4 տարի առաջ ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը արցախյան ճակատի գրեթե ողջ երկայնքով ընթանում էին թեժ մարտեր: Բաքուն փորձեց շեշտակի հարվածով իրականացնել բլից-կրիգ և հասնել հաջողության՝ այդ կերպ մտադիր լինելով զենքի միջոցով լուծել արցախյան հակամարտությունը, ինչը Բաքվին չհաջողվեց։ Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանի հրամանատարաշտաբային ֆակուլտետի պետ Արծրուն Հովհաննիսյանի հետ:
Արդյո՞ք Ապրիլյան պատերազմից հետո չորս տարի անց լիարժեք վերլուծություններ և հետևություններ ենք արել, հասկացել մեր բոլոր առավելություններն ու բացթողումները, ոչ թե բացառելու համար պատերազմը, այլ հնարավոր պատերազմի դեպքում չունենալու Ապրիլյանի սխալները: Ի պատասխան այս հարցի՝ Արծրուն Հովհաննիսյանը նշեց, որ իր համար ապրիլի 2-ը նշանակալի ու ցավոտ օր է՝ կապված շատ կարևոր հիշողությունների հետ և ընդգծեց, որ Զինված ուժերը դեռևս 2016-ի ապրիլին, երբ մարտական գործողություններն ավարտվել էին, ՊՆ Գլխավոր շտաբում ամեն ինչ վերլուծել են. «Մանրակրկիտ մասնագիտական վերլուծություն է կատարվել, թե մեր առավելությունները և բացթողումները որոնք էին… Բոլոր բանակները հաջողությունների կողքին ունենում են նաև բացթողումներ, դրանք կազմակերպչական են, տեխնիկական են, նաև մասնագիտական և կապված պատասխանատվության հետ: Այդ վերլուծությունները հիմք են հանդիսացել մեր մարտական պատրաստվածության զարգացման, կառուցվածքային փոփոխությունների և նաև սպառազինման առումով: Նոր տեսակի զինամթերք ենք ձեռք բերել, բայց բանակի զարգացման հիմքում միայն զենք-զինամթերքը չէ, որ ապահովում է բարձր մարտունակությունը և ժամանակի պահանջներին համապատասխան լինելը, այլ առաջին հերթին մեր մարտական պատրաստվածության գործընթացներն են, զորավարժությունները, որոնք միտված են բանակի մարտունակության շեշտակի բարձրացմանը»:
«Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ մենք նույնպես ունեինք մեր տիրույթը՝ վիրտուալ տիրույթը, որտեղ վարվում էին նոր սերնդին բնորոշ «մարտական գործողություններ»,- նշեց Ա. Հովհաննիսյանը: Նա նաև նկատեց, որ տարիների ընթացքում լրատվական դաշտի իմունիտետը բարձրացել է:
Մանրամասն՝ տեսնայութում:
