Համացանցում հայտնվել են բազմաթիվ տեսանյութեր, որոնք ցույց են տալիս, թե ինչպես են ադրբեջանցիները վանդալիզմով զբաղվում այն տարածքներում, որ անցել կամ անցնում են իրենց վերահսկողության տակ՝ կամ ռազմական ճանապարհով, կամ նոյեմբերի 9-ի տխրահռչակ համաձայնագրով: Այդօրինակ տեսանյութերը համացանցում ավելանում են ամենօրյա ռեժիմով, ցույց տալով, որ վանդալիզմը ըստ էության ադրբեջանցիների համար ամենօրյա զբաղմունք է և թերևս լինելու է այդպիսին, հաշվի առնելով, որ բավականին շատ են ադրբեջանական վերահսկողության տակ գտնվող հայկական մշակութային ժառանգության կոթողները, գերեզմանաքարերը և այլն: Այդ ամենն ըստ էության եռակողմ կոչված համաձայնագրի բովանդակության և տրամաբանության կոպիտ խախտում է, հաշվի առնելով այն, որ այդ համաձայնագրումն կարծես թե խոսվում է տեղահանվածների վերադարձի, ոչ թե հայկական շիրիմների, շիրմաքարերի տեղահանման վանդալային գործողությունների մասին:
Երբ ՌԴ նախագահ Պուտինը հայտարարում է, որ իրավիճակը արցախյան գոտում նորմալանում և մտնում է բնականոն հուն, որ կան կարգավորման լավ նախադրյալներ, վանդալի՞զմը նկատի ունի, որպես ադրբեջանական կողմի նորմալ, բնականոն զբաղմունք: Եթե ոչ, ապա ՌԴ նախագահ Պուտինը ունի՞ պատասխանատվություն իր ստորագրությամբ նաև եռակողմ հայտարարության ոգին, տառը և տրամաբանությունը պահպանելու և այդպիսով նաև ըստ էության իր ստորագրության հանդեպ Ալիևից հարգանք պահանջելու առումով: Որևէ մեկի, այդ թվում ՌԴ նախագահի մոտ կասկած կա՞, որ վանդալիզմի ակտերը եթե ոչ ամբողջապես կզրոյանան, ապա առնվազն ամենանվազի կհասնեն Ալիևի մեկ ելույթով, իսկ եթե նա կոչ անի և հետևողականորեն պահանջի իր հանրությունից և զինվորներից պահպանել տարրական հարգանքը հայկական մշակույթի կոթողների և գերեզմանների հանդեպ: Միևնույն ժամանակ, սակայն, Պուտինի պատասխանատվության հարցից առաջ, այստեղ պետք է դնել իհարկե Հայաստանի կառավարության պատասխանատվությունը, որը նույնպես եռակողմ համաձայնագրի մասնակից է և կարծես թե պարտաճանաչորեն կատարում է այդ համաձայնագրով իր ստանձնած պարտավորությունները, չարժանանալով փաստորեն Ադրբեջանի համարժեք վերաբերմունքի:
Հայաստանի կառավարությունը պատրաստվու՞մ է դնել այդ հարցերն ու եռակողմ համաձայնագրի առաջ հավասարազոր պատասխանատվության խնդիրը, պատրաստվու՞մ է համաձայնագրի շրջանակում տեր կանգնել հայկական իրավունքներին, դնել ադրբեջանական վանդալիզմի հարցն ու հասնել դրա համարժեք գնահատման:
