Տարբեր ժամանակահատվածներում բանակում հակառակորդի գնդակից, ներքին դեպքերից վիրավորում ստացած զինծառայողները 2018-ի համար առաջին հերթին կարևորում են խաղաղությունը, պաշտպանության ոլորտի համալրումը։
Ապրիլյան պատերազմի մասնակիցներից Հայկ Թորոսյանը մինչև հիմա վերականգնողական բուժում է ստանում, ապրիլյան պատերազմի առաջին ծանր վիրավորներից է եղել, գլխուղեղային վնասվածք էր ստացել, բայց պատերազմից հետո շարունակում է ուսումը, մի շարք նպատակներ ունի։
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նա նշեց, որ ապրիլյան պատերազմից հետո բանակում մի շարք փոփոխություններ են կատարվել, բայց ժամանակին համահունչ քայլելու համար փոփոխությունները պիտի շարունակական լինեն։
«Մեծ ռեֆորմներ եղել են թե տակտիկայի վերանայման մասով և թե համազգեստի փոփոխության»,- շեշտեց նա։
Ապրիլյան պատերազմի մեկ այլ մասնակից՝ Ալբերտ Դալլաքյանը, ծանր վիրավորում թեև պատերազմի ժամանակ չի ստացել, բայց պատերազմից կարճ ժամանակ անց նրան գլխուղեղի հրազենային ծանր վիրավորում է հասցրել իր դասակի հրամանատար, լեյտենանտ Ավագ Նահապետյանը, ով մինչև հիմա շարունակում է ծառայել բանակում՝ չենթարկվելով պատասխանատվության։ Ալբերտը իրեն վերածնված է համարում, չի ուզում դեպքի մասին խոսել, շատ բան էլ չի հիշում, դատական գործընթաց է ընթանում, դատավարությունից մեծ ակնկալիքներ չունի։ Հիմա միայն մտածում է ևս 2 վիրահատությունների համար գումար հայթայթելու մասին, առաջին վիրահատությունը անհրաժեշտ է, որպեսզի Գերմանիայում կատարվի. իր համար 2018-ի լավագույն նվերը դա կլինի։
«Վիրահատություններից մեկը անոթների հետ է կապված՝ պիտի անջատվեն, բոլորը իրար են կպել, նոր գլուխը փակվի, սենց ասեմ՝ գլխիս 35 տոկոսը դեռ բաց է, միշտ ունեմ ճնշման տատանում՝ 60 -130։ Առաջին վիրահատության համար Հայաստանում անհրաժեշտ սարքավորումները չկան»,- ընդգծեց նա՝ հավելելով, որ բժիշկը իրեն ասել է՝ եթե տեղի սարքավորումներով անի, ամբողջովին գլխի մի կողմը չի աշխատի։ Ալբերտը ծառայությունից առաջ ՌԴ-ում է եղել, 2-րդ կուրսում է սովորել, կարող էր սովորելուց հետո զորակոչվել բանակ, բայց նախընտրել է հայրենիքի հանդեպ իր պարտքը կատարել՝ չպատկերացնելով, որ մահվան շեմին է հայտնվելու։
Մեկ այլ զինծառայող՝ Դավիթ Բաղիկյանը, ով հայտնվել է մահվան շեմին կրկին ներքին դեպքի պատճառով, որ տեղի է ունեցել 2017 թ.-ի ապրիլին, երազում է 2018 թ.-ին խոսելու մասին։
Նրա հայրը՝ Սամվել Բաղիկյանը, նշեց, որ կցանկանար, որպեսզի բանակում թե ներքին դեպքերի և թե հակառակորդի գնդակից զոհեր չլինեին, ի վերջո՝ բանակցությունները արդյունք տային։
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
