Երեկ վերաքննիչ քրեական դատարանում, կրկին առանց տուժողի իրավահաջորդների ներկայության, շարունակվեց զինծառայողներ Գևորգ Մուսայելյանի և Արմեն Տոնոյանի գործով դատավարությունը:
Հիշեցնենք, որ նրանք մեղադրվում են անցյալ տարվա հունվարին, Քարվաճառում «ինքնասպանություն գործած» ժամկետային զինծառայող Գրիգոր Մուրադյանի գործով: Ըստ գործի նյութերի, նրանց գործողությունները` իշխանազանցություն և մարտական հերթապահության կանոնները խախտելը, ծանր հետևանք է ունեցել` Գրիգորն ինքնասպանություն է գործել: Գրիգորն իբր քարածուխ մանրացնելիս կոտրել էր Գևորգ Մուսայելյանի ինքնաձիգին ամրակցված սվին-դանակը, Գևորգն ու Արմենն էլ, լինելով նրա վերադասները, պահանջել են նոր դանակ կամ 15 հազար դրամ բերել, և սպառնացել, որ չբերելու դեպքում կնվաստացնեն նրա պատիվն ու արժանապատվությունը: Նա էլ դեկտեմբերի 30-ի երեկոյան դուրս է եկել զորամասից և հայտարարել, որ գնում է Ղարաչինար գյուղում ապրող իր բարեկամի տուն, մեկ օր գիշերել է, իսկ 31-ին դուրս է եկել այնտեղից, բայց զորամաս չի հասել: Մոտ 180 սմ հասակով Գրիգորին կախված էին գտել Խարխափուտ գյուղի մոտակայքում` անտառածածկ մասում, գետնից ընդամենը 80 սմ բարձրության վրա գտնվող ճյուղից:
Քանի որ ամբաստանյալները չեն ընդունում առաջադրված մեղադրանքը (միայն Գևորգ Մուսայելյանն է ապօրինի զենք պահելու մասով թյուրիմացաբար ընդունել` չհասկանալով, որ ինքնակամ հանձնելու դեպքում ազատվում է քրեական պատասխանատվությունից), պաշտպանական կողմը երեկ մի քանի միջնորդություններ ներկայացրեց, որոնք բոլորն էլ մերժվեցին: Գևորգ Մուսայելյանի պաշտպան Անահիտ Սաղաթելյանը միջնորդեց դատարան հրավիրելու վկա Հարություն Բոյաջյանին, ում առաջին ատյանի դատարանը չէր հարցաքննել (վկան պատճառաբանել էր, որ դատարան հասնելու գումար չունի), չնայած եղել էր դատակոչի ցուցակում: Երկրորդ միջնորդությամբ պաշտպանը խնդրեց առաջին ատյանից պահանջել դատական նիստի ձեռագիր սղագրումները, ինչպես նաև լսել մեկ այլ վկայի` Հայկ Գորելնիկովին, ով, ըստ պաշտպանի, առաջին ատյանի դատարանում` Վարդենիսի նստավայրում, ցուցմունք էր տվել, որ չի տեսել Գևորգ Մուրադյանին սվին-դանակը կոտրելիս և դրա հետ կապված` տուժողի նկատմամբ ամբաստանյալների կողմից ճնշումներն ու սպառնալիքները: Մինչդեռ նախաքննության ընթացքում նա հակառակ բովանդակությամբ` ամբաստանյալներին մեղադրող ցուցմունք էր տվել և դատարանում հայտնել, որ նման բան արել է Ռազմական ոստիկանությունում գտնվելու ժամանակ` հոգեբանական ճնշումների արդյունքում և քննիչի թելադրանքով: Բանն այն է, որ այս վկայի դատաքննական ցուցմունքների փոխարեն, դատական նիստի տպագիր արձանագրության (չնայած այդ դատարանում ձեռագիր սղագրման տարբերակով են աշխատում) մեջ էին հայտնվել նախաքննական ցուցմունքները, և որպեսզի վերաքննիչը դատական ակտ կայացնելիս ավելի համոզված լինի տղաների մեղսակցության կամ անմեղության մեջ, պաշտպանը միջնորդեց հարցաքննել այդ վկային, սակայն դատարանը հրապարակելով որոշման միայն եզրափակիչ մասը, մերժեց այն` անհասկանալի թողնելով մերժման պատճառը: Այստեղ ուշագրավն այն էր, որ մինչ որոշում կայացնելը, դատարանը, չգիտես ինչու, փորձեց պաշտպանից պարզել, թե Վարդենիսի դատարանում սղագիր տարբերակները պահվե՞լ են, թե՞ ոչ (մինչդեռ դատարանը օրենքով է պարտավոր պահպանել սղագրման բնօրինակ տարբերակը` անկախ նրանից ձեռքով է գրվել, թե ձայնագրառվել է), և եթե պահվել են, ապա պետք է հստակ իմանալ` ում մոտ են, նոր պահանջել: Նկատենք, որ պաշտպանին դատարանը հաշվետու չէ, թե ում մոտ` ինչ է պահում: Հաջորդ միջնորդությամբ Ա.Սաղաթելյանը պահանջեց դատաբժշկական կրկնակի փորձաքննություն անցկացնել տուժող, արդեն երկու տարի հուղարկավորված Գրիգոր Մուրադյանի նկատմամբ, քանի որ փորձաքննությունը կատարվել է քրեադատավարական օրենքի խախտումներով. չի նշվել, թե փորձաքննությունն ինչ մեթոդներով է արվել, դիահերձմանը ներկա են եղել դատավարության կողմ չհանդիսացող անձինք` ՀԿԳ քննիչ, որը ներգրավված չի եղել սույն գործով, «ինքնասպանվածի» հորեղբայր ներկայացած` Հարությունյան և Մարգարյան ազգանուններով մարդիկ, ովքեր գործով չեն անցնում, և կարող էին ազդեցություն ունենալ եզրակացության օբյեկտիվության վրա: Համենայնդեպս, խախտումների արդյունքում ի հայտ են եկել հակասություններ. եզրակացության մեջ մի տեղ նշված է, որ մահը վրա է հասել ինչ-որ x (սովորաբար նշվում է դիահերձումից x ժամ առաջ) ժամանակից 24 ժամ առաջ, մի այլ հատվածում արձանագրվել է, որ նեխման պրոցես կա դիակի վրա. այսինքն` մեկը մեկին գրեթե բացառող հանգամանքներ են: Դատարանի նախորդ հարցադրումներից պաշտպանն այնքան էր շփոթվել, որ նույնիսկ չգիտեր` իր պահանջած կրկնակի փորձաքննության համար դիակը արտաշիրմելու անհրաժեշտություն տեսնո՞ւմ է, թե՞ ոչ: Ուստի ժամանակ խնդրեց դատարանից` իր ասելիքը գրավոր ձևակերպելու համար, քանի որ խախտումները շատ են, և նա պետք է հստակեցնի, թե կոնկրետ որ հանգամանքներն է ուզում պարզել, որպեսզի դատարանն էլ կողմնորոշվի` դա ի՞ր լիազորությունների շրջանակում է, թե՞ քննիչի (արտաշիրմումը նրա լիազորությունն է): Դատական նիստը մեկ օրով հետաձգվեց:
Հ.Գ. Այս նիստով գուցե զավեշտալի մի բան լինի. նախորդ նիստին պաշտպան Ա.Սաղաթելյանը չէր ներկայացել դատարան` մտերիմ մարդու հուղարկավորությանը մասնակցելու պատճառով և ուղարկած հեռագիրն էլ ժամանակին չէր հասել վերաքննիչ: Այժմ որպեսզի նրա բացակայությունը հարգելի համարվի` դատարանը հիմնավորող փաստաթուղթ է պահանջել: Մի կողմից դա շատ օրինական պահանջ է, իսկ մյուս կողմից` հարց է ծագում, պաշտպանն ումից` ի՞նչ փաստաթուղթ բերի. գյուղապետից` տեղեկա՞նք, հուղարկավորության մասնակիցներից` ցուցմունքնե՞ր, թե՞ (ներեցեք) հանգուցյալի կնիքով գրություն:
