Հայաստանի իշխանությունը հասարակությանը կարծես թե դրել է հիմարի տեղ: Նախ, Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, թե ամեն ինչ պետք է անի կառավարությունը, որ մայիս-հունիս ամիսներին գները նվազեն:
Կառավարությունն իհարկե ամեն ինչ արեց, վարչապետը գնաց էն Հոկտեմբերյանի արևի տակ հարցազրույց տվեց, գյուղնախարարը ամբողջ օրը ցեխի ու թրիքի մեջ գյուղացիների կողքին եղավ, վարչապետը կով կթելու տեխնոլոգիաները բացատրեց, բայց մայիս-հունիսին գները չիջան: Հիմա էլ սկսել են հայտարարել, թե հուլիս-օգոստոսին է գնանկում սպասվում: Սա արդեն երևի թե ծաղր է բնակչության հասցեին: Բանն այն է, որ հուլիս-օգոստոս ամիսներին այսպես թե այնպես տեղի է ունենում սեզոնային տրամաբանական գնանկում, և այստեղ եթե նույնիսկ կառավարությունը ոչինչ էլ չանի, եթե նույնիսկ լուծարվի, հեռանա երկրից, միևնույն է, այդ գնանկումը լինելու է: Ավելին, եթե իշխանությունն ինքնալուծարվի և չխառնվի տնտեսությանը, միգուցե գնանկումն ավելի շատ և տևական կլինի:
Այնպես որ կարիք չկա հասարակությանը դնել տգետի տեղ ու ներկայացնել, թե իբր իշխանության ձեռնարկած քայլերի արդյունքում հուլիս-օգոստոս ամիսներին ականատես կլինենք զգալի գնանկման: Դուք ավելի լավ է ասեք, թե ինչու մայիս-հունիսին ականատես չեղանք, ու Սերժ Սարգսյանն ավելի լավ է բացատրություն տա հասարակությանը, թե ինչու մարտյան խորհրդակցության ընթացքում իր նախանշած տնտեսական արդյունքները իրականություն չդարձան: Ո՞վ էր մեղավոր՝ հենց ինքը Սարգսյանը, որ անհավանական, քրեաօլիգարխիկ համակարգի համար անհնարին նպատակներ էր դնում կառավարության առաջ, թե կառավարությունը, որ ապաշնորհ է և չի կարողանում նվազագույն խնդիրներն անգամ լուծել: Ո՞վ է պատասխան տալու հասարակության առաջ տված խոստումները չկատարելու համար:
Սակայն, պատասխանատվության խնդիրը այստեղ շատ ավելի խորն է: Խնդիրը միայն խոստումներ չկատարելը չէ, այլ ընդհանրապես ժողովրդին հիմարի տեղ դնող քարոզչական քաղաքականություն վարելը: Իշխանությանը թվում է, թե քաղցած կամ կիսաքաղցած մարդիկ դադարել են մտածել, նրանց ուղեղը դադարել է աշխատել, դադարել են հասկանալ՝ ինչ է կատարվում իրենց շուրջը: Իրականում այդ ամենը դադարել է հենց իշխանության մոտ, որը կորցրել է արխայինության և հանրության հանդեպ անբռնազբոս արհամարանքի ողջամիտ չափն ու սահմանը, ու իրեն թույլ է տալիս այդպիսի ցինիկ քարոզչություն իրականացնել, և նաև անել արտագտաղթի թեմայով անկաշկանդ կատակներ:
Ինքնին հասկանալի է, որ իշխանական դիրքերից ժողովրդի վիճակն իրապես ծիծաղելի է: Սակայն, իշխանությանը երևի թե չէր խանգարի այդ ամենին մեկ-մեկ նայել նաև մարդկային դիրքերից:
