Բաքվի իշխանական քարոզչամիջոցը Մոսկվայում երեկ երեկոյան տեղի ունեցած արյունալի ահաբեկչության «հավանական հետագծի» վերաբերյալ վկայակոչել է ռուսաստանցի «անկախ լրագրող» Օլեգ Կաշինին, ըստ որի «այն կարող էին կազմակերպել հայերը, որ ահաբեկչությունների փորձ ունեն»: Որպես «ապացույց» նա հիշեցրել է «ԱՍԱԼԱ-ի կողմից 1977թ. Մոսկվայի մետրոպոլիտենի պայթյունը»: Ո՞վ է Օլեգ Կաշինը: Բաց աղբյուրների տեղեկատվությամբ՝ նա տեւական ժամանակ «Կոմերսանտ» թերթի եւ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարության հետ սերտորեն կապված «Դոժդ» հեռուստաընկերության աշխատակից է եղել, ներկայումս բնակվում է Լոնդոնում:
«Կոմերսանտի» հետ աշխատանքային պայմանագիրը վաղաժամ դադարեցնելու դիմաց խմբագրությունը «շարքային լրագրող» Օլեգ Կաշինին մեկ միլիոն ռուբլի «փոխհատուցում է վճարել»: Ռուսաստանյան այդ պարբերականի եւ Մոսկվայում ադրբեջանական բիզնես-շրջանակաների սերտ կապը բազմիցս դիտարկված է: Ըստ իշխող տեսակետի՝ «Կոմերսանտի» փաստացի սեփականակատերն էթնիկ ուզբեկ, ռուսաստանցի միլիարդատեր Ալիշեր Ուսմանովն է, որի հետ Ադրբեջանի մոսկովյան լոբբին տնտեսական եւ քաղաքական լուրջ կապեր ունի:
Հեռուն գնացող ենթադրությունների կարիք, թերեւս, չզգացվեր, եթե ահաբեկչության մասին առաջին տեղեկատվությունից առ այս պահը Բաքվի լրատվամիջոցները համերաշխ լռության չմատնեին փաստը, որ Crocus City Hall-ի հիմնադիր-սեփականատերը ծագումով ադրբեջանցի Արազ Աղալարովն է: Կասկածից դուրս է, որ Crocus City Hall-ը, որտեղ տեղի է ունեցել ահաբեկչությունը, նույնպես Աղալարովի սեփականությունն է: Ադրբեջանական մամուլը, որպես կանոն, Մոսկվայում, Ռուսաստանում կամ աշխարհի որեւէ այլ երկրում ադրբեջանցիներին նույնիսկ թեթեւակի առնչվող տեղեկատվությանը սրված ուշադրություն է դարձնում:
Այս չափազանց «հնչեղ» դեպքում ինչու՞ է ավանդույթը խախտվել: Ըստ երեւույթին՝ դա պետական-պաշտոնական հանձնարարական է: Լինելով խորհրդային-արհմիութենական շարքային պաշտոնյա՝ Արազ Աղալարովը, որի կինն, ի դեպ, ծագումով Ադրբեջանից լեռնային հրեուհի կամ հուդայադավան թաթ է, 1985թ. Բաքվից տեղափոխվել է Մոսկվա եւ կարճ ժամանակ անց դարձել հեղինակավոր գործարար, ապա՝ միլիարդատեր: Աղալարովի բիզնես-թռիչքը կարելի էր համարել «ոսկե ձկնիկ որսալու բախտ» կամ վերագրել նրա անձնական որակներին, եթե նա խնամիական ուղղակի կապ չստեղծեր Իլհամ Ալիեւի հետ:
Ճիշտ է, նրա որդի Էմինը եւ Իլհամ Ալիեւի դուստր Լեյլան պաշտոնապես ամուսնալուծված են, բայց փաստը, որ Արազ Աղալարովը Բաքվի մոտ մի ամբողջ «զբոսաշրջային քաղաք» եւ խաղատնային խոշոր բիզնես ունի, թույլ է տալիս եզրակացնել, որ Իլհամ Ալիեւ-Արազ Աղալարով հարաբերությունները շարունակում են մնալ «ռազմավարական-գործընկերային». Լեյլա Ալիեւան, ամենայն հավանականությամբ, Crocus City Hall-ի իրավահավասար բաժնետեր է կամ սեփականատեր են Էմին Աղալարովի հետ ամուսնությունից ծնված երկվորյակ տղաները:
Իհարկե, դրանից ուղղակի չի հետեւում, թե Արազ Աղալարովը կամ Իլհամ Ալիեւը, կամ նրանք երկուսով ինչ-որ կապ ունեն Crocus City Hall-ի ահաբեկչության հետ, բայց երբ նախկինում Մոսկվայի ադրբեջանական բիզնես-շրջանակների հետ առնչություն ունեցած, ներկայումս Լոնդոնում բնակվող Օլեգ Կաշինը, որին սկզբունքորեն պետք է առաջին հերթին մարդկային ողբերգությունը հուզեր, եթե նա իրեն դեռ ռուս եւ Ռուսաստանի դժբախտությամբ մտահոգված է համարում, միանգամից ահաբեկչության «հայկական հետագիծ է բացահայտում»՝ ապա տպավորություն է ձեւավորվում, որ նա ուղղորդված է Բաքվից: Դա ռուս-հայակական հարաբերություններում լարվածության եւս մեկ առիթ սադրելու, թե՞ կասկածները Բաքվից հեռացնելու փորձ է:
