Հարցին, թե ով կարող է նախագահական ընտրություններում էապես խոչընդոտել Սերժ Սարգսյանի վերընտրությանը, իհարկե, ընտրություն` բառի հայկական ավանդույթների ընկալմամբ, թերևս հնարավոր չէ այլ ռացիոնալ պատասխան գտնել, քան «Ռոբերտ Քոչարյանը» պատասխանը: Հայաստանում չկա որևէ քաղաքական ուժ կամ գործիչ, որ ներկա դրութամբ և տեսանելի հեռանկարում կարողանա Սերժ Սարգսյանին բարդ խնդիրներ առաջադրել: Ավելին` դեռ հարց է, թե արդյոք Ռոբերտ Քոչարյանը կարո՞ղ է անել դա: Բայց գործնականում գոնե Ռոբերտ Քոչարյանը հավակնորդ է, իսկ այլ հավակնորդներ, իրատեսորեն, ցավոք սրտի` չկան:
Այսինքն` ստացվում է, որ եթե Ռոբերտ Քոչարյանն էլ չկարողացավ, ապա Սերժ Սարգսյանի վերընտրության հարցերը լուծված են: Սակայն մինչ այդ նույնպես հետաքրքիր մի պատկեր է ստացվում: Այսինքն` Սերժ Սարգսյանը մնում է Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ: Ավելի լավ հեռանկար Սարգսյանը երևի թե չէր էլ կարող պատկերացնել:
Բանն այն է, որ հասարակական իմաստով սա լիովին հաղթական տարբերակ է Սարգսյանի համար: Ինչ վերաբերում է ներիշխանական ինտրիգներին կամ քաղաքական դավադրություններին, ապա այստեղ, իհարկե, իրավիճակը բարդ է, սակայն մյուս կողմից` Հայաստանում որքան մեծանում է հասարակական կարծիքի գործոնը, այնքան ներիշխանական դավադրության կամ ինտրիգների տարբերակները թուլանում են, կորցնում իրենց ուժը, նույնիսկ դառնում վտանգավոր: Իսկ որ Հայաստանում հասարակական կարծիքը սկսում է ավելի ու ավելի մեծ դեր խաղալ` միանշանակ է:
Եվ այս առումով ամենևին զարմանալի չէ, որ Սերժ Սարգսյանը երբեմն-երբեմն գնում է այդ կարծիքին ընդառաջ` առնվազն հոգեբանական իմաստով նպաստելով դրա ամրապնդմանը: Այստեղ միգուցե Սարգսյանի համար մեծ են ռիսկերը երկարաժամկետ հեռանկարով, սակայն հակասությունն այն է, որ կարճաժամկետ կամ միջնաժամկետ առումով Սարգսյանն այլ ելք չունի, քան թեկուզ զգուշորեն, բայց խթանել հասարակական կարծիքի ազդեցությունը հայաստանյան պրոցեսների վրա, քանի որ ներկայիս գրեթե անիշխանական վիճակում իր համար դա բավական հուսալի պաշտպանական միջոց է` ընդդեմ ներհամակարգային նկրտումների:
Այստեղ հասարակության և Սերժ Սարգսյանի շահերը որոշակիորեն համընկնում են, իհարկե` ոչ երկարաժամկետ առումով: Սակայն դա արդեն իսկ նպաստավոր պահ է, և հասարակությունը կարող է օգտագործել այդ պահը: Եթե Սերժ Սարգսյանն իր իշխանական նկրտումների և հեռանկարների համար փորձում է օգտվել շահերի այս ներդաշնակությունից ու օգտագործել հասարակությանն իր համար, ապա ինչո՞ւ հասարակությունը չանի նույնը և չփորձի օգտվել ու օգտագործել Սերժ Սարգսյանին իր շահերի համար:
