Վերաքննիչ քրեական դատարանում ավարտվել է Սաշա Ա.-ի գործով բերված վերաքննիչ բողոքի քննությունը:
Գործը քննվել է Կոտայքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Հովհաննես Ավագյանի նախագահությամբ։
52-ամյա Սաշա Ա.-ին մեղադրանք է առաջադրվել ալկոհոլի ազդեցության տակ գտնվելով՝ անչափահաս՝ 15-ամյա հիվանդ աղջկա նկատմամբ, նրա անօգնական վիճակն օգտագործելով ու նրա կամքին հակառակ սեքսուալ բնույթի բռնի գործողություններ կատարելու համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 139 հոդվածի 2-րդ մասի 3-րդ կետով։
Ըստ մեղադրանքի՝ 2016 թվականի հունիսի 12 –ին, ժամը 15-ն անց 30-ի սահմաններում Սաշա Ա.-ն իր բնակարանի մուտքի մոտ հանդիպել է հարևանությամբ բնակվող, 2000 թվականի հուլիսի 30-ին ծնված, մտավոր հետամնացություն ունեցող անչափահաս Մերիին (անունը փոխված է)։
Ըստ մեղադրանքի՝ «քաջ տեղեկացված լինելով աղջկա՝ հիվանդագի վիճակում գտնվելու հանգամանքի վերաբերյալ… Սաշա Ա.-ն օգտվել է նրանից, որ հիվանդ աղջիկը չի գիտակցում դիմադրելու անհրաժեշտությունը, զրկված է պաշտպանական գործողությունների դիմելու կարողությունից, նրա կրծքերը սեղմելով՝ հրավիրել է իր բնակարան…»։
Աղջիկը, չգիտակցելով Սաշա Ա.-ի իրական նպատակները, ընդունել է նրա առաջարկը, նրա ուղեկցությամբ մտել է նրա տուն։ Սաշա Ա.-ն փակել է բնակարանի դուռը, աղջկան տարել է ննջասենյակ, նստեցրել է մահճակալին։ Ապա նրա կամքին հակառակ կատարել է սեքսուալ բնույթի բռնի գործողություններ՝ մերկացրել է աղջկա ոտքերը, սեղմել է ազդրերը, ձեռք է տվել սեռական օրգաններին, շոյել է կուրծքը, հանել է վարտիքը, համբուրել է, ապա ինքն է մերկացել, սեռական օրգանը հպել է աղջկա մարմնին, պահանջել է, որ նա բռնի այն…, բայց աղջիկը չի համաձայնել…
Այնուհետև, երբ աղջիկը նստած է եղել հյուրասենյակի բազկաթոռին, Սաշա Ա.-ն մերկ մոտեցել է նրան, շարունակել է սեքսուալ բնույթի գործողությունները՝ անտեսելով աղջկա անհամաձայնությունը…
Ամբաստանյալ Սաշա Ա.-ն դատարանում իրեն մեղավոր չի ճանաչել։ Նա հայտնել է, թե 52 տարեկան է, երբեք նման արարք չի կատարել ու չի կատարի։ Ինքը դաստիարակվել է նորմալ ընտանիքում, ամուսնացած է, ընտանիք ու երեխաներ ունի։ Իր բնակարանը երկու սենյականոց է։ Այնտեղ ինքն ապրում է 1972 թվականից։ Տուժող ճանաչված Մերիի ընտանիքն իրենց շենքում ապրում է 2016 թվականից։ Ինքն ուսի շրջանում դաջվածք ունի խաչի տեսքով… Դեպքի օրը՝ ժամը 15-ն անց 30-ի սահմաններում, ինքը հոր տանից եկել է իր տուն, մտել է ներս, դուռը փակել ու պառկել է քնելու։ Չի կարող ասել՝ ինչքան է քնել, երբ դուռը թակել են։ Ինքը բացել է դուռը։ Հարևանի հարսը հարցրել է՝ Մերին իր տա՞նն է։ Ինքն էլ ասել է՝ Մերին իմ տանն ի՞նչ գործ ունի։ Ասել է՝ կարող եք ներս մտնել ու ստուգել։ Իր տուն չեն մտել ու չեն ստուգել։ Ինքը դուռը ծածկել է, բանալիով չի փակել, հագուստով էլ պառկել է քնելու։ Որոշ ժամանակ անց դուռը նորից թակել են։ Ինքն արթնացել ու տեսել է, որ Մերին իր կողքին է։ Զարմացած հարցրել է՝ ի՞նչ ես անում իմ տանը։ Նա վախեցած է եղել, պատասխանել է, որ դուռը չբացի։ Իր զգեստապահարանում տեղ չկա, ինքն այնտեղ մարդ մտցնել չէր կարող։ Ինքը Մերիին ասել է, որ չի կարող դուռը չբացել, բռնել է նրա ձեռքից ու գնացել է դուռը բացելու։ Մտածել է՝ Մերիի վրա նրա տնեցիները խոսել են, նա էլ վախեցել ու եկել է իր տուն։ Երբ Մերիի ձեռքը բռնած դուռը բացել է, տեսել է, որ Մերիի եղբայրն է դուռը թակում։ Հարցրել է՝ քույրդ ի՞նչ գործ ունի իմ տանը։ Տղան ասել է՝ չգիտեմ։ Նա ասել է, որ իրենք ոստիկանություն են կանչել։ Երբ ինքը մտել է Մերիենց բնակարան, նրա հայրը «հասել է» իր վրա, հարցրել է, թե երեխային ինչո՞ւ էր տարել։ Մերին իր ներկայությամբ ոչինչ չի ասել։ Ինքը տարել-ցույց է տվել իր անկողինը, որի վրա ոչ մի հետք չկար։ Հետո իրեն տարել են ոստիկանություն, ինքը բացատրություն է տվել։ Որոշ ժամանակ անց քննիչից իմացել է, որ գործ է հարուցվել… Ինքը դեպքի օրը հոր տանը մի քանի բաժակ խմել էր, բայց հարբած չէր՝հստակ պատկերացնում էր՝ որտեղ է, ինչ է անում… Ինքը տաքսի է վարում, հիմնականում չի խմում… Իր համար զարմանալի է, որ հարևանուհիներից մեկը ցուցմունք է տվել, թե տեսել է՝ ինքն ինչպես է Մերիի հետ մտել տուն։ Ինքը մենակ է տուն մտել ու պառկել է քնելու… Երբ երկրորդ անգամ է պառկել քնելու, դուռը բանալիով չի փակել, այդ ժամանակ էլ երևի Մերին մտել է իր բնակարան։ Նա իր մարմնի վրայի դաջվածքը կարող էր տեսած լինել նախկինում, երբ առանց վերնաշապիկի դուրս էր եկել մուտք…
Նախաքննության ընթացքում էլ Սաշա Ա.-ն իրեն մեղավոր չի ճանաչել։ Նա հայտնել է, թե կինն ու մի որդին Ռուսաստանում են, մյուս որդին պատիժ է կրում Հայաստանում։ Երբ ինքն արթնացել ու իր ննջասենյակում տեսել է Մերիին, նա շատ վախեցած էր, խնդրում էր, որ դուռը չբացի, նույնիսկ փորձում էր մտնել զգեստապահարանի մեջ, բայց ինքը թույլ չի տվել, նրա ձեռքը բռնած՝ տարել է միջանցք, բացել է բնակարանի դուռը… Ինքը ոստիկանությունում է իմացել՝ ինչեր է ասել Մերին։ Բայց դա իրականությանը չի համապատասխանում, ինքը նման բաներ չի արել…
Տուժող Մերին հայտնել է, թե սովորում է երևանյան դպրոցում, բայց հիմնականում դպրոց չի գնում։ Իրենց հարևանությամբ ապրող Սաշային հաճախ է տեսել խմած։ Դեպքի օրը մայրը աշխատանքի էր գնացել, եղբոր կինը բարձրացել էր հարևանուհու տուն՝ օգնելու։ Ինքը հարսի հեռախոսով խոսել է մոր հետ՝ միջանցքում կանգնած։ Տան դուռը բաց էր։ Եկել է Սաշան, իրեն բարևել է, իր անունը տալով՝ կանչել է դռան մոտ։ Նա միանգամից ձեռք է տվել իրեն, շարժել է իր կրծքերը, ինքն ասել է, որ նա չանի։ Հետո Սաշան բացել է իր դուռը, հարցրել է՝ ինքը ներս կմտնի՞։ Ինքն էլ ասել է՝ հա։ Իր հագին տրիկո էր ու վերնազգեստ։ Սաշան իրեն ներս է տարել, նստեցրել է մահճակալին, համբուրել է կրծքերը։ Հանել է իր տրիկոն, վերնազգեստը։ Համբուրել է իրեն՝ ոտքերի արանքը, ցավեցրել է, համբուրել է իր հետույքը, ձեռք է տվել, մոտեցրել է սեռական օրգանը։ Ինքը ձեռք չի տվել նրան, Սաշան իրեն վախեցրել է, ինքն էլ ասել է, որ հորը կպատմի։ Նա ասել է՝ բոլորին կխփի։ Երբ նա հանել է շորերը, ինքը տեսել է նրա դաջվածքը՝ խաչի տեսքով, տեսել է խալերը։ Այդ ժամանակ իր եղբոր կինը դուռը թակել ու հարցրել է Սաշային՝ իրեն չի՞ տեսել։ Սաշան ասել է՝ չէ։ Նա իրեն մտցրել էր պահարանի մեջ… Իր հարսը ներս չի մտել։ Սաշան դուռը փակել է։ Նա նորից մոտեցել է իրեն, հանել է շորերը… Ինքը հասկացել է, որ նա վատ բան է անում… Նա նույնիսկ իրեն տարել է զուգարան ու իր ներկայությամբ միզել է…
Աղջկա օրինական ներկայացուցիչը՝ մայրը, ասել է, որ իրենք Մերիին տանը մենակ չեն թողնում։ Այդ օրը հարսը մի քանի րոպեով բարձրացել է հարևանի տուն, այդ ժամանակ է Սաշան Մերիին տարել իր տուն… Ինքը աշխատանքի է եղել, որդին զանգել ու ասել է, որ Մերին տանը չէ։ Ինքն անմիջապես գնացել է տուն, փնտրել են Մերիին, նկարը ցույց են տվել մարդկանց։ Հարսը թակել է նաև Սաշայի դուռը, բայց նա ասել է, թե Մերիին չի տեսել։ Իրենք հաղորդում են տվել ոստիկանությունում։ Հետո հարևաններից մեկն ասել է, որ տեսել է՝ Սաշան Մերիին իր տուն է տարել։ Իրենք նորից թակել են Սաշայի դուռը։ Նա բացել է, Մերին նրա տանն է եղել… Ինքը Մերիին հարցրել է՝ ինչո՞ւ ձայն չի հանել, երբ հարսը թակել էր դուռը, Մերին ասել է, թե Սաշայից վախեցել է… Սաշան հարբած էր, նրա վրայից հոտ էր գալիս… Իրենք լավ են վերաբերվում Մերիին, նա իրենցից չի վախենում, ինքը վստահ է, որ Մերին ճիշտն է ասել, նա այդքան բանը հորինել չէր կարող…
Դատաբժշկական փորձաքննության եզրակացությամբ՝ Մերիի կուսաթաղանթի ամբողջականությունը խախտված չէ։ Դատահոգեբուժական-դատահոգեբանական համալիր փորձաքնության եզրակացությամբ՝ Մերիի մտավոր հետամնացությունը արտահայտված չէ այն աստիճան, որ նրան զրկի քրեական գործի համար կարևոր հանգամանքները ճիշտ ընկալելու, վերարտադրելու հնարավորությունից։ Նա ճիշտ նկարագրել է Սաշա Ա.-ի մարմնի վրա եղած խալերը, դաջվածքը…
Ընդհանուր իրավասության դատարանը Սաշա Ա.-ին մեղավոր է ճանաչել մեղսագրված արարքի համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 139 հոդվածի 2-րդ մասի 3-րդ կետով, նրան դատապարտել է 6 տարի ազատազրկման։ Դատարանը փոխել է Սաշա Ա.-ի խափանման միջոցը, նա կալանքի տակ է առնվել հենց դատարանի դահլիճում՝ դատավճռի հրապարակումն ավարտելու պահին։
Այս դատավճռի դեմ վերաքննիչ բողոք էր բերել Սաշա Ա.-ի շահերի պաշտպանը նշել է, թե մեղադրական դատավճռի հիմքում դրվել է տուժողի՝ դատարանում տված ցուցմունքը, որը պարունակում է հակասական, իրականությանը չհամապատասխանող տեղեկություններ:
Ըստ պաշտպանի՝ «սակավամտությամբ ու հիշողության կորստով տառապող տուժողի՝ դեպքից մոտ տասն ամիս հետո հայտնած տեղեկություններին չի կարելի մոտենալ որպես առողջ անձնավորության ցուցմունքների»:
Պաշտպանը պնդել է, որ դատարանը անիմն կերպով իր պաշտպանյալի ցուցմունքները համարել է ոչ արժանահավատ:
Պաշտպանը խնդրել է Սաշա Ա.-ի գործով դատավճիռը բեկանել, գործը կարճել՝ իր պաշտպանյալի արարքում հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ:
Վերաքննիչ քրեական դատարանը մերժել է պաշտպանի բողոքը, Կոտայքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավճիռը՝ 6 տարի ազատազրկումով, գնահատել է որպես օրինական, հիմնավոր և այն թողել է անփոփոխ՝ օրինական ուժի մեջ:
