Այսօր Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնում տեղի ունեցավ արձակագիր Վրեժ Իսրայելյանին նվիրված հուշ երեկո, ներկայացվեց նաև հեղինակի «Վաղ թե ուշ» ժողովածուն: Ժողովածուի շնորհանդեսին ներկա էր նաև Սերժ Սարգսյանը: Դահլիճը լեփ-լեցուն էր Վրեժ Իսրայելյանի մտերիմներով, հարազատներով, ընկերներով, շատերն անգամ ոտքի վրա կանգնած մնացին կամ աստիճաններին տեղ գտան:
Երգեցին Արամոն, Լեյլա Սարիբեկյանը, Դավիթ Ամալյանը և ուրիշներ:
«Այլ զբաղմունքների մեջ ես կատարելապես ձախողվեցի, կյանքը ճանաչելու իմ հուսահատ փորձերի ժամանակ հասկացա, որ այն բարձունքները, որոնք փորձելու եմ հաղթահարել, միշտ էլ իմ կարողություններից բարձր են թվալու»,- հուշ երեկոյի երգերն ընդհատվում էին Վրեժ Իսրայելյանի իմաստուն խոսքերով:
«Ես չեմ ընտրել իմ ազգությունը, ոչ էլ ցավը, հայ ծնվելուս համար Աստծուն շնորհակալություն չեմ հայտնել, ոչ էլ փնովել իմ ճակատագիրը»,- ասում է Վրեժ Իսրայելյանը:
Միջոցառումն ամփոփվեց Վրեժ Իսրայելյանի հարցազրույցից մի պատառիկով, որտեղ նա խոսում էր ազատությունից.
«Մեր կյանքը, մեր ստեղծագործությունը ձգտումն է առ ազատություն, կհասնե՞նք, կգտնե՞նք այդ ազատությունը, թե՞ ոչ՝ կարևոր չէ, կարևորը՝ մարդն ապրի մինչև իր կյանքի վերջ դեպի ազատություն գնալով: Մեր կյանքը ձգտումն է դեպի ազատություն, բայց երբեք նրան չես հասնում, բայց ապրելու այլ ձև չկա»,- ասում է Վրեժ Իսրայելյանը:
Ավելին՝ տեսանյութում:
