Այս տարի Երևանի քաղաքապետարանը ամանորյա միջոցառումներ և հրավառություն չի կազմակերպի, փողոցների տոնական լուսավորություն չի լինի, չի գործի քաղաքապետարանի սուրբծննդյան տոնավաճառը: Միայն տոնածառներ կտեղադրվեն Հանրապետության հրապարակում ու համայնքներում:
Չգիտեմ, պոպուլիստական որոշման է նմանվում: Մեկ տարի սուգը բավարար էր: Այնպիսի տպավորություն է, որ մենք պատրաստվում ենք ոչ թե պայքարի այլ, ինչպես կասեր լուսահոգի Մովսես Գորգիսյանը, հավերժ սգի: Ցանկացած սգացող ընտանիքի սգից հանելու հատուկ արարողություն կա, հատուկ դրա համար նախաըեսված կենացներ կան, որոնք սկսվում են “Կյանքը շարունակվում է” բառերով: Սուգն էլ 40 օրից ավելի չի տեւում, ծայրահեղ դեպքերում՝ մեկ տարի: Ապրել բնականոն կյանքով, դուրս գալ սգից՝ չի նշանակում մոռանալ տեղի ունեցածը, մորանալ թշնամու հանդեպ մեր անելիքը մոտ եւ հեռու ապագայում, կամ առավելեւս՝ ուրանալ զոհված հերոսներին:
Է, Ալիեւի ուզածն էլ հենց մեզ հավերժ սգացող ազգի վերածելն է, ամեն տարի էլ մի սադրանք, մի բախում կկազմակերպի, ամեն տարի էլ կունենանք զոհեր ու ի՞նչ՝ Հայաստանը դարձնենք Սգո Երկի՞ր: Ես չեմ կարծում, որ սահմանը պահող զինվորներն ու սպաները հիացած են Երեւանի քաղաքապետարանի այս որոշմամբ: Վստահ եմ, որ հայրենիքի համար զոհված հերոսներն էլ չէին ցանկանա Հայաստանի ու նրա մայրաքաղաքի համար հավերժ սգացող ապագա:
Տարատեսակ քննադատներին կարելի էր հակադարձել՝ միջոցառումներին սահմանը պահող զինվորներին ելույթի հնարավորություն տալով, ովքեր կասեին, թե նաեւ ինչու ու ում համար են պաշտպանում սահմանը: Երկիրը պետք է ապրի իր բնականոն կյանքով, պետք է զարգանա, պետք է փող աշխատի, նաեւ՝ տուրիզմից, որ հզորանա, որ կարողանա խնդիրներ լուծել, այդ թվում՝ ռազմական: Իսկ մանուկները ուրախանալու համար հնարավորինս շատ առիթներ պետք է ունենան: Լավ է, որ գոնե երեխաների համար նախատեսված միջոցառումները այս տարի չչեղարկվեցին:
Կարելի էր ընդամենը հրավառություն չանել: Անաղմուկ տոնել Ամանորը: Առանց ավելորդ ճոխությունների: Բայց տրամադրություն հաղորդող լուսավորություն քաղաքում ախր ոչ միայն տոնական օրերին է պետք ունենալ, այլ միշտ: Մանավանդ, որ լուսավորության վրա մեծ գումարներ չեն ծախսվում:
Ամանորի ենթակառույցների վրա ծախսերը դա շահավետ ներդրում է տուրիզմի մեջ, որը տասնապատիկ ավելի մեծ եկամուտներ է բերում: Ճիշտ է, տվյալ դեպքում Երեւանի քաղաքապետարանի արված ծախսերի արդյունքում առաջացած հավելյալ տուրիստական հոսքերից գոյացած շահույթը գնում է երեւանցիներին ու հետո էլ՝ համապետական բոյւջե, բայց ոչ քաղաքային բյուջե: Ցավոք, մինչ այժմ տուրիստների՝ հյուրանոցներից օգտվելու համար ամբողջ աշխարհում ընդունված քաղաքային հարկը Հայաստանում չի կիրառվում եւ մեր քաղաքային ու գյուղական ադմինիստրացիաները առանձնապես շահագրգռված չեն տուրիստական հոսքերի ավելացմամբ: Գուցե այդտե՞ղ է խնդիրը, որ քաղաքապետարանի համար տուրիստները ավելի շատ բեռ են ու լրացուցիչ ծախս (օրինակ, աղբահանության ավելացող ծավալների պատճառով):
Կամ, լավ, վերջապես, եթե լուսավորություն չէիք դնելու՝ տոնածառներն էլ չպետք է դրվեին: Եթե որոշել եք, որ ազգովի մեկ տարի էլ պետք է սուգ պահենք՝ փողոցներում սգալը, իսկ հրապարակներում չսգալը ո՞րն է:
