Նիկոլ Փաշինյանը հոդված է հրապարակել «Հայաստանը տնտեսական բումի նախաշեմին» վերտառությամբ: Հոդվածը միայն առերևույթ կապ ունի տնտեսության, տնտեսական քաղաքականության հետ և ավելի շատ ներդաշինքային դիսկուրսի տպավորություն է թողնում:
Փաշինյանը, առանց թեման շոշափելու, փորձում է հիմնավորել, թե ինչո՞ւ է ընդդիմանում դաշինքային իր գործընկերներ Էդմոն Մարուքյանի և Արամ Սարգսյանի առաջարկին` խորհրդարանում ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության չեղարկման հարցով նախաձեռնության վերաբերյալ: Փաշինյանը, ըստ էության, առաջարկում է «զուգահեռ տնտեսության» իր մոդելը՝ Հայաստանում տնտեսական հարաբերակցության փոփոխության միջոցով հասարակական-քաղաքական պատկերի, մտածողության, հանրային ու տնտեսական հարաբերությունների մշակույթի փոփոխություն: Ամեն ինչ շատ գեղեցիկ և լուսավոր է թվում, սակայն Փաշինյանը, ըստ էության, չի առաջարկում քաղաքական լուծումներ:
Այնպիսի տպավորություն է, որ «Ելք»-ի փաստացի առաջնորդն առաջարկում է Սերժ Սարգսյանի քրեաօլիգարխիային հակադրվել Կարեն Կարապետյանի «կրեատիվ» առաջարկներով: Հոդվածի հիմնական թեզերը որևէ աղերս չունեն իրականության հետ և քաղաքական ուտոպիայի շարքից են, որովհետև տնտեսական բումի նախանշանները, թերևս, նկատելի են միայն Փաշինյանին` հատկապես խորհրդարանական ընտրություններից հետո, երբ քրեաօլիգարխիան միայն ամրապնդեց իր իշխանությունը` ավելի ամրապնդելով իր մոնոպոլ դիրքերը: Հայաստանի տնտեսությունն իսկապես քրեաօլիգարխիկ, քվոտավորված է, սակայն փոքր, կղզիացած նախաձեռնություններով իրավիճակը շտկել հնարավոր չէ, առավել ևս` խնդրի լուծումը անկարելի է պատկերացնել կեղծ երկընտրանքի դաշտում, երբ «քրեաօլիգարխ» Սերժ Սարգսյանին այլընտրանք են առաջարկում «առաջադեմ» Կարեն Կարապետյանին:
Փաշինյանը, ըստ էության, հենց այս ճանապարհն է առաջարկում, ինչը հանգեցնելու է ընդդիմության սահմանափակ ռեսուրսի փոշիացմանը ներիշխանական բազարներում: Հայաստանի տնտեսական ճգնաժամի հաղթահարման ելքը պետք է փնտրել ոչ թե «զուգահեռ տնտեսության» կեղծ ու պատրանքային մոդելի մեջ, ինչը, ի դեպ, ակնարկում էր նաև Կարեն Կարապետյանը Ներդրողների ակումբի հիմնադրման ժամանակ, այլ քաղաքական այլընտրանքային կենտրոնի ձևավորման հարթության վրա, որի կարևոր բաղադրիչը «մետության» մերժման կեղծ թեզից հրաժարումն է:
Ավելորդ է նույնիսկ խոսել այն մասին, որ Հայաստանի եվրասիական կարգավիճակը միայն ամրապնդելու է քրեաօլիգարխիկ համակարգը` բացառելով տնտեսական բումի անգամ տեսական հեռանկարը: Սակայն նույնիսկ սա չէ էականը, այլ այն, որ Նիկոլ Փաշինյանը, ըստ էության, չեղարկում է իր գործընկերների նախաձեռնած արտաքին քաղաքական օրակարգը` առաջարկելով ընդդիմադիր պոտենցիալը մսխել ներքաղաքական, ավելի ճիշտ` պալատական գզվռտոցում: Ավելի ցավալին այն է, որ «Ելք»-ը, ամենայն հավանականությամբ, կընդունի այս կոնսենսուսը և կլծվի Սերժ Սարգսյանի օլիգարխիայի դեմ պայքարին` հանուն Կարեն Կարապետյանի «դոնպիպոների» ու «ռոբսոնների» ռուսահայ օլիգարխիայի «կրեատիվ» մոնոպոլիայի հաստատման:
