Գամբիայի մայրաքաղաքում Իսլամական համագործակցության կազմակերպության նախարարական խորհրդաժողովի ելույթում Թուրքիայի արտաքին քաղաքական գերատեսչության ղեկավար Ֆիդանը մուսուլմանական երկրներին կոչ էր արել Պաղեստինի պետության հռչակման գերխնդիրը չստորադասել տարածաշրջանի առաջնորդության համար մրցակցությանը: Այդ առթիվ դիտարկել էինք, որ Մերձավոր Արեւելքի իսլամադավան երկրներից ազդեցիկ են Թուրքիան, Իրանը եւ Սաուդյան Արաբիան: Ու՞մ նկատի ուներ Ֆիդանը՝ կարելի է ենթադրել վերջին տեղեկատվությունից. Իրանի նախագահ Էբարհիմ Ռաիսին այցել է Իրաքյան Քրդստանի մայրաքաղաք Էրբիլ եւ բանակցություններ վարել տեղաշրջանի կառավարության ղեկավար Նեչիրվան Բարզանիի հետ:
Ռաիսին հորդորել է, որ տեղական եւ կենտրոնական կառավարությունը թույլ չտան, որպեսզի Իրաքի տարածքն օգտագործվի Իրանի եւ «իսլամական հեղափոխության դեմ»: Նա փաստացի պահանջել է, որ Իրաքի կառավարությունը «զինաթափի եւ արտաքսի այն ուժերին, որ գործում են Իրանի դեմ»: Իրանի նախագահն Իրաքյան Քրդաստան է այցելել Թուրքիայի եւ Իրաքի միջեւ անցյալ ամիս ձեռք բերված սկզբունքային համաձայնությունից հետո: Թուրքիան նախապատրաստվում է Իրաքի հյուսիսում ռազմական գործողության՝ նպատակ ունենալով ստեղծել երեսուն կիլոմետր խորքով «բուֆերային գոտի»:
Մինչ այդ Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարար Ֆիդանը հայտարարել էր, որ ռազմագործողությունը «հաշվի կառնի նաեւ Իրանի շահերը»: Բայց թուրք-իրանական շփումները հայտարարությունից այնկողմ, երեւում է, չեն անցել: Իրանի նախագահը մեկնել է Էրբիլ, ինչպես հասկացվում է նրա հայտարարություններից, որպեսզի պաշտպանի իր երկրի ռազմավարական շահը. Իրաքի հյուսիսում երեսուն կիլոմետր խորքով թուրքական «բուֆերային գոտին» կկտրի «շիադավան աղեղը»: Իսկ այն Իրանի տասնամյակների քրտնաջան աշխատանքի արդյունքն է, որով էլ պայմանավորված է Իսլամական հանրապետության տարածաշրջանային ազդեցությունը, կարելի է ասել՝ նրա միջազգային հեղինակությունը:
Ըստ էության, Իրանը հասկացնում է, որ չի ընդունում Իրաքի հյուսիսում «հատուկ ռազմագործողություն» իրականացնելու Թուրքիայի իրավունքը եւ պատրաստ է մինչեւ վերջ պաշտպանել իր ստեղծած «շիադավան աղեղը»: Ուշագրավ է, որ Ռաիսին Էրբիլ է այցելել Թուրքիայի նախագահի Վաշինգտոն ուղեւորությունը «հետաձգելու» կապակցությամբ թուրք-ամերիկյան դիվանագիտական տարաձայնությունների ֆոնին: Վաշինգտոն Էրդողանի այցի գլխավոր նպատակը «հատուկ ռազմագործողության,, հարցում համաձայնության հասնելն էր: Իրանի նախագահն, ըստ երեւույթին, փորձում է օգտագործել այդ «ճեղվածքը» եւ թույլ չտալ, որ Թուրքիան «կլանի Իրաքը»:
Մերձավոր Արեւլքում թուրք-իրանական մրցակցությունը, կարծես, բացահայտվում է: Բոլորովին վերջերս Իրանի հոգեւոր առաջնորդի խորհրդական Վելայեթին բաց տեքստով հայտարարեել է, որ Իրանը միակ երկիրն է մնացել, որ թույլ չի տվել Թուրքիայի ձեռնտու «միջանցքի ուժային բացումը»: Ադրբեջանում Իրանի նախկին դեսպան Սուլեյմանին իր հերթին դժգոհել է Ռուսաստանից, որ «Հարավային Կովկասում Իրանին ոչինչ չի թողել»: Ի՞նչ զարգացումներ կհետեւեն: Թուրքիան կսկսի՞ ծրագրած «հատուկ ռազմագործողությունը»: Իրաքի կենտրոնական կառավարությունը կանսա՞ Իրանի նախագահի հորդորներին: Ռաիսին, ճիշտ է, շեշտը դրել է Իրաքի տարածքում «Մոսադի» գործակալական ցանցի վտանգավորության վրա, բայց դա, հնարավոր է, դիվանագիտական այլասացություն է:
