«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ, «Հանուն Հանրապետության» կուսակցության ղեկավար մարմնի անդամ Ռուբեն Մեհրաբյանը։
–Պարոն Մեհրաբյան, Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարությունը հայտարարել է, որ երկիրը չի ճանաչում Արցախի անկախությունը և իբրև Մինսկի խմբի համանախագահ միակողմանի ճանաչումը չի համարում արդյունավետ ճանապարհ: Ֆրանսիայի ԱԳՆ հայտարարությունը հաջորդում է Ֆրանսիայի Սենատի հայտնի բանաձեւին, որով կառավարությանն առաջարկվում է քննարկել Արցախի անկախության ճանաչումը:Ինչպե՞ս եք այս փուլում գնահատում Ֆրանսիայի դերակատարությունը։
-Եկեք նախևառաջ ֆիքսենք, որ Ֆրանսիան դեմոկրատական երկիր է և Ֆրանսիայի դիրքորոշումը բաղկացած է բազմաթիվ տարրերից։ Այն, որ Ֆրանսիայի Սենատը՝ 5 առաջատար կուսակցությունների կոնսենսուսով ընդունեց այն հայտնի բանաձևը, խոսում է այն մասին, որ Ֆրանսիայի քաղաքական դաշտը, հասարակական կարծիքը ունեն այն մոտեցումը, որը շարադրված է այդ բանաձևում։ Բայց մյուս կողմից, այո՛, Ֆրանսիան ունի իր պետական շահերը։ Ֆրանսիան միջուկային պետություն է, ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ է, Եվրամիության առաջատար պետությունն է, Մինսկի խմբի եռանախագահներից մեկը։ Նշածս բոլոր գործոնները հաշվի առնելով՝ մենք կարող ենք ֆիքսել հետևյալը. Ֆրանսիան կարևորում է Հայաստանիին սատարելը՝ իր մասնակցությամբ Մինսկի խմբի եռանախագահության կազմում։Պետք է նաև հասկանալ, որ այս փուլում Ֆրանսիայի կողմից ճանաչումը, այո՛, կկրի միակողմանի բնույթ և դա ոչնչով չի օգնի ո՛չ մեզ, ո՛չ իրենց։Ավելին՝ դա ուղղակի կպայթեցնի Մինսկի խմբի եռանախագահության ձևաչափը, ինչը ձեռնտու է ոչ թե մեզ, այլ մեր հակառակորդներին։Այնպես որ ես կարծում եմ, որ այստեղ մենք պետք է դիվանագիտական նրբությունները շատ լավ պատկերացնենք ու մեր դիվանագիտությունն էլ կառուցենք ըստ այդմ։ Հայաստանի Հանրապետության, հայկական դիվանագիտության թիվ մեկ խնդիրն է այսօր հասնել նրան, որ Արցախը դուրս բերվի Ադրբեջանի կազմից ու դրան պետք է հասնել դիվանագիտության ճանապարհով։Այստեղ է, որ մենք պետք է կարողանանք չեզոքներին դարձնել մեզ բարեկամ, թշնամիներին՝ չեզոքացնել։
-Դա չպե՞տք է անեինք մինչև այս պատերազմը։
-Մինչև հիմա շատ բան պետք է անեինք, որ չենք արել։ Այո՛, պետք է անեինք և չենք արել։Բայց չի նշանակում, որ դա պետք է ֆիքսենք ու շարունակենք ոչինչ չանել։Ես տպավորություն ունեմ,որ մենք խոսում ենք անելու մասին, իսկ անելուց առաջ նախ պետք է հասկանանք, թե ինչ հետ գործ ունենք։
–Այս փուլում Արցախի կարգավիճակի հստակեցման համար մենք ի՞նչ կարող ենք անել։
-Մենք իհարկե պետք է օր առաջ ձգտենք վերսկսելու բանակցային գործընթացը։Մենք պետք է պատկերացնենք մի կարևոր բան՝ ռուս խաղաղապահների դերը չափազանց կարևոր է, որպեսզի պատերազմը դադարեր և պատերազմը չվերսկվի, բայց մյուս կողմից էլ ռուսական խաղաղապահները չունեն միջազգային մանդատ։ Երկրորդ՝ Ռուսաստանն էլ, իր գործընկերներն էլ նշում են, որ սա չի լուծում կոնֆլիկտն ինքնին։ Սա դադարեցնում է պատերազմը, բայց սա կոնֆլիկտի ամբողջական լուծում չէ և այդ լուծումը կարող է լինել միայն բանակցային գործընթացում՝ բացառապես Մինսկի խմբի եռանախագահության ձևաչափով։
