Հայաստանի պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը տեղեկացրել է, որ հեռախոսազրույց է ունեցել իր վրաց գործընկերոջ հետ: Նրան շնորհավորել է նշանակման կապակցությամբ, քննարկել են երկկողմ գործակցության հարցեր: Հատկանշական է՝ հեռախոսազրույցը տեղի է ունենում Հայաստանի եւ Վրաստանի վարչապետների հեռախոսազրույցից երկու օր անց, իսկ վարչապետներն էլ խոսել էին Փաշինյան-Մակրոն հանդիպումից, եւ Ֆրանսիայի պաշտպանության նախարարի Հայաստան այցից անմիջապես հետո: Ինչպես առիթ եմ ունեցել գրել եւ ասել բազմիցս, հայ-ֆրանսիական խորքային գործակցությունը ըստ էության կվերածվի բուտաֆորիայի, եթե չի ապահովվում «վրացական թիկունքը»:
Եթե Վրաստանը չի լինում դեպի Հայաստան հուսալի ճանապարհ, որը պետք է ապահովի Ֆրանսիայի եւ Հայաստանի պաշտպանական գործակցության հաղորդակցությունը, այդ հաղորդակցությունը կարող է կտրվել ցանկացած պահի: Հետեւաբար, հարց առաջանում նաեւ, թե Ֆրանսիան որքանով է աշխույժ եւ էական ջանք գործադրում այդ հարցը լուծելու ուղղությամբ:
Ջանք գործադրվում է, բայց արդյո՞ք բավարար ծավալով եւ ընդգրկումով, թե՞ Վրաստանը կարող է մնալ իբրեւ «ալիբի», այն դեպքի համար, երբ Ֆրանսիան ինչ-ինչ նկատառումներով հարկ կհամարի զսպվածություն ցուցաբերել Հայաստանի հարցում, հաշվի առնելով այդուհանդերձ այն, որ Փարիզը իբրեւ աշխարհաքաղաքական ուժային կենտրոններից մեկը բնականաբար իր հարաբերություններն ու հաշվարկներն ունի Թուրքիայի առնչությամբ, որքան էլ Անկարային դիտարկի ռազմավարական եւ անգամ էքզիստենցիալ մրցակից: Առայժմ իհարկե Ֆրանսիան Հայաստանի հետ հարաբերության հեռանկարը զարգացնում է այսպես ասած աճման տեմպով, թեեւ բովանդակությունն առայժմ նկատելիորեն հեռու է հայտարարված եւ ցուցադրվող տեմխին եւ «դեցիբելներին» համարժեք լինելուց:
Բայց, հենց այդտեղ է, որ առանցքային է դառնում Վրաստանի հարցը եւ կասկածից վեր է, որ հայ-ֆրանսիական երկօրյա ինտենսիվ հաղորդակցությունից հետո ծավալվող հայ-վրացական հաղորդակցությունը՝ վարչապետների եւ պաշտպանության նախարարների մակարդակով, որպես առանցքային նպատակներից մեկը հետապնդում է թերեւս այդ խնդիրը: Հարցն այն է, թե ինչ արդյունավետությամբ, որովհետեւ այստեղ իրողությունները շատ ավելի բազմանկյուն են, քան Հայաստան, Վրաստան, Ֆրանսիա երեք կողմերը:
