Հայաստանում վերջին օրերը անցնում են ներքաղաքական թեժ ռեժիմում, ընդ որում, դրանում կա որոշակի աննախադեպություն՝ երկու հանգամանքով: Մեկը իշխանության քաղաքական ամենաբարձր մակարդակով բանավեճն է նախկին իշխանության բարձր ներկայացուցիչների հետ սեփականության հարցերի շուրջ, նախկինում այդպիսի խոսակցությունը եղել է ընդհանրական և չի ունեցել առարկայականության և կոնկրետության այդ աստիճանը: Մյուսը, այդ հանգամանքին զուգահեռ, իրավապահ համակարգի հանդեպ առնվազն տեղեկատվա-քարոզչական գրոհն է, որի առիթ է եղել Գավառում տեղի ունեցածը: Սակայն հաշվի առնելով այն, որ գրոհը բավականին համակարգված է, հնարավոր է եզրակացնել, որ այն նախապատրաստված էր, և առիթ, ինչպես ասում են, կգտնվեր, եթե չլիներ անգամ Գավառը: Ներկայիս թեժ իրադրությունն իր որոշակի աննախադեպությամբ առաջացնում է հարց, կամ տպավորություն, որ Հայաստանում փլուզվում է հետհեղափոխական որոշակի ստատուս-քվոն: Այն դժվար է անվանել քաղաքական, քանի որ, խոշոր հաշվով, քաղաքական ստատուս-քվո չէր էլ ձևավորվել: Բավականին բարդ է բնորոշել հետհեղափոխական ստատուս-քվոն որևէ մեկ բնութագրիչով, բայց բոլոր դեպքերում նկատելի է, որ տեղի է ունենում փլուզում: Մասնակի է այն, թե ամբողջական, պարզ կլինի թերևս այն ժամանակ, երբ գործընթացը կդադարի:
Ընդ որում, դադարի պարագայում էլ անկասկած է, որ դա լինելու է միայն փուլային: Այսինքն՝ մենք ականատես ենք լինելու նոր փուլի: Եվ դա շարունակվելու է այնքան, մինչև Հայաստանում հեղափոխական կամ հետհեղափոխական ստատուս-քվոն կվերածվի քաղաքականի: Դա իր մեջ ներառելու է, իհարկե, նաև քաղաքական ուժերի, քաղաքական խմբերի սոցիալական հենարանների ձևավորումը: Իսկ այդ հանգամանքն էլ չի կարող ապահովվել առանց կապիտալի վերաբաշխման: Քանի որ, մեծ հաշվով, դրա ձևավորման հարցում առանցքային նշանակություն ունի կապիտալը, ապա Հայաստանում առաջանում է լուրջ խնդիր, քանի որ այն բևեռացված է առավելապես նախկին համակարգը ներկայացնող շրջանակում: Ըստ այդմ, Հայաստանում քաղաքական հավասարակշռության հեռանկարը իրատեսական կարող է դառնալ կապիտալի դաշտում հավասարակշռության պարագայում: Հայաստանն առայժմ հեռու է այդ իրողությունից, որովհետև ներքին հավասարակշռությունը կապիտալի հանդեպ ապահովում է իշխանությունը և ոչ թե, այսպես ասած, այլ կապիտալ, որտեղ պետությանը, կառավարությանը վերապահվում է կարգավորողի, «արբիտրի» դերը:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի