«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ԱԺ «Ելք» խմբակցության պատգամավոր Մանե Թանդիլյանը:
– Այս օրերին խորհրդարանում ընթանում են բյուջետային քննարկումներ՝ գրեթե դատարկ դահլիճում, առանց ընդդիմության մասնակցության: Նախկինում երբևէ բյուջետային քննարկումները այսքան միապաղաղ չէին: Ո՞ւր է ընդդիմությունը, ինչո՞ւ չկաք:
– Ձեր հարցադրումից ես հասկանում եմ, որ դուք նկատի ունեք «Ելք» դաշինքին։ Անձամբ ես գործուղման մեջ էի գտնվում հոկտեմբերի 29-ից և վերադարձել եմ այսօր, նոյեմբերի 3-ին։ Համաձայնվեք, որ 9 հոգանոց խմբակցության առանձին անդամների վրա բաշխված է 3-6 անգամ ավելի պարտականություն, և բոլորը անհետաձգելի են։ Իսկ ռեսուրսների բաշխվածության անհամաչափության մասին խոսելն ավելորդ է։ Իմ բացակայության ժամանակ խմբակցությունն արդեն իսկ նիստ է ունեցել, քննարկման առարկա է դարձրել որոշ դրույթներ, որոնց մասին դեռ հնարավորություն կլինի խոսելու և առաջարկություններով հանդես գալու։
– Կիրակի օրը ՏԻՄ ընտրություններ են, «Ելք»-ը չի մասնակցում, քանի որ, ինչպես Դուք եք նշել, «Ելք»-ը չի ցանկանում օլիմպիական սկզբունքով մասնակցել: Ընտրություններին չեք մասնակցում, ԱԺ-ում բյուջեի քննարկմանը չեք ներկայանում: Արդյո՞ք ընդդիմադիրները յուրաքանչյուր հարթակ և հնարավորություն չպետք է օգտագործեին խնդիրները վեր հանելու համար:
– ՏԻՄ-ին մեր մասնակցության պահով մենք արդեն մեկնաբանել ենք։ Գալիք ՏԻՄ-ի ընտրություններին մեր մասնակցությունը օլիմպիական սկզբունքով չլինելը նշանակում է այցելություններ, հանդիպումներ մարզերում։ Համաձայնեք՝ հնարավոր չէ ֆիզիկապես և՛ մարզեր այցելել, և՛ ներկա գտնվել Երևանում քննարկման։
Ես չեմ կարծում, որ «Ելք»-ը վեր չի հանում խնդիրները՝ օգտագործելով իր ունեցած ռեսուրսները թե՛ ԱԺ-ում և Երևանի ավագանիում, թե՛ «Լուսավոր Հայաստանը»՝ Վանաձորում։ Եթե կմատնանշեք մեկ թեմա, որն անհանգստացրել է մեր հանրությանը, իսկ «Ելք»-ը անտարբեր է մնացել, կարող ենք խոսել։ Բայց երբ վերացական կարծիք եք հայտնում, թույլ տվեք չհամաձայնվել։ Ինչ վերաբերում է բյուջեի քննարկումներին, կարծում եմ, վաղաժամ եզրակացություններ են, քանի որ քննարկումներն ընթացքի մեջ են, և խմբակցությունը զբաղված է այն վերլուծելով։
– Տիգրան Մուկուչյանը վստահ է, որ ՏԻՄ ընտրություններն ակտիվ են անցնելու: Որտեղի՞ց և ինչի՞ հաշվին է լինելու մրցակցային:
– Կարծում եմ՝ այս հարցի հասցեատերը Տիգրան Մուկուչյանն է։ Ակնհայտ է, որ Վանաձորի ՏԻՄ ընտրությունների արդյունքը մարդկանց հիշողություններում դեռ թարմ է, որի արդյունքում էլ, օրինակ, նույն Ալավերդի համայնքում ընդամենը մեկ ՀՀԿ-ական թեկնածու է։
– Տեսակետ կա, որ ԱԺ-ն վերածվել է ապաքաղաքական կառույցի: Համամի՞տ չեք արդյոք:
– Տեսակետները պետք է հիմնավորվեն փաստերով։ Այսօր ԱԺ օրակարգում է ամենաքաղաքական թեման, որը էապես տարբերվում է իշխող կուսակցության ԵԱՏՄ-ական տեսլականից՝ Հայաստանի անդամակցության դադարեցումը ԵԱՏՄ-ին։ Երբ նախորդ գումարման ԱԺ-ում վավերացվեց ԵԱՏՄ-ին միանալու համաձայնագիրը, այսքան խոր և համապարփակ դիսկուրս անգամ այն ժամանակ չէր ծավալվել։ Միշտ տարբեր վերամբարձ և ճոռոմ տեսակետներ կարող են գոյություն ունենալ, սակայն որքանով են դրանք օբյեկտիվ և իրողություններին համապատասխանող, դա դեռ պետք է հիմնավորել։
– Այսօր փոխոստիկանապետ Վարդան Եղիազարյանըն, ըստ էության, խոստովանեց, որ ոստիկանությունը 2018-ի ապրիլից հետո ենթարկվելու է վարչապետին, այսինքն՝ նախարարություն չի դառնալու, ինչը Մարուքյանը սենսացիոն համարեց: Սա չի ամրապնդո՞ւմ տեսակետը, որ հենց Սերժ Սարգսյանն է լինելու վարչապետը և հենց նրան է ենթարկվելու ոստիկանությունը:
– Այդ հայտարարությունից, սկզբի համար, մեկ բան է ակնհայտ, որ խոստացված ամպագոռգոռ անցումը դեպի խորհրդարանական պետություն տեղի չի ունենում, ինչի մասին այդպես թմբկահարում էր իշխանությունը։ Խորհրդարանական պետության մեջ չի կարող լինել մարմին, որը հաշվետու չէ խորհրդարանին։ Այսօրվա կառավարման համակարգում կան կառավարությանն առընթեր մարմիններ, որոնց ղեկավարները նշանակվում են նախագահի կողմից և, ըստ էության, հաշվետու են նախագահին։ Այդպիսի մարմիններ են ԱԱԾ-ն, ոստիկանությունը և այլն։ Փաստորեն, խորհրդարանական պետության մեջ ոչինչ չի փոխվելու։ Կառավարության անդամ մարմիններն են հաշվետու ԱԺ-ին, իսկ այս առընթեր կառույցները չեն հանդիսանում կառավարության անդամ մարմիններ, հետևաբար, հաշվետու չեն խորհրդարանին։ Ակնհայտ է դառնում, որ այժմ վարչապետն է դառնում օժտված այն նույն լիազորություններով, ինչ որ հիմա՝ նախագահը, հետևաբար, խորհրդարանական պետությունը դառնում է ձևական, իրականում փոխվում է միայն անունը։
