The Chronicle պարբերականը հրապարակել է Ստեփան Ղազիխանյանի «Մենք հիշում ենք Հայոց ցեղասպանությունը» հոդվածը, որը ներկայացնում ենք ստորև:
«Մի օր ժանդարմները եկան և վռնդեցին մեզ մեր տնից։ Նրանք մեզ չասացին, թե ուր ենք գնում, պարզապես դուրս հանեցին տնից»,- պատմել է Հայոց ցեղասպանությունից վերապրած Երանուհի Ղազանչան-Նաջարյանը վաղ 1980-ականներին գրանցված վկայությունում։ Նա և իր երկու քույրերը ամբողջ ընտանիքից վերապրածներն էին. նրա երկու տատերը ողջ-ողջ թաղվել էին, հորը ձերբակալել էին, և աղջիկները նրան այլևս երբեք չեն տեսել։ Մայրը, եղբայրն ու քույրը հազարավոր այլ հայերի հետ լեռներն են քշվել և հարկադրվել քայլել հարյուրավոր մղոններ հարավ՝ դեպի համակենտրոնացման ճամբարներ։ Արտաքսման ընթացքում մայրը թողնվել է լեռներում մահանալու, իսկ եղբորը գլխատել են։ Երանուհու խոսքերն ընդմիշտ կհիշվեն. երեսուն տարի է անցել, ինչ Երանուհին արձանագրել է այդ վկայությունը, և կարճ ամիսներ են մնացել մինչ այդ իրադարձությունների 100-րդ տարելիցը։
Երանուհու բնութագրած վայրագությունները եղել են հայերի դեմ Օսմանյան կառավարության համակարգված բնաջնջման արշավի մաս։ Ավելի քան 1.5 մլն հայեր զոհվեցին սպանության կամ Սիրիայի անապատով դեպի Դեր Զորի համակենտրոնացման ճամբարներ մահվան երթերի միջոցով։ Հայոց ցեղասպանությունը 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունն է։
Իրենց պատմական հայրենիքում հայերին ոչնչացնելու օսմանյան հաջողությունը և մարդկության հանդեպ այդ փաստերի վերաբերյալ միջազգային հանրության կողմից բավարար ցասման սղությունը կրկնեցին ցեղասպանությունը 20-րդ և 21-րդ դարերում՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին Եվրոպայում, Ռուանդայում, Բոսնիայում և Դարֆուրում։ Որպես իր սարսափելի գործողությունների արդարացման միջոց՝ Հիտլերն ասել է. «Ի վերջո, ո՞վ է այսօր խոսում հայերի բնաջնջման մասին»։
Մեր պարտականությունն է պատմել հայերի պատմությունը։ Մեր պարտականությունն է հիշել Ցեղասպանության յուրաքանչյուր զոհի և պատվել յուրաքանչյուր վերապրածի։ Ոգեկոչման այս արարողությունները չափազանց կարևոր են՝ կանխելու ցեղասպանություններն ու զանգվածային գազանությունները։
Դյուկի համալսարանի ուսանողների հիշողության պահպանման կոալիցիան նվիրված է 20-21-րդ դարերի ցեղասպանությունների զոհերի հիշատակի ոգեկոչմանը այնպիսի ճանապարհով, որն իմաստալից և պատշաճ կլինի ապագա սերունդների համար։ Մեր պարտականությունն է «Այլևս երբեք» խոստումը դարձնել իրականություն»։
Հրապարակման վերջում հոդվածագիրը հրավիրում է «Վերապրման պատմություններ» միջոցառմանը, որը տեղի կունենա մարտի 3-ին Սենֆորդի դպրոցում։ Միջոցառմանը, ի թիվս այլոց, կմասնակցի նաև Երանուհու թոռը՝ Ջեֆ Եսենը, ներկաները կպատմեն իրեն ընտանիքների պատմությունները Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ։ «Միասին մենք հիշում ենք»,- եզրափակում է հոդվածագիրը։
