«Կառավարությունը պարտավոր է կատարել Սահմանադրության պահանջները՝ առաջնորդվի Սահմանադրությամբ և Վանաձորում նոր ընտրություններ նշանակի»,-«Առաջին լրատվականի» հետ զրուցում ասել է «Ելքի» պատգամավոր Արտակ Զեյնալյանը, և նա միանգամայն ճիշտ է, որովհետև Սահմանադրական դատարանի որոշումից նույնպես բխում է, որ Վանաձորում պետք է տեղի ունենան ավագանու արտահերթ ընտրություններ:
Ամբողջ խնդիրն այն է, որ Զեյնալյանը տեսականորեն է ճիշտ, որովհետև Հայաստանում Սահմանադրությունը կամ Բարձ դատարանի որոշումը գործում են միայն թղթի վրա, իսկ գործնականում մենք ապրում ենք հակասահմանադրական ռեժիմում: Օրինակ` 2003թ-ի նախագահական ընտրություններից հետո ՍԴ-ն, ըստ էության, ընդունեց, որ դրանք կեղծվել են ու մեկ տարվա ընթացքում Վստահության հանրաքվե անցկացնելու որոշում կայացրեց:
Որոշումը մնաց թղթի վրա` չնայած ընդդիմությունը փողոցում պայքարում էր դրա իրականացման համար, որովհետև Ռոբերտ Քոչարյանն որոշեց ընդդիմադիր երեք հիմնական գրասենյակները զավթելու հրաման տալ: Սերժ Սարգսյանը մի փոքր այլ մենթալիտետ, մտածողություն ունի: Նրա համար քաղաքականությունն ոչ թե կրակոց է, այլ` բիզնես, կոմերցիա: Այլ խոսքով` գործ ունենք քաղաքականության «սիթիացման» հետ, երբ ամեն ինչ ենթակա է առևտրի: Օրինակ` եթե ՍԴ որոշումը բանական մարդիկ համարում են Վանաձորում արտահերթ ընտրությունների անցկացման հանձնարարություն, ապա ՀՀԿ-ում կարծում են, որ իրենց ներկայացվել է «հաշիվ», որը պետք է մարվի:
Հենց այդ տրամաբանությամբ Մամիկոն Ասլանյանի քաղաքապետությունը «լեգիտիմացվեց», իսկ դրա դիմաց Արթուր Բաղդասարյանի կուսակցությանը «վճարվեց» փոխքաղաքապետի պաշտոնով: «Լուսավոր Հայաստան» և ԲՀԿ կուսակցությունները հայտարարել են, որ շարունակելու են բոյկոտել Վանաձորի ավագանու նիստերը` չնայած Վանաձորի ավագանին այլևս քվորում ունի և ընդդիմության բոյկոտն արդեն իշխանության մոտ ոչ թե մտահոգություն է ծնում, այլ` քմծիծաղ:
Մանդատագողի ու կրիմինալի դաշինքից ավագանու լեգիտիմությունը չի վերականգնվում, ոչ էլ` որակն է բարձրանում, բայց ընդդիմության բոյկոտը կորցնում է քաղաքական բովանդակությունը: «Լուսավոր Հայաստանն» ու ԲՀԿ-ն, անշուշտ, ունեն բոյկոտը շարունակելու քաղաքական, իրավական, բարոյական հիմքեր, սակայն դրանցից որևէ մեկը չի աշխատելու, եթե Վանաձորի հասարակությունը հիմնական գործոն, նոր ընտրությունների պահանջատեր չդառնա: Սահմանադրական կարգի հիմքում հենց հանրային կարծիքն է: Երբ գործընթացում հասարակությունը բացակայում է, ապա միշտ հաղթում է իշխանությունն, որովհետև իր ռեսուրսներով կարողանում է պահել ստատուս-քվոն:
Վանաձորի բոյկոտի շարունակությունն իմաստ ունի, եթե «Լուսավոր Հայաստանը» կամ «Ելք» դաշինքը կարողանան ապացուցել, որ գոնե մեկ քաղաքում կարող են իրական այլընտրանք լինել` սահմանադրականության վերականգնման հեռանկարով: Մեծ հաղթաանակները կայանում են փոքր հաղթանակների, հաջողված պատմությունների հանրագումարում:
