«Անիմացիայի բնագավառում ամենամեծ կորուստը մեր անիմատորների` ամուսնուս` Յուրա Մուրադյանի և Ռոբերտ Սահակյանցի մահն է: Ցավալի է, որ մեզանից վաղաժամ հեռացան նրան, ովքեր կարող էին դեռ շատ բան անել, բայց կիսատ մնաց նրանց գործը»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում, խոսելով 20-ամյա Հայաստանի մարդկային կորուստներից, ասաց անիմատոր Նաիրա Մուրադյանը:
«Յուրայի հեռանալով՝ անիմացիան կարծես կորցրեց հայ գրականությանն անդրադառնալու փաստը: Օրինակ` անիմացիայում կարող էր Սարոյան անել, Մաթևոսյան: Այդ շերտը ոչ ոք չի վերցնի իր վրա: Իսկ Ռոբն ուրիշ մեծություն էր: Նա աշխատանքային մի ամբողջ խումբ էր ոգեշնչում, որը թեև հիմա էլ է աշխատում, բայց նրա կորուստը շատ մեծ է: Այն երիտասարդները, որոնք աշխատում էին Ռոբի հետ, նրանով էին ուժեղ: Նրա անձի կորուստը շատ մեծ է, նա իր ներկայությամբ ու իր սեփական օրինակով էր դրդում աշխատել»,- նշեց նա:
Ն. Մուրադյանի խոսքով` Ռ. Սահակյանցը դեռ շատ բան կարող էր անել, քանի որ, առանց հանգստյան օրերի, անդադար ստեղծագործում ու արարում էր:
«Այդ օրինակը հիմա չունենք, որ ամբողջ օրն անդադար նստի ու աշխատի` օրինակ ծառայելով մյուսներին»,- ցավով նշեց Ն. Մուրադյանը:
