Մարտի 5-ին Սոչիում տեղի ունեցավ Սարգսյան-Ալիև-Մեդվեդև հերթական եռակողմ հանդիպումը, որի արդյունքում, ինչպես ակնկալվում էր, ընդունվեց համատեղ հայտարարություն: Սոչիի հանդիպումը ութերորդ եռակողմ հանդիպումն էր. անցյալ տարի կայացել է երեք հանդիպում` հունվարի 25-ին` Սոչիում, հունիսի 17-ին` Սանկտ Պետերբուրգում և հոկտեմբերի` 27-ին Աստրախանում:
Սոչիում ընդունած համատեղ հայտարարության մեջ մասնավորապես ասվում է.
«ՀՀ, ՌԴ և Ադրբեջանի նախագահները ՌԴ նախագահի հրավերով 2011թ. մարտի 5-ին հանդիպեցին Սոչիում և հանգամանորեն քննարկեցին Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման ընթացքն ու հեռանկարները: Քննարկելով 2010 թվականի հոկտեմբերի 27-ին Աստրախանում ընդունված եռակողմ հայտարարության գործնական կիրառման հարցերը` նախագահները, ի լրումն դրանում նախատեսված միջոցառումների, պայմանավորվեցին վստահության հետագա ամրապնդման հետևյալ քայլերի մասին.
1. Ամենակարճ ժամկետում ավարտել ռազմագերիների փոխանակումը.
2. Ձգտել բոլոր վիճելի հարցերը լուծել խաղաղ միջոցներով և կրակի դադարեցման գծի երկայնքով կողմերի մասնակցությամբ անցկացնել հնարավոր միջադեպերի հետաքննություն` ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների հովանու ներքո և ԵԱՀԿ գործող նախագահի հատուկ ներկայացուցչի աջակցությամբ:
Նախագահներն ընդգծեցին ԼՂ հակամարտության կարգավորման հարցերով իրենց պարբերական շփումների կարևորությունը և պայմանավորվեցին շարունակել դրանք այդ ձևաչափով` ի լրումն ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների աշխատանքի»:
Նախ պետք է նկատել, որ Մադրիդյան սկզբունքները կարծես արդեն կորցրել են իրենց նշանակությունը, և վերջին փաստաթղթերում դրանք ուշադրության չեն արժանանում: Այն հանգամանքը, որ միջնորդներին հաջողվեց, այնուամենայնիվ, Ի.Ալիևին համոզել շարունակել բանակցությունները, վկայում է այն մասին, որ Բաքուն որոշակի զիջումների է գնացել իր կարծր դիրքորոշումներից, և ինչ-որ առումով պաշտոնական Երևանի համար սա շահեկան վիճակ է:
Վստահաբար կարելի է նկատել, որ Սոչիում ԼՂ կարգավորման սկզբունքների շուրջ լուրջ բանակցություններ չեն ընթացել, այս հանդիպման կազմակերպման գլխավոր նպատակը` պատերազմական գործողությունների վերսկսման հնարավորությունը կանխելն էր, ասել է թե` պաշտոնական Բաքվին բանակցությունների սեղանի շուրջ վերադարձնելը: Այստեղ պետք է ամրագրել, որ ԼՂ կարգավորման բանակցությունների շարունակականությունը, ռազմական գործողությունների վերսկսման կանխումն այս փուլում, իհարկե, տեղի է ունենում ռուս-ամերիկյան համագործակցության շնորհիվ: Սակայն մի շարք միջազգային խնդիրների, այդ թվում` և ԼՂ խնդրի կարգավորման գործընթացում եթե ռուս-ամերիկյան ջանքերը կարծես հայկական կողմի համար դրական հանգուցալուծում էին` ստեղծված փակուղային իրավիճակից ձերբազատվելու առումով, ապա պետք է նաև փաստել, որ ռուս-ամերիկյան համագործակցությունը կարող է կարգավորման գործընթացում կոնկրետ արդյունքներ արձանագրելու` դեյթոնյան տարբերակի կիրառման էլ հասնել, իսկ այդ դեպքում, համաձայնեք, որ պաշտոնական Երևանից վստահաբար քայլեր կպահանջվեն…
Ինչ վերաբերում է Սոչիում ընդունված համատեղ հայտարարությանը, ապա նրա առաջին կետում ամրագրված` ռազմագերիների փոխանակման մասին նշվել էր նաև հոկտեմբերի 27-ին Աստրախանում ընդունված համատեղ հռչակագրում: Իսկ հայտարարության երկրորդ կետը, որտեղ նշվում է` բոլոր վիճելի հարցերը խաղաղ միջոցներով լուծելու ձգտման և կրակի դադարեցման, շփման գծի երկայնքով կողմերի մասնակցությամբ հնարավոր միջադեպերի հետաքննություն անցկացնելու մասին` ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների հովանու ներքո և ԵԱՀԿ գործող նախագահի հատուկ ներկայացուցչի աջակցությամբ, ապա սա, ըստ էության, 1995թ. փետրվարի 3-ին ԼՂ հակամարտության գոտում զինդադարի ամրապնդման ուղղությամբ միջնորդների առաջարկած և կողմերի (ՀՀ Պնախարար Ս.Սարգսյանի, Ադրբեջանի Պնախարար Մ.Մամեդովի, ԼՂ պաշտպանության բանակի հրամանատար Ս.Բաբայանի ստորագրած) ընդունած փաստաթղթի բովանդակությունն է:
Տեղեկացնենք նաև, որ Սոչիում կայացած բանակցություններից հետո Ս.Սարգսյանն ու Ի.Ալիևը առանձին հանդիպել են ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահներին: Իսկ մարտի 6-ին ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը հանդիպել է ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահներին և ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպրշչիկին:
Ուշագրավ է նաև այն փաստը, որ Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Էլմար Մամեդյարովը Սոչիի բանակցություններից հետո երեկ ժամանել է Թեհրան:
«Ժամանակ» օրաթերթ