Հայաստանում հասարակությունը աստիճանաբար դառնում է քաղաքականապես ավելի ակտիվ: Այս փաստը միաձայն ընդունում ու ողջունում են «Քաղաքացիական ակտիվություն. խնդիրներ և հաջողություններ» թեմայով քննարկման բոլոր բանախոսները:
Եթե համաձայն 2005թ.-ին կատարված հարցումների` հայաստանցիների 70%-ը ասել է, որ չի մասնակցի խաղաղ ցույցի, ապա այժմ իրավիճակը անհամեմատ լավ է:
«Քաղաքական ակտիվության առաջին պատճառը տեղեկատվական տեխնոլոգիաների մուտքն է Հայաստան և ինտերնետի տարածումը երկրում: Երկրորդ պատճառն այն քաղաքական իրավիճակն է, որ ունենք հիմա. այն նպաստում է իշխանության և ընդդիմության` քաղաքացիական ակտիվիստների նկատմամբ ավելի ուշադիր լինելուն»,- մեկնաբանում է քաղաքագետ Միքայել Զոլյանը:
Քննարկելով անցյալ տարվա ընթացքում նախաձեռնված քաղաքական ակցիաները` բանավեճի մասնակիցները փաստում են, որ դրանց տարածման մեջ մեծ դեր ունեին սոցիալական ցանցերը, մասնավորապես facebook-ը:
«Սոցիալական ցանցերի միջոցով մենք փորձում ենք արդիականացնել քաղաքացիական ակտիվիզմին ծառայող գործիքները»,- ասում է «Մենք դեմ ենք օտարալեզու դպրոցների վերաբացմանը» նախաձեռնության անդամ Արմեն Հովհաննիսյանը:
Բանախոսի կարծիքով, հնարավոր է, որ մեր երկրում փորձ արվի սահմանափակել սոցիալական ցանցերի ազատությունը. «Հիշենք Արմեն Աշոտյանի խոսքը. «Մեր խնդիրը ոչ թե օտարալեզու դպրոցներն են, այլ չվերահսկվող ինտերնետը»»:
Այս մտավախությունը դեռ հավանական չէ, սակայն այժմ անժխտելի է այն փաստը, որ սոցիալական ցանցերը Հայաստանում օգտագործվում են որպես գործիք` հասարակական ու քաղաքական գործունեություն ծավալելու ու քարոզչություն տարածելու համար:
«Եթե չլինեին ինտերնետն ու սոցիալական ցանցերը, քաղաքացիական գործողությունները ավելի դանդաղ կիրականացվեին»,- ասում է քննարկման բանախոս Սերգեյ Սարգսյանը:
Սոցիալական ցանցերի այսպիսի ընկալումը, ինչպես մատնանշում է քաղաքագետ Միքայել Զոլյանը, հատուկ է կիսադեմոկրատ երկրներին, մինչդեռ ԱՄՆ-ում և Եվրոպայում սոցիալական ցանցերը օգտագործվում են իրենց բուն նպատակով` պարզապես շփվում են ընկերների հետ ու ծանոթություններ հաստատում: