Առաջին անձանց կողմից լռությունը, տուժած կողմից ներողություն խնդրելու հարցում հապաղումները միշտ չէ, որ ճիշտ արտաքին քաղաքական մարտավարություն է համարվում, առավել ևս երբ խոսքը վերաբերում է մոտ դաշնակցի, «Մոսկվայի հայկական սխալը» վերտառությամբ խմբագրականում գրում է ռուսական «Վեդոմոստի» թերթը:
Ռուսաստանի սոցցանցերում շատերը զարմանում են՝ ինչու հայ ընտանիքի սպանությունը, որում մեղադրվում է ռուս դասալիք զինվոր Վալերի Պերմյակովը, այդքան մեծ զգացմունքային արձագանք գտավ և հուզումներ առաջացրեց Գյումրի քաղաքում: Ոմանք անգամ դրանում տեսնում են արտաքին ուժերի նոր դավադրություններ:
Հայաստանը փոքր երկիր է՝ 3 մլն բնակչությամբ և ուժեղ ազգակցական կապերով: Հետևաբար, մի ողբերգություն, երբ զոհերի թվում հայտնվում են փոքրիկ երեխաներ, չափազանց սուր է ընկալվում, գրում է թերթը: Սպանության աներևակայելի դաժանությունը խորանում է Մոսկվայի կողմից երկկողմ պարտավորություններն իրականացնելու հարցերով: 1997թ. օգոստոսի 29-ին Հայաստանում ռուսական ռազմաբազայի գտնվելու հետ կապված հարցերում իրավական օգնություն ցուցաբերելու վերաբերյալ կնքված համաձայնագրով՝ նրա տարածքում ռուս զինվորների կողմից իրականացված հանցագործությունները քննվում են տեղի համապատասխան մարմինների կողմից՝ համաձայն Հայաստանի օրենքների: Բացառություն արվում է Ռուսաստանի դեմ իրականացված հանցագործությունների և ռազմական հանցագործությունների դեպքում: Երբ Պերմյակովին չեն հանձնում հայկական կողմին այն պատճառով, որ նա դասալքել է, կամ հիմնվում են Սահմանադրության արգելքի վրա, այնքան էլ համոզիչ չէ. Սահմանադրության 15-րդ հոդվածի 4-րդ կետը խոսում է միջազգային իրավունքի առաջնահերթության մասին: Սակայն հարցը միայն իրավական նրբությունները չեն: Երևանը Մոսկվայի քիչ դաշնակիցներից մեկն է, և դա հաստատել է՝ անդամակցելով Եվրասիական տնտեսական միությանը: Ռուսաստանի պետական հումանիտար համալսարանի դոցենտ Սերգեյ Մարկեդոնովի կարծիքով՝ մարդիկ փողոց են դուրս եկել Ռուսաստանի պաշտոնատար անձանց կողմից հանրային, քաղաքացիների համար հասկանալի ներողության բացակայության պատճառով:
Եթե ողբերգությունից հետո առաջին օրերին պաշտպանության նախարար Սերգեյ Շոյգուն կամ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը անձամբ ցավակցություն հայտնեին զոհվածների հարազատներին և հայ ժողովրդին, եթե հաջորդեին բազայի անձնակազմի և անվտանգության հետ աշխատանքի պատասխանատու սպաների հեռացումներ, միջադեպը կհարթվեր, կամ գրեթե կհարթվեր: Վլադիմիր Պուտինի կողմից ցավակցություններ հնչեցին միայն երեկ՝ ողբերգությունից շուրջ մեկ շաբաթ հետո:
Առայժմ տեղեկություն չկա՝ արդյոք Հայաստանի համապատասխան մարմիններին մոտ թողնում են հանցագործության քննությանը, ինչպես որ նախատեսում է ռազմաբազայի տեղակայման մասին պայմանագիրը: Հնարավոր է՝ փոխհամագործակցություն սկսվի Պուտինի և Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանի հեռախոսային բանակցություններից հետո, գրում է թերթը:
Տերության հզորությունը չի տուժի առանձին սրիկայի իրականացրած սպանության համար ներողություն խնդրելուց, գրում է թերթը: Դրա բացակայությունը կամ հապաղումը կոպիտ սխալ է, որն առաջ է եկել կոնֆլիկտային գիտակցության և հարևանների հետ դիմակայության արդյունքում: Մոսկվայի համար առավել օգտակար կլիներ առավելագույն կերպով բաց քննություն անցկացնել, այլապես նա ռիսկի է դիմում սրել հարաբերությունները այն քիչ դաշնակիցների հետ:
