«Մեր սերունդը հպարտանում էր, երբ գերդաստանում որևէ գիտաշխատող էր լինում, իսկ հիմա գիտնականի հանդեպ այն հարգանքն ու մեծարումը չկա»,- երիտասարդների պակասը գիտության ոլորտում հաճախ են նաև այս կերպ հիմնավորում ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիայում, իսկ սրանից հետո արդեն սկսում բերել հազար ու մի պատճառաբանություն գիտնականի կոչման գրավչության անկման վերաբերյալ:
Հանրապետության գիտական և գիտակրթական կազմակերպություններում գիտական գործունեությամբ զբաղվում է շուրջ 17 հազար մարդ, այդ թվում՝ պետական բյուջեից ֆինանսավորվող գիտական ծրագրերում և թեմաներում ընդգրկված է շուրջ 7.5 հազար գիտնական և գիտական աշխատող: Սակայն երիտասարդ գիտնականների թվի մասին շատ բան ասել հնարավոր չէ:
Գիտության պետական կոմիտեն աշխատանքներ է տանում գիտության ոլորտի երիտասարդացման քաղաքականության շրջանակներում. 2008-2009 թվականներին կազմակերպվել է 4 երիտասարդական ամառային դպրոց, որին մասնակցել է ավելի քան 150 երիտասարդ գիտնական և ասպիրանտ: Պետական բյուջեի ֆինանսավորմամբ ապահովվել է երիտասարդ գիտնականների և ասպիրանտների մասնակցությունը միջազգային գիտաժողովներին: Պետական աջակցություն է ստացել հանրապետությունում
կազմակերպված միջազգային նշանակության 25 գիտաժողով: Սակայն ինչպես երևում է, սրանք ոչ մի կերպ չեն կարողանում երիտասարդներ ներքաշել գիտության ոլորտ: Երիտասարդությունը հեռացել ու հեռանում է գիտությունից, քանի որ այլ կերպ չի էլ կարող լինել:
«30-40 հազար դրամ աշխատավարձով ով կարող է տուն պահել: Գիտության ոլորտում աշխատելը բարեգործության պես մի բան է: Ես, օրինակ, թողել եմ միջազգային կազմակերպություններում աշխատանքս, որտեղ ստանում էի ավելի քան 200 հազար դրամ և դեռ 23 տարեկանում մտել եմ գիտության ոլորտ` ընդամենը 5 հազար դրամով: Այն ժամանակ ծնողներս ինձ ապահովում էին ամեն ինչով և գումարի կարիք չունեի, սակայն հիմա ընտանիք ունեմ և գումար վաստակելու կարիք»,- «Առաջին լրատվականի» հետ զրույցում նշեց երիտասարդ 32-ամյա բնագետ Գարիկ Ապրեսյանը: Գարիկի խոսքով, դեռ այն ժամանակ իր համակուրսեցիներից շատերը, ովքեր ավարտել էին բուհը լավագույն արդյունքներով, երազում էին գիտությամբ զբաղվելու մասին, սակայն Հայաստանում ապագա չէին տեսնում, և այսօր նրանցից քչերն են մնացել մեր երկրում:
Ինչևէ, գիտության ոլորտից շարունակվում է բարձր որակավորում ունեցող կադրերի արտահոսքը, իսկ ոլորտի ծերացումն անխուսափելի է: Իսկ ի՞նչ է լինելու մի քանի տարի հետո, երբ մեր տարեց ակադեմիկոսներն ու լաբորատորիաների վարիչները, որոնցից մենք շարունակ բողոքում ենք ու ովքեր հիմնարար գիտելիքների միակ կրողն են, այլևս չլինեն:
