Եվրոպական միությունը ողջունում է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ուղի շփումները, Միրզոյան-Բայրամով՝ ապրիլի 11-ին տեղի ունեցած հեռախոսազրույցից հետո հայտարարել է Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը: Միրզոյան-Բայրամով հեռախոսազրույցը առիթ է տվել խոսելու այն մասին, որ կարող է ձևավորվել Հայաստան-Ադրբեջան ուղիղ շփումների մեխանիզմ: Այդ գնահատականը սակայն հազիվ թե արտացոլի իրավիճակի ամբողջությունը, որ առկա է ոչ միայն հայ-ադրբեջանական խնդրի, այլ ընդհանրապես ռեգիոնալ ռազմա-քաղաքական ստատուս-քվոյի համատեքստում:
Թե Հայաստանը, թե նաև Ադրբեջանը չունեն այն ռազմա-քաղաքական կշիռը և ազդեցությունը, որը նրանց թույլ կտա ձևավորել այդ ուղիղ խոսակցության մեխանիզմը, որը կլինի այսպես ասած աշխարհաքաղաքական առումով «անկախ»: Հետևաբար, գնահատականը դառնում է որոշակիորեն «պատրանք», քանի որ «ուղիղ մեխանիզմը» կարող է լինել ընդամենը որևէ միջնորդական մեխանիզմի գործիք, միջոց, պարզապես տարբեր փաթեթավորումով: Այդ իմաստով, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ուղիղ շփումները անշուշտ ողջունելի են, սակայն «ուղիղ մեխանիզմի» հետ կապված սպասումները մեղմ ասած դյուրահավատություն, որին տրվելու պարագայում արդյունքի փոխարեն ավելի հավանական կլինի հետևանքը:
Միևնույն ժամանակ, այդ «մեխանիզմով» շահագրգռված կարող է լինել Ադրբեջանը, գիտակցելով իր նկատելի առավելությունը Հայաստանի հանդեպ:
Երևանին անհրաժեշտ է օգտագործել ուղիղ հաղորդակցության հնարավորությունը, սակայն թույլ չտալով «մեխանիզմի» ձևավորում, ելնելով թե այն հանգամանքից, որ զգալիորեն տարբեր է դիրքային իրավիճակը ռազմական և ռազմա-քաղաքական ներուժի, տնտեսական հնարավորությունների առումով, և թե առավել ևս այն հանգամանքից, որ գործնականում անհնար է բառի բուն իմաստով հայ-ադրբեջանական ուղիղ մեխանիզմի առկայություն: Երևանի համար հույժ կարևոր է ապահովել «միջնորդական պատասխանատվության» գործուն միջավայր, թույլ չտալ, որպեսզի «պատասխանատվությունը» որևէ կերպ տեղափոխվի «ուղիղ» հաղորդակցության դաշտ, ինչը կբարձրացնի խոշոր դերակատարների այսպես ասած հետնաբեմային գործունեության հնարավորությունները, փոխարենը նվազեցնելով անվտանգության և իրավիճակի կայունության կառավարելիության համար պատասխանատվոությունը:
