Մինչ Հայաստանի իշխանությունը փորձում է իր շուրջ համախմբել Սահմանադրական «այո»-ի կողմնակիցներին, և «այո»-ի շուրջ քաղաքական կոնսոլիդացիայի տպավորություն ստեղծել, «ոչ»-ի կողմնակիցները ևս ակտիվորեն աշխատում են կոնսոլիդացվելու ուղղությամբ:
Սահմանադրական փոփոխություններին «ոչ» ասող ՀԱԿ-ը հասկանում է, որ իրենք նույնիսկ երթուղային ավտոբուսի գումար չունեն շրջաններ այցելելու և իրենց «ոչ»-ը քարոզելու համար, և քանի որ նրանց համար «ոչ»-ի քարոզչությունը ավելի շատ բիզնես ծրագիր է, քան քաղաքական ծրագիր, համառորեն սպասում են ֆինանսավորման բացմանը: Իսկ ֆինանսավորման բացումը կազդարարվի միայն այն ժամանակ, երբ կհայտարարվի Օսկանյանի կողմից նոր կուսակցության ստեղծման մասին: Բոլորը պատրաստ սպասում են Քոչարյանի վերադարձին և թերևս նրա այդքան քարոզվող հարցազրույցին, որով էլ կտրվի «ոչ»-ի քարոզչության մեկնարկը և «ոչ»-ի քարոզչության համար անհրաժեշտ ֆինանսավորման սկիզբը:
Ըստ նախատեսվող գործողությունների պլանի՝ Օսկանյանի կողմից ստեղծվող կուսակցությունը պետք է փոխարինի «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությանը: Հենց այս պատճառով որոշվելու է, որ կուսակցության անունը հնարավորինս պետք է մոտ լինի «Բարգավաճ Հայաստանին», և չի բացառվում, որ կուսակցությունը իսկապես կոչվի «Բարգավաճ հայրենիք»: Օսկանյանը կփորձի հասարակությանը համոզել, որ սա ԲՀԿ-ի առավել արմատական և իր հայացքներին առավել նվիրված հատվածն է, որը շարունակելու է պայքարել այն նույն գաղափարների իրականացման համար, որոնց համար պայքարում էր ԲՀԿ-ն, բայց հանգամանքների բերումով ստիպված եղավ հրաժարվել դրանից:
Երբ Օսկանյանը կհայտարարի կուսակցության ստեղծման մասին, նա այլևս հնարավորություն կունենա դաշինքի մեջ մտնել «ոչ»-ի մյուս քարոզիչների հետ և վերականգնել եռյակը, որը փլուզվեց Ծառուկյանի քաղաքականությունից դուրս գալու հայտարարությունից հետո: Այդ պահից սկսած Օսկանյանի կուսակցությունը կդառնա այն խողովակը, որի միջոցով կիրականացվի ՀԱԿ-ի և «Ժառանգության» ֆինանսավորումը, ինչպես ժամանակին դա արվում էր «Բարգավաճ Հայաստանի» միջոցով: Հրաշալի եռյակը կամ եթե ստացվի՝ քառյակը կարելի կլինի վերականգնել նախկին ֆորմատով, միայն մի փոքր տարբերությամբ՝ «Բարգավաճ Հայաստանի» փոխարեն եռյակում կլինի «Բարգավաճ հայրենիքը»: Բայց ՀԱԿ-ի համար կարևորը անվանումների փոփոխությունը չէ, այլ ֆինանսավորման վերականգնումը նախկին ծավալներով:
Նկատի ունենանք, որ Լևոն Զուրաբյանը և Վարդան Օսկանյանը համագործակցության բավական մեծ փորձ ունեն: Մի պահ Վարդան Օսկանյանի մտքին կար առաջադրվել 2013թ. նախագահական ընտրություններում, և ՀԱԿ-ն էլ կարծես դեմ չէր պաշտպանել Օսկանյանի թեկնածությունը: Բայց այն ժամանակ Ծառուկյանը հասկացավ, որ եթե Օսկանյանը առաջադրվի և խայտառակվի, այդ խայտառակությունը գերեզմանաքար կլինի իր նախագահական ամբիցիաների վրա, որի տակից ինքը ոչ մի կերպ չի կարող դուրս գալ:
Հիմա Օսկանյանի վրա բոլորովին այլ ֆունկցիա է դրված. նա պետք է իր ստեղծած կուսակցությունով ցույց տա, որ «Բարգավաճ Հայաստանում» մնացել են այն մարդիկ, ովքեր գործարքի են գնացել իշխանության հետ, իսկ ինքը ԲՀԿ-ի առավել անաղարտ և սուրբ կտորն է: ԲՀԿ-ի նախկին տերերը փորձելու են ԲՀԿ-ից ինչ-որ կտորներ, այնուամենայնիվ, պոկել և կպցնել Օսկանյանի կուսակցությանը, որպեսզի չստացվի, որ ԲՀԿ-ում միակ սկզբունքային գործիչը Օսկանյանն էր, իսկ Ծառուկյանի ստեղծած կուսակցությունը և խորհրդարանական խմբակցությունը համալրված էր հարմարվողականներով: Բայց թե այդ փորձերը ինչ հաջողություն կունենան՝ հիմա դժվար է ասել: Իհարկե, ԲՀԿ խմբակցությունում կան նվիրյալ քոչարյանականներ, ովքեր կարող են համալրել Օսկանյանի կուսակցության շարքերը, բայց նրանց ներկայությունը կուսակցությունում ավելի կընդգծի այդ կուսակցության քոչարյանական պատկանելությունը, ինչից այդքան համառորեն հրաժարվում է Օսկանյանը:
Քոչարյանական ամբողջ թիմը օսկանյանական տանիքի տակ կհավաքվի միայն վճռական ճակատամարտից առաջ՝ 2017թ. խորհրդարանական ընտրություններից առաջ, երբ հանուն իշխանության պայքարը կմտնի վճռական՝ կենաց-մահու պայքարի փուլ: Բայց մինչ այդ Օսկանյանի կուսակցությունը պետք է առաջին քննությունը հանձնի սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեում, որից հետո միայն պարզ կլինի, թե այն ընդհանրապես պիտանի՞ է ինչ-որ բանի, թե՞ դրա գոյությունը անիմաստ ժամանակի և միջոցների վատնում է:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
