«Լազարյան ակումբի» երեկվա նիստում Արցախի նախկին նախագահ Բակո Սահակյանը հայտարարել է, որ Արցախում կառուցված անվտանգության համակարգն ադրբեջանականին չի զիջել, վերջին տարիներին այդ համակարգի հանդեպ նոր մոտեցումներ էին հաստատվել, և պաշտպանական մարտավարության հետ մեկտեղ մշակվում էր հարձակողական և հակահարձակողական գործողություններ իրականացնելու մարտավարությունը:
Իր հերթին Արցախի նախկին նախագահ Արկադի Ղուկասյանը նշել է, որ պարտություններից հետո միշտ ավելի հեշտ է մեղավորներ փնտրել, քան վերլուծել սեփական սխալները. «Շատ հեշտ է նախկին իշխանությունների վրա գցել, բայց ես Ձեզ հավատացնում եմ` այս 30 տարիների ընթացքում թե՛ բանակն է ամրացվել, թե՛ սպառազինություն է գնվել, թե՛ սահմանի ամբողջ երկայնքով խրամատներ են եղել։ Բայց ինչ-որ պահից սկսեց փոխվել ուժերի հավասարակշռությունը։ Այդ հավասարակշռությունը, ըստ իս, սկսեց փոխվել 2015-2016թթ․-ին։ Իսկ թուրքական «Բայրաքթարները», որոնք էլ հենց որոշեցին պատերազմի ելքը, Ադրբեջանը գնել է 2020թ․-ին»:
Այս առնչությամբ Արցախի խորհրդարանի նախկին պատգամավոր, քաղաքական վերլուծաբան Վահրամ Աթանեսյանը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց. «Քանի դեռ պատերազմ չկար, կարելի էր ասել, որ մենք նույնիսկ Իսրայելին ենք գերազանցում: Բայց ոչ ոք չի կարող ժխտել, որ ապրիլյան քառօրյա մարտերը շոկի էին մատնել թե ՊԲ հրամանատարությանը, թե Արցախի քաղաքական էլիտային: Ի՞նչ է արվել իրավիճակը գոնե հավասարակշռելու համար՝ չեմ կարող ասել: Ռազմագետ չեմ, պաշտոնյա չեմ եղել և չեմ:
Զուտ անձնական տպավորությամբ մի բան կարող եմ ասել. 2018թ.-ից հետո Արցախից սպառազինություն, տեխնիկա, կենդանի ուժ դուրս չի բերվել: Այսինքն, քառասունչորսօրյա պատերազմը մենք ընդունել ենք առնվազն նախկինում ունեցած պաշարով և ստեղծված ինժեներական կառույցներով: Պատերազմի հետևանքները հայտնի են: Հետևաբար, ուժերն անհավասար էին: Այլ դատողություն չեմ կարող ինձ թույլ տալ»:
Հարցին, թե այս իրավիճակի համար Արցախի բոլոր իշխանությունները պատասխանատու էին թե ոչ, նա պատասխանեց. «Այս իրավիճակի համար պատասխանատու են կարգավորման 1997թ. փուլային տարբերակը վիժեցնողները: և նրանք, ովքեր 2016թ. Ստեփանակերտում ընդդիմացել են նախագահ Սերժ Սարգսյանին»:
