«Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը համամիտ չէ Economist հանդեսի՝ աշխարհի 165 երկրներում ժողովրդավարության վերաբերյալ տարեկան նոր զեկույցի այն դրույթին, որ անցած մեկ տարում Հայաստանում ժողովրդավարության ուղղությամբ որևէ փոփոխություն չի արձանագրվել: Այս մասին նա ասաց «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում:
«Ես համաձայն չեմ այն տեսակետի հետ, որ ժողովրդավարության առումով որևէ առաջընթաց մեր երկրում չկա: Դրա վկայությունն է հենց միայն ԵԽԽՎ բանաձևը, որը չենք կարող անկարևոր համարել: Այս տարվա հոկտեմբերի 5-ին Հայաստանի պարտավորությունների կատարման հարցով ընդունված բանաձևը Հայաստանի վերաբերյալ վերջին մի քանի տարիների թերևս միակ դրական բանաձևն էր, ուր հստակ նշվել էր այն առաջընթացը, որ գրանցվել էր մարդու իրավունքների և ժողովրդավարությանն առնչվող տարբեր ոլորտներում: Այդ նույն ոլորտները ԵԽԽՎ-ն մինչ այդ եղած բանաձևերում մտահոգիչ էր համարել: Հայաստանի վերաբերյալ ԵՄ վերջին մի քանի հայտարարություններն իրենց մեջ ուղղակիորեն դրական լիցք են պարունակում: Իհարկե, ես բացարձակապես հակված չեմ ասելու, որ մարդու իրավունքների և ժողովրդավարության հետ կապված բոլոր խնդիրները լուծված են: Մենք բազմաթիվ խնդիրներ ունենք լուծելու»,- նկատեց պատգամավորը:
Նաիրա Զոհրաբյանի խոսքով, ինչ վերաբերում է Economist հանդեսի զեկույցի այն հատվածին, ուր խոսվում է Հայաստանում առկա կոռուպցիայի մասին, ապա ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, որ կոռուպցիան շարունակում է խոցելի հարցերից մեկը մնալ:
Նշենք, որ Economist հանդեսն անցած շաբաթվա վերջին նոր զեկույց է հրապարակել աշխարհի 165 երկրներում ժողովրդավարության վերաբերյալ, որտեղ Հայաստանը կրկին դասվել է հիբրիդային ռեժիմ ունեցողների շարքում։
Այս երկրներում, ըստ Economist-ի պարզաբանման, ընտրությունները, որպես կանոն, ուղեկցվում են էական խախտումներով, կոռուպցիան գրեթե համատարած է, օրենքի իշխանությունն ու քաղաքացիական հասարակությունը` թույլ։ Նման ռեժիմներին բնորոշ են նաև լրագրողների նկատմամբ հալածանքները: Այդ ռեժիմների դատական համակարգն անկախ չէ:
Ժողովրդավարության վերաբերյալ այս գնահատականը փորձագետները տալիս են` հաշվի առնելով հինգ հիմնական չափորոշիչ, այդ թվում` ընտրությունների արդարությունը, բազմակարծությունը, կառավարման արդյունավետությունն ու հասարակության ակտիվությունը քաղաքական դաշտում։ Ըստ այդմ՝ այս տարվա զեկույցում Հայաստանը այս հինգ չափորոշիչներով ստացել է նույն գնահատականները, ինչ նախորդ` 2010 թվականին: