդարանական ընտրություններում իրենց քաղաքական կշիռն ավելացնել միմյանց դեմ պայքար ծավալելու և կոալիցիայի ներսում ուժերի հարաբերակցությունը փոխելու հաշվին», այսինքն պարզ ասացին, որ ապագա խորհրդարանում «Հայաստանի հանրապետական», «Բարգավաճ Հայաստան» եւ «Օրինաց երկիր» կուսակցություններն ըստ իրենց ունեցած տեղերի կազմելու են նույն հարաբերակցությունը, եւ ավելի մեծ չափերով են զավթելու ընդդիմության տեղերը` անկախ այն բանից, թե ժողովուրդն ինչպես է քվեարկելու: Այս տխրահռչակ սցենարը, որի անունը նրանք չգիտես թե ինչու դրել են «նոր փոփոխություններին ընդառաջ», որտեղ փոփոխության նշույլ անգամ չկա, ավարտվելու է նրանով, որ նախագահական ընտրություններում նրանք հանդես կգան «միասնական թեկնածուով` ի դեմս գործող նախագահի», իբրեւ թե ապահովելու մեր երկրի կայուն առաջընթացը հաջորդող հինգ տարիների ընթացքում»:
Փաստացի իշխանության առնվազն 7-ամյա բռնազավթման մտադրության մասին արվել է լրջագույն հայտարարություն: Եւ այն վերստին ապացուցելու եկավ, որ կոալիցիային ոչ միայն չի հետաքրքրում այս տարիների ընթացքում էլ ավելի աղքատացած, գործազուրկ դարձած, սնանկացած ու շարունակական արտագաղթի պատճառով օրեցօր նոսրացող մեր ազգաբնակչության` իրենց կառավարմանը տրվող գնահատականը, այլ նրանց քվեն` թե ում են պատրաստվում տալ իրենց ձայնը: Սա լուրջ ձեռնոց է, որ իշխանությունները նետեցին ողջ հասարակությանը եւ ընդդիմադիր ուժերին, որին ժամանակին եւ համարժեք արձագանքը հրամայական է:
Ընդդիմադիր քաղաքական ուժերիս, այդ թվում` «Ժառանգության» գերխնդիրն է ընդվզող, ընդդիմադիր հասարակության սոցիալական, տնտեսական, իրավական դժգոհությունները մեծ քաղաքական օրակարգում բանաձեւելը, համատեղ գործողությունների մշակումն ու իրականացումը, ինչը տարիներ շարունակ եղել եւ մնում է «Ժառանգության» առաջարկն ու ցանկությունը, որպեսզի Հայաստանի համար բացառենք կոլաիցիայի ուրվագծած հեռանկարը: Այլապես ուշ է լինելու, եւ հերթական անգամ կանգնելու ենք ընտրությունների նկարված արդյունքներին ու իշխանության բռնազավթմանը դեմ հանդիման:
