Քաղաքագետ Էմիլ Օրդուխանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. Ժողովրդավարության և ավտորիտարիզմի միջև Հայաստանի ընտրությունը եղել է հօգուտ առաջինի։ Դա նշանակում է, որ Հայաստանը, դե յուրե լինելով «ավտորիտար պետությունների ակումբում` ՀԱՊԿ, ԵԱՏՄ կազմում» կարողացել է դե ֆակտո պահել իր ժողովրդավարական ձգտումները, որն առաջին հերթին ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ժողովրդավարական ներուժի շնորհիվ է։ Ակնհայտ է, որ Ժողովրդավարության գագաթնաժողովին մասնակցելուց հետո (ի դեպ` միակը` ՀԱՊԿ և ԵԱՏՄ կազմից) Հայաստանը չպետք է կատարի որևէ քայլ, որը կստվերի մեր պետության ընտրությունը հօգուտ ժողովրդավարության, որքան էլ մեզ փորձեն ներքաշել տարբեր գործընթացների մեջ։ Ղազախստանի ժողովուրդն ինքը պետք է որոշի, թե ինչ պետություն է ուզում (իշխանությունները միշտ են փոփոխվող` լինի էվոլյուցիոն, թե ռևոլյուցիոն ճանապարհով), ուստի Ղազախստանի ներքին գործընթացներին միջամտելը մեր պետության շահերից չի բխում։ Էլ ինչ խոսք ՀԱՊԿ-ի մասին, որը ոչինչ չարեց մեր պետության տարածքային ամբողջականության խախտման դեպքում։
Առաջիկայում հետխորհրդային ժողովրդավարության և ավտորիտարիզմի միջև կոնֆլիկտն էլ ավելի է սրվելու։ Եվ քանի որ ավտորիտար վարչակարգերում, ինչպիսին նաև Ղազախստանն է, իշխանությունը հնարավոր է պահել միայն բռնության միջոցով, ապա Հայաստանը որևէ դեպքում այդ գործընթացին մասնակցություն չպետք է ունենա։
