Սպասվում է, որ այսօր երեկոյան կայանալիք ՀՀԿ խորհրդի նիստում Սերժ Սարգսյանը կհայտարարի վարչապետի պաշտոնից Հովիկ Աբրահամյանի հեռացման և կառավարության փոփոխության մասին: Կհնչե՞ն արդյոք կոնկրետ նոր նշանակումների մասին հայտարարություններ, գործունեության նոր ուղենիշեր, նպատակներ, նշաձողեր, թե՞ ոչ՝ պարզ կլինի մի քանի ժամից:
Այսօր սպասվող այդ հայտարարությունները, սակայն, ուշագրավ են Հայաստանից դուրս տեղի ունեցող գործընթացի ֆոնին: Սեպտեմբերի 8-ին Մոսկվայում տեղի է ունենալու Մինսկի խմբի երեք համանախագահների խորհրդակցությունը ղարաբաղյան թեմայով: Փաստորեն, ըստ էության ստացվում է, որ այդ խորհրդակցությանը զուգահեռ Հայաստանում հայտարարվում է կառավարության փոփոխության, վարչապետի փոփոխության կամ պարզապես ներիշխանական գլոբալ փոփոխությունների մասին:
Պետք է նկատել նաև, որ Մոսկվայի այդ հանդիպումից առաջ Երևանը ուշագրավ հայտարարություն արեց նաև ղարաբաղյան թեմատիկայով՝ փոխարտգործնախարարի շուրթերով ազդարարելով, որ պատրաստ է ԼՂՀ հետ ռազմական փոխօգնության պայմանագիրը: Մոսկովյան խորհրդակցությունից առաջ սա իսկապես ուշագրավ ազդակ էր, և ահա, այդ խորհրդակցությանը զուգահեռ էլ կատարվում է ներքաղաքական նշանակության կարևոր քայլ:
Այստեղ իհարկե տպավորություն է ստեղծվում, որ Երևանն այսպիսով փորձում է ժամանակ շահել և կանխարգելիչ քայլեր ձեռնարկել իր համար որևէ անցանկալի բովանդակությանն ընդառաջ, որ կարող է առաջանալ մոսկովյան խորհրդակցությունների արդյունքում: Սակայն այս առումով իհարկե պետք չէ սահմանափակվել լոկ Ղարաբաղյան խնդրում որևէ անցանկալի կոնկրետիկայի վերաբերյալ դատողություններով: Բանն այն է, որ Մինսկի խմբի համանախագահությունը ըստ էության շատ ավելի լայն տարածաշրջանային և աշխարհաքաղաքական հարցերի քննարկման յուրօրինակ ձևաչափ է, ըստ որում վաղուց՝ ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի և ՌԴ միջև, որի ընթացքում Ղարաբաղյան խնդիրը վաղուց դարձել է համատեքստային շերտերից մեկը, իսկ բուն կարգավորման խնդիրը երևի թե վաղուց գտնվում է բավական հետին պլանում՝ կարգավորման ըստ էության անհնարինության հանգամանքից ելնելով:
Եվ այս իմաստով, Մինսկի խմբի խորհրդակցությունները անկասկած ենթադրում են հարցերի ավելի լայն շրջանակ, քան Ղարաբաղյան կարգավորման որևէ մասնավոր տարբերակ կամ դետալ: Այստեղ իհարկե չի բացառվում, որ պաշտոնական Երևանը փորձում է ոչ թե կանխարգելել ինչ-որ բան, իր զուգահեռ քայլերով և այդ թվում՝ այսօր կառավարության փոփոխության ազդագրով, այլ փորձում է պարզապես հայտնվել մոսկովյան խորհրդակցության օրակարգի առաջնային ծրագրերում և ուղղակի այդ քննարկումներից իր համար ստանալ ինչ-որ բան 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների գործընթացի համար, առավել ևս, որ այդ գործընթացի լայն համատեքստում իշխանության համար առաջիկա՝ իհարկե երևի թե ոչ վճռորոշ, սակայն բավականին շոշափելի իմաստ և նշանակություն ունեցող ՏԻՄ ընտրությունների փուլն է, որն այս տարի առավել քան մոտ է խորհրդարանական ընտրությունների մոդելային արտացոլմանը:
