ՀՀԿ փոխնախագահ, ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանը ի պատասխան ԱԺ-ում լրագրողների հարցերի՝ պատասխանել է, որ ՀՀԿ-ն կոալիցիայի հարց չի քննարկում: Սահակյանը չի մանրամասնել՝ չի քննարկում այսօ՞ր, թե՞ չի քննարկում նաև ապագայի համար:
Բանն այն է, որ սահմանադրական փոփոխությունների քարոզչության առանցքային խաղաքարտերից մեկն այն էր, որ խորհրդարանական կառավարման դեպքում լինելու է կոալիցիոն կառավարում: Հենց այդ փաստարկով էին ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն սատարել Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնությանը: ՀՀԿ-ն էլ որևէ կերպ չէր անում քայլեր, որոնք կասկածի տակ կդնեին նման հեռանկարը: Սակայն այժմ ՀՀԿ փոխնախագահ, ԱԺ նախագահ Սահակյանը հայտարարում է, որ կոալիցիայի հարց չեն քննարկում:
Սա կարող է զուտ ձևական հայտարարություն լինել՝ դե, ինչպես քննարկեն, եթե մեկ տարի հետո խորհրդարանական ընտրություններ են, և դրանց արդյունքի հիման վրա միայն պետք է հարցը գա օրակարգ: Մյուս կողմից՝ չմոռանանք, որ Գալուստ Սահակյանը Հայաստանի իշխանության «մարգարեն» է, որը հասարակության համար, իհարկե, հաճախ անհասկանալի լեզվով, սակայն իշխանության տրամադրություններն է հաղորդում և ադապտացնում հանրային ու քաղաքական միտքը:
Եվ այս տեսանկյունից շատ խորհրդանշական է, որ սահմանադրական փոփոխություններից երկու օր անց ՀՀԿ փոխնախագահ Սահակյանի բերանով հայտարարվում է, որ կոալիցիայի հարց չեն քննարկում: Եվ սա ասվում է Սերժ Սարգսյանի մոտ տեղի ունեցած հավաքից հետո, որ եղավ դեկտեմբերի 7-ին, և որին հրավիրվել էին նաև ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն, ու գլխավորը՝ սա եղավ ՀՅԴ-ի ու ԲՀԿ-ի հայտարարություններից հետո, որ հանրաքվեի արդյունքները լեգիտիմ են և օրինական:
Այսինքն՝ ԲՀԿ-ն ու ՀՅԴ-ն անցել են մի կարմիր գիծ, որից այն կողմ ուղղակի դժվար է պատկերացնել նրանց շրջադարձը: Եվ այս պայմաններում, իհարկե, հարց է առաջանում, թե ինչ են անելու այս երկու ուժերը, եթե Սերժ Սարգսյանը որոշի, որ պետք է չեղարկել նրանց հետ հնարավոր կոալիցիոն կոնսուլտացիաները, եթե չասենք՝ որոշումները: Վերջին հաշվով, մենք ունենք վարչապետության վերաբերյալ նրա նախկին հայտարարությունների չեղարկման ակնհայտ գործընթացը, և ուրեմն ինչո՞ւ Սերժ Սարգսյանը նույնը չէր կարող անել կոալիցիոն պայմանավորվածությունների դեպքում, եթե խնդիրները արդեն լուծել է: Ի վերջո, ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն որևէ կերպ չեն կարող հայտարարել, թե Սարգսյանը պայմանավորվածություն է խախտում, որովհետև կստացվի, որ ոչ թե, այսպես կոչված, գաղափարական հենակետերից ելնելով են սատարել փոփոխություններին և «այո» ասել, այլ զուտ իշխանական կոնյունկտուրային՝ կոալիցիոն խոստումներից ելնելով:
Այսինքն՝ ՀՅԴ-ն ու ԲՀԿ-ն դեկտեմբերի 6-ից հետո հայտնվել են Սերժ Սարգսյանից կախվածության մեջ, եթե մինչև դեկտեմբերի 6-ը Սարգսյանն էր նրանցից որոշակիորեն կախված՝ միայն ՀՀԿ-ի «այո»-ի հույսին չմնալու և, այսպես ասած, կոնսոլիդացիայի տպավորություն գոնե թողնելու համար:
Սակայն այս ամենին զուգահեռ՝ այստեղ կա նաև այն խնդիրը, որ Սերժ Սարգսյանն ու ՀՀԿ-ն ստեղծված իրավիճակում գտնվում են հակադիր դիրքերում, և Գալուստ Սահակյանի շուրթերով ՀՀԿ-ն է բարբառում՝ Սերժ Սարգսյանին ակնարկելով, որ կոալիցիան անընդունելի է:
Ընդ որում, այդ խնդիրը նկատելի էր նաև նրա վերջին հեռուստահարցազրույցում, որտեղ Սարգսյանը հայտարարեց, որ համամասնական 100 տոկոս ընտրակարգը բոլորովին չի նշանակում, որ մեկ ուժի «50+1» տոկոսի հավանականությունը բացառվում է, և 2017-ից հետո մյուս ընտրություններին դա շատ հավանական է: Այսինքն՝ Սարգսյանը ակնհայտորեն կարիք է զգացել ՀՀԿ-ին նման մեսիջ հղելու:
