Հարավային Կովկասում Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Ֆիլիպ Լեֆորը Երևանում Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպմանը, ըստ պաշտոնական հաղորդագրության, հայտարարել է, որ միջազգային կառույցները և կազմակերպությունները նախապատրաստում են Հայաստանի օգնության համար դոնորների համաժողովը: Հիշեցնենք, որ Եվրամիությունը խորհրդարանական ընտրություններից հետո հայտարարեց, որ համաժողովը հետաձգվում է և տեղի կունենա Հայաստանի նախագահական ընտրություններից հետո: Լեֆորի հայտարարությունը կարծես թե հուշում է, որ այդուհանդերձ համաժողովը կարող է տեղի ունենալ նախագահական ընտրություններից առաջ:
Այդ զարգացումը բավական հետաքրքրական է, և ուշագրավ կլինի դիտարկել, թե ինչով դա կարող է պայմանավորված լինել: Ըստ ամենայնի, Եվրամիությունն այդպիսով փորձում է պարզապես թուլացնել Հայաստանի տնտեսական կախվածությունը Ռուսաստանից կամ այսպես ասած` քարտ-բլանշ տալ Սերժ Սարգսյանին, ակնկալելով, որ նախագահական ընտրություններում նա ավելի ինքնուրույն կլինի, համեմատաբար ինքնուրույն, և չի տրվի ռուսական ագրեսիվ քաղաքականությանը, որը կարծես թե Հայաստանի մասով սկսում է ուժգնանալ:
Բանն այն է, որ տնտեսական բաղադրիչն ունի շատ կարևոր նշանակություն, առավել ևս, որ Հայաստանում սոցիալ-տնտեսական վիճակն ինքնին բավական ծանր է: Այս առումով հիշարժան է, որ նախօրեին տնտեսական թեմայով հարցազրույց էր տարածել Հայաստանում Ռուսաստանի դեսպանը ու հայտարարել, որ Հայաստանն իր տնտեսությամբ գրեթե պարտական է Ռուսաստանին, առանց որի կործանված կլիներ: Եվ երևի թե պատահական չէ, որ Ֆիլիպ Լեֆորը դոնորների համաժողովի կազմակերպման մասին հայտարարում է այդ հարցազրույցից անմիջապես հետո` Հայաստանի իշխանությանը մեսիջ հղելով, որ Եվրամիությունը պատրաստ է Հայաստանին օժանդակել Ռուսաստանից տնտեսական միակողմանի գերկախվածությունը թուլացնելու հարցում:
Նախագահական ընտրություններից առաջ Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև պայքարն իսկապես թեժանում է, ինչին մենք ականատես ենք լինում, և այս հարցում բնականաբար զգալի դեր են կատարելու ֆինանսները, տնտեսությունը: Եթե Եվրամիությունը Հայաստանին տնտեսական էական օժանդակություն, առնվազն հավաստի խոստումների տեսքով, չտա մինչև նախագահական ընտրություններ, ապա դրանից հետո այլևս Եվրամիության օգնության կարիք կարող է և չզգացվել, որովհետև Հայաստանում նախագահական ընտրությունները կանցնեն ռուսական գերակայության ներքո` առավել ծանրացնելով Հայաստանի ինքնիշխանության հանդեպ Ռուսաստանի երկաթե բռունցքը:
Սա է խնդիրը, և Լեֆորի հայտարարությունը կարող է վկայել, որ Եվրամիությունում գիտակցում են այն: Մնում է միայն, որ հետևեն արդեն կոնկրետ քայլերը, որովհետև իրավիճակը բավական լուրջ է, և այստեղ ոչ թե Հայաստանի իշխանության, այլ Հայաստանի հասարակության և պետության ապագան է դրված խաղասեղանին: Արևմուտքը մեծ սխալ թույլ տված կլինի ռազմավարական իմաստով, եթե հանկարծ կարկամի և թույլ տա, որ խաղասեղանը Հայաստանի համար վերածվի զոհասեղանի:
