Զենքի անօրինական վաճառքի մեջ մեղադրվող ռուսաստանցի Վիկտոր Բուտին, Թաիլանդի իշխանությունները հանձնել են Միացյալ Նահանգներին: Նահանգները երկարատև ջանքերից հետո կարողացավ ստանալ ձերբակալված գործարարին: Տվյալ պարագայում հատկանշական է այս իրողության ոչ միայն քրեական, այլ նաև քաղաքական, ավելի շուտ աշխարհաքաղաքական ենթատեքստը: Իսկ այդ ենթատեքստի լրջության մասին է վկայում այն, որ Ռուսաստանի Դաշնությունը Բուտի էքստրադիցիայի փաստին երեկ արձագանքել է արտգործնախարար Լավրովի մակարդակով, որը հայտարարել է, որ Բուտի գործը ճչացող անարդարություն է և էքստրադիցիան տեղի է ունեցել Թաիլանդի իշխանության վրա ուժեղ ճնշման հետևանքով: Ռուսաստանի այդ բավական սուր արձագանքը վկայում է, որ խոսքը ընդամենը զենքի ապօրինի վաճառքով զբաղվող գործարարի մասին չէ: Խնդիրն այն է, որ Բուտի գործով կարող են հետաքրքիր մանրամասներ բացահայտվել ոչ միայն նրա բուն գործունեության, այլ դրանում Ռուսաստանի իշխանությունների դերի վերաբերյալ: Բանն այն է, որ Բուտի գործունեության, նրա զենքի վաճառքի երթուղու սահմաններն ու ընդգրկումը այնպիսին են, որ դժվար է դա պատկերացնել առանց իշխանական հովանավորչության: Այսինքն` այս առումով Բուտը հսկայական ինֆորմացիայի կրող է, որը փաստորեն հայտնվում է Միացյալ Նահանգների ձեռքին: Կասկած չկա, որ նման ինֆորմացիայի նույնիսկ հատվածական հրապարակումները կարող են մեծ աղմուկ բարձրացնել համաշխարհային ասպարեզում: Եվ այս տեսանկյունից Ռուսաստանի արձագանքը միանգամայն հասկանալի է, քանի որ Նահանգները, ըստ էության, ոչ թե միայն Բուտին է ձեռք գցում, այլ ի դեմս նրա` ձեռք է գցում Ռուսաստանի դեմ մի հսկայական կոմպրոմատ: Այդ առումով իրավիճակը հետաքրքրական է նաև բուն հայաստանյան տեսանկյունից, և ոչ այն պատճառով, որ բավական լուրջ փոփոխություններ կարող է մտցնել Հարավային Կովկասում ազդեցության համար այքար մղող երկու գերտերությունների` Ռուսաստանի և ԱՄՆ փոխհարաբերություններում, որոնցից մեկը դե յուրե Հայաստանի անվտանգության երաշխավորն է: Բանն այն է, որ Բուտի գործում Հայաստանը կարող է ուրվագծվել ուղղակիորեն: Մոտ մեկ ամիս առաջ մենք հրապարակել էինք ԽՍՀՄ պաշտպանության նախարարության պաշտոնաթող սպաներից մեկի հարցազրույցը ավստրալիական թերթերից մեկին, որում նա նշում է Բուտի զենքի վաճառքի երթուղին` տարանցիկ երկրների շարքում տալով նաև Հայաստանի անունը: Իսկ Հայաստանով զենք անցկացնել առանց իշխանությունների գիտության, ըստ էության, աներևակայելի բան է: Այսինքն` ռուսների վրա ամերիկացիների ձեռք բերած «կոմպրոմատում», անկասկած, կարող է շոշափվել նաև հայաստանյան գործոնը: Այսինքն, ինչպես սովորաբար նման դեպքերում ասում են` կարկուտը ծեծած տեղն է ծեծում, և հայաստանյան իշխանությունների համար հերիք չէր Պզոն հայտնվեց ամերիկյան ձեռքերում, ավելացավ նաև Բուտը:
