Թուրքական հեղինակավոր «Հյուրիյեթ» պարբերականի հայտնի սյունակագիր Ահմեթ Հաքանն իր հոդվածում անդրադարձել է Հայոց ցեղասպանության փաստը ժխտելուն ուղղված թուրքական յոթ թեզերին՝ միևնույն ժամանակ դրանց հակադարձելով պարզ ու հայտնի փաստերով:
Հաքանն առանձին անդրադարձել է իր նշած յոթ թեզերին:
Թեզ առաջին. «Եթե նշում են, թե ցեղասպանություն կոչում են իմպերիալիստ ուժերը, ապա ամենամեծ «իմպերիալիստ» Միացյալ Նահանգներն ինչո՞ւ է «ցեղասպանություն» բառն օգտագործելու փոխարեն այլ քայլերի մասին մտածում, ինչո՞ւ չի ասում «ցեղասպանություն»:
Թեզ երկրորդ. «Եթե ասում են, թե հայ ավազակախմբերն են հարձակվել, ամբողջ հարցն էլ այստեղից է ծագել, ապա ինչո՞ւ է ամբողջ հայ ժողովուրդը տեղահանվելով կոտորվել, պատճառը ո՞րն է, ինչո՞ւ է ավազակախմբերի մեղքն ընկել անմեղ հայերի վրա»:
Թեզ երրորդ. «Մենք ինչո՞ւ ենք բռնագաղթի և կոտորածի համար պատասխանատու երիտթուրքերին համարում որպես մեր պապեր: Ինչո՞ւ մեր պապերին չենք համարում այն մարդկանց, օրինակ, Ռեշիդ բեյին, Մեհմեթ Ջելալ բեյին, Ֆաիք Ալի բեյին, ովքեր փրկել են հայերի կյանքը: Ինչո՞ւ չենք ասում, որ նրանք են մեր պապերը, մեր իսկական պապերը»:
Թեզ չորրորդ. «Ոչինչ էլ չի եղել, ամեն ինչ հերյուրանք է» ասողներին էլ հարցնում եմ, թե ո՞ւր են այս հողերի բնիկ հայերը, ի՞նչ եղավ նրանց, ո՞ւր գնացին, նրանց ունեցվածքին ի՞նչ եղավ, ո՞վ տիրացավ դրանց»:
Թեզ հինգերորդ. «Երկրները, որոնց պատմությունը լի է կոտորածներով, ցեղասպանություններով, չեն կարող մեզ դաս տալ» ասողներին. լավ, ճիշտ եք, բայց այն, որ մեզ դաս տվողների պատմության մեջ նման բան կա, արդյո՞ք նվազեցնում է կամ մաքրում է մեր արածները:
Թեզ վեցերորդ. «Եթե մենք «հայ» բառը որպես հայհոյանք ենք օգտագործում, «հայ» բառն ասելուց առաջ ներողություն ենք խնդրում, գրում ենք, թե մեր պապերը դեռ քիչ են արել, ապա ինչպե՞ս կարող ենք մեզ թույլ տալ պնդել, թե աշխարհի ամենամարդասեր, մրջյուն անգամ չտրորող ազգերից ենք»:
Թեզ յոթերորդ. «Եկեք ասենք, որ ցեղասպանություն չէր» ասողներին. արդյոք դա մեզ փրկելո՞ւ է առերեսումից, արդյոք պատմությունից մաքո՞ւր ենք դուրս գալու, թափված արյան հետ ի՞նչ ենք անելու, մարած օջախների հետ ի՞նչ ենք անելու»,- իր հոդվածում գրում է հայտնի թուրք լրագրողը:
