Ռուսաստանի արտաքին գործերի փոխնախարար Ռուդենկոն հայտարարել է, որ Ռուսաստանն ակնկալում է Հայաստանի ներքաղաքական վիճակի շուտափույթ կարգավորում, ինչից, ըստ նրա, կշահեն բոլորը, այդ թվում՝ արցախյան կարգավորումը: Ընդ որում` հարցին, թե կարո՞ղ է արդյոք Հայաստանում անկայունությունը իրավիճակի լարման բերել Արցախում, Ռուդենկոն արձագանքել է հետաքրքիր ձևակերպումով. մարդիկ, որոնք դրանով զբաղվում են, սխալ են հաշվարկել հնարավոր սցենարները: Ո՞ւմ նկատի ունի ՌԴ փոխարտգործնախարարը, ովքե՞ր են այդ մարդիկ, որոնք Հայաստանի ներքաղաքական լարումը կարող են հաշվարկել Արցախում սրացման համար: Այդ մարդիկ Հայաստանո՞ւմ են, թե՞ Հայաստանից դուրս: Օրինակ՝ այդ մարդիկ Թուրքիայում ու Ադրբեջանո՞ւմ են: Համենայնդեպս, ակնառու է, որ Թուրքիայում ու Ադրբեջանում էապես փորձում են խաղալ Հայաստանի ներքաղաքական լարվածության վրա՝ տարաբնույթ հայտարարություններով, որ անում են թե՛ վարչապետ Փաշինյանին աջակցության, թե՛ Հայաստանի տարածքների հանդեպ հավակնության առումով:
Բանն այն է, որ Ադրբեջանից և Թուրքիայից արվող այդ հայտարարությունները Հայաստանում օգտագործվում են գործող իշխանության դեմ մեդիագրոհներն ու քաղաքական հռետորաբանությունն ուժգնացնելու, Հայաստանում բովանդակային քաոսը խորացնելու այն տեխնոլոգիաների շրջանակում, որին դիմում է արմատական ընդդիմությունը նոյեմբերի 9-ից հետո՝ ակնկալելով այդպիսով հասնել իշխանության վարկանիշի նվազման և, ըստ այդմ, փոխել քաղաքական ուժերի հարաբերակցությունը: Թե որն է Թուրքիայի ու Ադրբեջանի նպատակը՝ հայկական կրակի վրա յուղ լցնելու իմաստով, մնում է միայն ենթադրել: Օրեր առաջ կարծիք էի հայտնել, որ այդպիսով Անկարան ու Բաքուն փորձում են, թերևս, ստեղծել իրավիճակ, երբ Երևանի վրա կմնա ռեգիոնալ ապաշրջափակման և համակեցության այն օրակարգի ձախողումը, որը փորձում է առաջ մղել Ռուսաստանը՝ Անկարայի հետ ռեգիոնալ մրցակցությունն իր համար առավել կառավարելի դարձնելու նպատակով: Արդյո՞ք Ռուդենկոն խոսում է այդ մասին: Ինչն է հատկանշական՝ Ռուդենկոն այդ մասին խոսում է մարտի 10-ին, երբ հեռավար կարգով դեմ առ դեմ զրուցելու են Էրդողանն ու Պուտինը, իսկ Դոհայում հանդիպելու և այդ թվում՝ արցախյան իրավիճակն են քննարկելու Լավրովն ու Դավութօղլուն: Հատկանշական է մեկ այլ հանգամանք, որ Երևանում, կարծես թե, հանգուցալուծման է հասնում Գլխավոր շտաբի շուրջ ստեղծված գերլարված իրավիճակը: Օնիկ Գասպարյանը թողնում է պաշտոնը, վարչապետ Փաշինյանը ներկայացնում է ԳՇ պետի նոր թեկնածու՝ Գասպարյանից առաջ այդ պաշտոնը զբաղեցրած Արտակ Դավթյան, և այդ ամենից հետո նաև հանդիպում զինուժի բարձրագույն հրամկազմի հետ: Այդ հանդիպման հանգամանքը, անշուշտ, չի նշանակում, թե լուծվում են այն հակասությունները կամ հակադրությունները, որ կան վարչապետի և ԶՈՒ հրամկազմի միջև, բայց հանդիպման փաստը վկայում է Փաշինյանի ինքնավստահության մասին: Եվ դա հատկանշական է Ռուդենկոյի հայտարարությունների ֆոնին: Այդ ֆոնին դիտարկման է արժանի նաև Շոյգու-Վաղարշակ Հարությունյան հեռախոսազրույցը, որ տեղի է ունեցել մարտի 10-ին:
