Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի (ՀՔԱՎ) գրասենյակն ահազանգում է՝ վերջին շրջանում սկսել են բանակ զորակոչել նաև առողջական լուրջ խնդիրներ ունեցող երիտասարդների։ Միանգամայն հնարավոր է, որովհետև շարունակվող արտագաղթի ֆոնին իշխանությունները չեն կարողանում զորակոչ ապահովել և կատարողական են ցույց տալիս` հիվանդների հաշվին: Առողջական լուրջ խնդիրներ ունեցող երիտասարդների զորակոչելով` բանակի մարտունակության խնդիր չի լուծվում, բայց հաստատ զինված ուժերում մեծանում է մահացության թիվը, լրացուցիչ խթան է տրվում ոչ կանոնադրային հարաբերությունններին:
2017 թվականի հունվարի 1-ից հուլիսի 31-ը հայտարարվել է հայկական բանակի 38 զինծառայողի մահվան մասին: Նրանք ոչ բոլորն են ընկել հակառակորդի գնդակից: Օրինակ, 2017-ի հուլիսի 1-ից 31-ը հայկական զինված ուժերում, ներառյալ` պաշտպանության բանակը) հայտարարվել է մահվան 3 դեպքի մասին։ Կորուստներից մեկն է մարտական: Գրեթե նույն համամասնությունն է գործում հարաբերականորեն խաղաղ բոլոր ամիսների համար:
Նույնիսկ մարտական կորուստներն արդարացված չեն, որովհետև իշխող կուսակցության նախընտրական կարգախոսի «անվտանգություն» բաղկացուցիչը պետք է ապահովել ոչ թե զինվորի կյանքի գնով, այլ որակյալ դիվանագիտության շնորհիվ: Սակայն բանակային մահացության դեպքերի մեծ մասը բաժին է ընկնում կարգապահության բացակայությանը և ոչ կանոնադրային հարաբերություններին:
Այսպես շարունակում ենք մաշեցնել մեր մարդկային սահմանափակ ռեսուրսը` չդադարող պատերազմի, ներսում ահագնացող բեսպրեդելի հետևանքով: Հանրային գիտակցության մեջ բանակը նույնանում է մսաղացի հետ ու բարոյապես օտարվում է հասարակությունից, եթե նույնիսկ ամիսը մեկ «ազգ-բանակի» քարոզչական աղմուկով լռեցնենք սգակիր մայրերի լացը:
Բանակի հեղինակությունը կենսական է մեր պետության համար, որովհետև այն ոչ միայն պետական առանցքային ինստիտուտ է, այլ նաև` մեր անկախության վերջին թելը: Զինվորի յուրաքանչյուր չարդարացված մահ հասարակությանն ավելի է օտարում բանակից, մեր մեջ ավելի է սպանում անկախության գաղափարը:
