Հայ ազգային կոնգրեսը հայտարարել է Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջի շուրջ քաղաքական ճակատ ձևավորելու հնարավորության մասին: Բնականաբար, այստեղ առաջանում է հարց, թե հատկապես որ ուժերի վրա է Կոնգրեսը փորձելու աշխատել և անել համագործակցության առաջարկներ: Այստեղ էլ, բնականաբար, տրամաբանական է թվում այն, որ դա պետք է լինեն այն ուժերը, որոնք հանդես են գալիս Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի օգտին: Այսինքն՝ գուցե պահանջ չեն ներկայացնում, բայց խոսում են իշխանափոխության անհրաժեշտության մասին: Այդպիսի ուժերը այսօր, թերևս, երկուսն են՝ քիչ թե շատ նշանակալիության առումով. «Ժառանգություն» և Դաշնակցություն: Որևէ այլ ուժ կարծես թե հանդես չի գալիս իշխանափոխության դիրքերից, չի արտահայտվում դրա անհրաժեշտության մասին: Այդպիսով, Հայ ազգային կոնգրեսի, այսպես ասած, պոտենցիալ գործընկերները երկուսն են՝ «Ժառանգություն» և Դաշնակցություն: Հայաստանում այլ քաղաքական ուժ, որը լինի ընդդիմադիր տիրույթում և իրենից քաղաքական քիչ թե շատ կշիռ ներկայացնի, գոյություն չունի:
Ինչքանով է իրատեսական Կոնգրես-«Ժառանգություն»-Դաշնակցություն ձևաչափը: Եթե դատենք ներկայիս իրավիճակով, ապա այդ ձևաչափը գրեթե անհավանական է: Գուցե կարելի է խոսել Կոնգրես-«Ժառանգություն» տարբերակի մասին, այդ էլ, երևի թե, հավանականությունը նույնիսկ հիսուն-հիսուն չէ, ավելի քիչ է ձևաչափի հավանականության տոկոսը: Բայց այդ դեպքում դա գոնե մի քիչ կա, իսկ, ահա, նրանց և Դաշնակցության ընկերակցության տարբերակը գրեթե բացառվում է, համենայն դեպս՝ առայժմ: Դաշնակցությունն ակնհայտորեն գտնվում է, այսպես ասած, ներքին կողմնորոշումների փուլում, և այդտեղ ակնհայտորեն քննարկվում է ոչ թե «Սերժ Սարգսյան թե Տեր-Պետրոսյան», այլ «Սերժ Սարգսյան թե Ռոբերտ Քոչարյան» ընտրության տարբերակը: Տեր-Պետրոսյանի տարբերակը կամ թեկուզ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի տարբերակը Դաշնակցության համար, թերևս, գոյություն չունի, քանի կա Ռոբերտ Քոչարյանը: Իսկ դա նշանակում է, որ Սերժ Սարգսյանի համար, օրինակ, ձեռնտու է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը «լինի», որպեսզի գոնե Դաշնակցության առումով բացառվի ընդդիմադիր լայն մոբիլիզացիան:
Հետևաբար, քաղաքական ճակատի առումով Կոնգրեսի մտադրությունները իրատեսական կարող են լինել միայն այն դեպքում, երբ Ռոբերտ Քոչարյանը հրապարակավ հայտարարի քաղաքական գործընթացներից անմասն լինելու մասին: Բայց Ռոբերտ Քոչարյանն այդ մասին չի հայտարարի, նույնիսկ եթե ոչ միայն ցանկություն, այլև շանս էլ չունենա դրանց որևէ կերպ մասնակցելու հարցում: Քոչարյանը, միևնույն է, ամեն ինչ կանի իր անունը դաշտում պահելու համար, իսկ դա արդեն իսկ բավական է, որպեսզի որոշ ուժեր, այդ թվում՝ օրինակ՝ ԲՀԿ-ն, որին Կոնգրեսը վերջերս սկսել է հաճախ մեսիջներ հղել, թեկուզ և դժգոհ լինելով ու ինչ-որ գործողություններ անելով Սերժ Սարգսյանի դեմ, երբեք չգնան այդ հարցում ընդդիմության հետ լուրջ գործակցության, քանի դեռ պահպանում են Քոչարյանի ակտիվության հույսը: Այդ իմաստով, նկատելի է, որ կա թեկուզ կարճաժամկետ և փոքր մակերեսով, և թեկուզ ակամա, սակայն շահերի էական համընկնում Քոչարյանի և Սարգսյանի միջև: