Ճգնաժամն ավարտված չէ և 1,5 տարի անց կլինի նոր արտահերթ ընտրության անհրաժեշտություն, հայտարարել է երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն իր գլխավորած Հայաստան դաշինքի ակտիվի հետ հետընտրական հանդիպմանը:Միևնույն ժամանակ, Ռոբերտ Քոչարյանը հայտարարել է, որ խորհրդարանի ընտրության արդյունքում 21 տոկոսով լինելով երկրորդ ուժը խորհրդարանում, իրենք դառնում են ուժեղ ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն և պետք է շարունակեն իրենց պայքարը: Ռոբերտ Քոչարյանի հայտարարությունները անշուշտ ունեն մի կարևոր մոտիվացիոն հիմք: Նա հայտարարում էր, որ մասնակցելու են ընտրությանն ու հաղթելու են, և դրա համար ներդրել էր շոշափելի ռեսուրսներ: Բայց, ոչ միայն չստացվեց հաղթել, այլ երկրորդ և առաջին տեղերը զբաղեցնող ուժերի ձայների տարբերությունը ավելի քան 30 տոկոս էր:
Սա անշուշտ հղի է թիմի ներսում տարակույսների առաջացմամբ, հատկապես հաշվի առնելով այն, որ Ռոբերտ Քոչարյանի օգտին աշխատող շատ շրջանակներ այդ քայլին են գնացել հենց համոզման, հավաստիացումներին վստահելու շնորհիվ, ակնկալիքով, որ ապագա հաղթանակի «բաժնետեր» են: Ստացվեց, որ դարձել են քաղաքական պարտության բաժնետեր, ընդ որում խոշոր հաշվով պարտության: Այդ պարագայում, բավականին փորձառու Ռոբերտ Քոչարյանն անշուշտ հիանալի է հասկանում, որ կա «թիմը» պահելու, այդ տարակույսների ծավալումը թույլ չտալու անհրաժեշտություն, խնդիր, հրամայական: Ընդ որում, այստեղ մի իրավիճակ է, երբ զուտ նյութական կամ ֆինանսական ռեսուրսը չի լուծի ամբողջ հարցը, քանի որ մի բան է այդ ռեսուրսի ներդրում ապագա հաղթանակի մասին հավաստիացումով հանդերձ, մեկ այլ բան է այդպիսի ներդրում արդեն եղած անհաջողության կամ պարտության պարագայում: Այդ տեսանկյունից, երկրորդ նախագահի հայտարարությունները անշուշտ ուղղված են «թիմային ոգին» և «շարքերը» պահելուն, ինչի համար էլ նա փորձում է առաջ քաշել մոտալուտ նոր արտահերթ ընտրության սպասումը:
Մյուս կողմից, կասկածից վեր է, որ խորհրդարանի ընտրության ներկայիս արդյունքն էլ կարող է չունենալ երկար կյանք՝ իրավիճակին համարժեքության առումով: Խնդիրն այն է, որ Հայաստանը գտնվում է աշխարհաքաղաքական և ռեգիոնալ-քաղաքական բարդ հանգույցում և այստեղ շատ բան կախված է արտաքին միջավայրում փոփոխություններից ու մարտահրավերներից, ըստ այդմ, այդպիսի միջավայրում երկրները պետք է պատրաստ լինեն նաև արտահերթ նոր ընտրությունների, և այդտեղ ըստ էության չկա որևէ արտառոց բան: Այդ իմաստով, զբաղեցնելով երկրորդ տեղը, Ռոբերտ Քոչարյանի «թիմային կռությունը» պահպանելու խնդրից բացի, նաև դիտարկում է միանգամայն ռացիոնալ հանգամանքը՝ արտահերթի հնարավորությունն ու դրան պատրաստ լինելը: Դրան պետք է պատրաստ լինեն բոլոր ուժերը, թե իշխանությունը, թե նաև խորհրդարան չմտած քաղաքական միավորները, ընդ որում լուրջ հետևություններ արած լինելով հենց խորհրդարանի արդեն անցած արտահերթ ընտրությունից: Միևնույն ժամանակ, կա մեկ այլ խնդիր:
Եթե Ռոբերտ Քոչարյանը դիտարկում է Հայաստանի ներսում ապակայունացման ուղղված գործողությունների միջոցով առաջացնել ներքին ճգնաժամի նոր բռնկում և այդպիսով անել արտահերթ նոր ընտրությամբ իշխանության գալու նոր փորձ, ապա այդ քայլերը պետք է արժանանան համարժեք իրավա-քաղաքական և հանրային գնահատականի, որովհետև Հայաստանում ապակայունացման որևէ նոր փորձով իշխանության հարց լուծելը այլ բան չէ, քան ազգային անվտանգության սպառնալիք, ով էլ որ անի այդ փորձը:
