Ընտրությունների արդյունքների կանխատեսումներ իրականացնելը, ըստ Ադիբեկյանի, դեռևս վաղաժամ է, և դա հնարավոր կլինի անել միայն տարեվերջին, երբ պարզ կլինի, թե ովքեր են մասնակիցները, և նրանք ինչ ռեսուրսներով են գնում ընտրությունների:
«Ժողովրդավարական ընտրություն անցկացնելու համար կոալիցիայի և ընդդիմության մասնակիցները պետք է պարտադիր մրցեն միմյանց հետ՝ մնալով իրենց կոալիցիոն պայմանագրերին հավատարիմ, քանզի եթե նրանք միաձուլվեն, ընտրությունների արդարությունն ապահովելը բավականին դժվար կլինի»,- կարծիք հայտնեց Ադիբեկյանը՝ անդրադառնալով կոալիցիայի՝ միասնական ցուցակով խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցելու հավանականությանը:
Կառավարման փորձագետ Հարություն Մեսրոբյանն էլ նշեց, որ Հայաստանում դասական իմաստով կուսակցություններ չկան. «Այստեղ կան մարդկանց խմբավորումներ անձերի շուրջ, և այն մարդիկ, ովքեր հարում են այդ անձին, սպասում են, որ այդ խմբով կունենան իշխանություն և կստանան լավ պաշտոններ ու կլուծեն բարեկեցության հարց»:
Ադիբեկյանն էլ հստակեցրեց, որ կան երկու տիպի կուսակցություններ` ակումբային և ռազմականացված։ Հայաստանում հիմնականում ակումբային կուսակցություններ են: Մեսրոբյանն էլ ասաց, որ մեզ մոտ ոչ թե ակումբային կուսակցություններ են, այլ ակումբներ:
«Դեռ Ստալինն է ասել, որ կարևոր չէ, թե ով ինչպես է քվեարկում, այլ կարևոր է, թե ով է հաշվում: Մեզ մոտ 20 տարի գիտենք, թե ով է հաշվում, հետևաբար շատ խելոք պետք չէ լինել իմանալու համար, թե ինչ է լինելու 2012 և 2013 թթ. ընտրությունների ժամանակ, այստեղ ինտրիգ չկա»,- ասաց Մեսրոբյանը և հավելեց, որ ինտրիգ կլինի միայն այն ժամանակ, երբ ցնցումներ լինեն:
Ըստ Մեսրոբյանի, երբ փլուզվում է պետական կառավարման համակարգը, ապա առաջանում է ցնցման վտանգ, և այժմ Հայաստանում ցնցման հավանականությունը մեծանում է:
Ադիբեկյանն էլ նշեց, որ ամենացնցումային շրջանը մարտ-ապրիլ ամիսներն են, երբ սպառվում են ձմեռվա պաշարները. «Հենց բանջարն եղավ, գյուղական շրջանի բնակիչները էլ խնդիր չեն ունենա, մնում է քաղաքը, եթե մի բան ճարեց, ուրեմն ցնցում չի լինի»: